පූස් හාමිනේ ගහ උඩ අව්ව තපිනවා 
හිතුවෙ හරිම ලොකුයි කියල අශ්වයටත් වඩා
ටික වෙලාවක් ගතවුණා. පැංචි හිතුවා හරියටම හරි. හෝ හෝ හෝ සද්දෙකුත් එක්ක ලොකු වැස්සක් පටන් ගත්තා. පොළොව හරිම ආසාවෙන් බිමට වැහි වතුර බීගෙන බීගෙන ගියා. දැන් නම් පොළොවටත් වතුර ඇති වගේ. ඒත් තව වහිනවා. වැඩි වැහි වතුර එකතුවෙලා මුළු මිදුලම හරි ඉක්මනට පිරුණා. බලන බලන හැම තැනම වතුර. හරිම ඉක්මනට වේගෙන් වේගෙන් වැහැලා වහැලා හතර අතේ වතුර පුරවලා, ලොකු පුංචි දිය පහරවල් හැම තැනටම යවලා වැස්ස පෑව්වා. පැංචි ඉස්තෝප්පුවට වෙලා වැස්ස දිහා බලාගෙන හිටියා. ගේ ඇතුලේ ඉඳන් කොච්චර බැලුවත් පැංචිගේ හිතට මදි. එලියට ගිහින් පොඩ්ඩක් වතුරේ නටන්නමයි පැංචිගේ ආසාව. ඊත් වතුරේ සෙල්ලම් කරලා ලෙඩ වුනොතින් එහෙම අම්මගෙන් බැනුම් අහන්න වෙනවා. අනික ඉස්කෝලේ යන්නත් බැරි වෙනවානෙ. පැංචි ටික වෙලාවක් කල්පනා කළා. එතකොටම හොඳ අදහසක් පැංචිගේ හිතට ආවා.
පැංචි ගේ ඇතුලට ගිහින් එයාගේ වැහි කබාය අන්ද ගත්තා. බොත්තම් ඔක්කොම පිළිවෙලට දා ගත්තා. දැන් හරි ඇඟ නම් තෙමෙන එකක් නෑ. ඊට පස්සෙ බූට් සපත්තු දෙක හොයාගෙන කකුල් පරිස්සමට දා ගත්තා. දැන් කකුල් දෙකත් හොඳට වැහිලා. තෙමෙන්න විදියක් නෑ. ඊ ලඟට තාත්තාගෙ ලොකු කුඩේ අරන් ඔලුවට ඉහල ගත්තා. කුඩේ ගොඩක් ලොකු නිසා ඔළුව තෙමෙන්නෙත් නෑ. මේ විදියට ලස්සනට සැරසිලා පැංචි අම්මා ලඟට ගියා. මිදුලට ගිහින් පොඩ්ඩක් වටේ ඇවිදලා වැස්ස බැලුවට කමක් නැද්ද කියලා අම්මගෙන් ඇහුවා. අම්මට හරි හිනා. "තෙමෙන්නේ නැති වෙන්න ඔහොම පිළිවෙලට ලෑස්ති වෙලා යනවා නම් මම මොකටද එපා කියන්නෙ. මගේ හොඳ පැංචි එහෙනම් පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකො..." කියලා අම්මා අවසර දුන්නා. ඒ විතරක් නෙමෙයි හාද්දකුත් දුන්නා. පැංචිට ලෝකයක් ලැබුණා වගේ. එයා හරිම සතුටින් ම්දුලට ගියා.
පැංචි එදා එළියේ ඇවිද ඇවිද හුඟාක් විනෝද වුනා. වතුර බීලා හොඳට නාලා අතු වලින් වතුර බේර බේර හිටිය ගස් පැංචිට පෙනුණේ හරියට දියබරියෝ වගේ. රෝස පඳුරේ මල් ටික නම් ඔක්කොම අතුත් එක්කම බිමට නැවිලා බිම ගෑවී ගෑවී තමයි තිබුණේ. පෙති ගැලවිලා බිමට වැටිලා තිබුන විදිය දැක්කම පැංචි ට දුකත් හිතුණා. පැංචි පාරටත් ගිහින් ඇවිදලා බැලුවා. ඒ හරිය නම් කහ පාට මුහුදක් වගේ. පාරට උඩින් වතුර ගිහින් වෙල බාගයක්ම පිරිලා. ගොයමේ උඩ හරිය විතරයි පැංචිට පෙනුණේ. ඒ ගොල්ලෝ නාන බේසමක බැහැලා වගේ වතුරේ නැලවී නැලවී ඉන්නවා පැංචි හරිම ආසාවෙන් බලාගෙන හිටියා. වතුර බැහැලා ගිය සමහර තැන්වල සුදු වැලි ගොඩවල් මතුවෙලා තිබුණ නිසා පැංචි ගෙදර එනකොට ආවෙ ඒවා උඩින් අඩි තිය තියා. ගෙදර ඇවිත් පැංචි කඩදාසි ඔරු හදලා අරගෙන ගිහින් ඇල දිගේ පා කළා. ඒවා තාරාවෝ වගේ වතුරේ පා වෙලා ඈතට ගියේ හරිම සැහැල්ලුවෙන්. ඊට පස්සෙ පැංචි පුංචි ගංගාවල් මැද්දෙ හැදිලා තිබුණු දූපත් වල කොඩි දැම්මා. ඇත්තෙන්ම කිව්වොත් පරිසරය පාඩමක්ම තනියෙන් ඉගන ගෙන ඉවර කළා වගේ තමයි අද පැංචිට හිතුණේ. වැස්සට පෙර පරිසරය කොයි වගේද, වහින අතරතුර පරිසරය කොයි වගේද, වැස්සට පසු පරිසරය කොයි වගේද මේ ඔක්කොම ටික පැංචි හොඳට තේරුම්ගත්තා. ඇත්තටම වැස්ස කියන්නෙ හරි අපූරු දෙයක් බව පැංචිට හරියටම තේරුම් ගියේ අද තමයි. ඉතින් ඔයාලත් මේ අපේ පැංචි වගේ අපට ගොඩාක් පාඩම් කියාදෙන, ලස්සන අත්දැකීම් ලබා දෙන වැහි දවස්වලට කැමතියි නේද යාලුවනේ?
© සිත්තර පැංචි.
බබී ලියුම ලිව්වේ ඉංග්‍රීසියෙන්. ඇයි දැන් එයාට ඉංගීසිත් පුළුවන්නේ. ලියුම ලියලා ඉවර වෙලා ලස්සන චිත්රෙකුත් ඇඳලා හැඩ වැඩ කරලා ලියුම් කවරෙකත් දාලා බබී ලියුම නත්තල් ගහ යට හොඳට පේන තැනකින් පරිස්සමට තිව්වා. ඊට පස්සෙ දවසින් දවස ගෙවුණේ බොහොම දිග කාලයක්. හැමදාම උදේ අවදි වුන ගමන් බබී නත්තල් ගහ ලඟට දුවගෙන ගිහින් නත්තල් සීයා එයාගෙ ලියුම අරගෙන ගිහින්ද කියලා බැලුවා. මොකද කලින් අවුරුද්දේ නම් එයාට හොඳට මතකයි එයාගෙ ලියුම නත්තල් සීයා අරගෙන ගිහින් තිබුණා. ඒක කියවල බලලා තමයි එයා ඉල්ලපු තෑගි ඔක්කොම නත්තල් සීයා අරගෙන ඇවිත් තිබුණේ. ඉතින් බබී දවස් ගානක් තිස්සේ බලාගෙන හිටියා. ඒත් නත්තල් සීයා ලියුම අරගෙන යන්න ආවෙ නෑ. බබීට හොඳටම දුකයි. නත්තල් සීයා ඉංග්‍රීසි දන්නෙ නැති නිසා ලියුම ගෙනියන්න නැතුව ඇති කියලා තාත්තා නම් බබීට හැමදාම විහිලු කළා.එතකොට නම් බබීට කේන්තිත් ආවා. අම්ම නම් කිව්වෙ කෝකටත් කියලා අපි සිංහලෙනුත් ලියුමක් ලියමු කියලා. බලා ඉඳලා බලා ඉඳලා බැරිම තැන බබී නත්තල් සීයාට සිංහලෙනුත් ලියුමක් ලිව්වා.දැන් ලියුම් දෙකම නත්තල් ගහ යට තියෙනවා. ඒත් නත්තල් සීයා නම් ආවෙ නෑ. දැන්මේ නත්තල් දවසටත් හොඳටම ළඟයි. මේ පාර මට තෑගි ලැබෙන එකක් නැති වෙයිද? බබී නිතරම දුකින් කල්පනා කළා.
ඔහොම ගිහින් ඔන්න නත්තල් දවසට කලින් දවස ඒ කියන්නෙ 24 වෙනිදා දවස ආවා. එදා නම් බබී කෑවෙ බිව්වෙත් නත්තල් ගහ යට ඉඳන්. ඒ කොයි වෙලේ හරි නත්තල් සීයා ඇවිත් එයාගේ ලියුම අරන් යයි කියලා බලාපොරොත්තුවෙන්. එත් රෑ වෙනකන්ම කිසිම විශේෂත්යවක් වුණේ නැහැ. දැන් නම් නිදාගන්න වේලාවත් ඇවිත්. අහල පහල ගෙවල්වල ළමයි තාම අවදියෙන්. ඒගොල්ලෝ හිනාවෙන කතාකරන සද්දේ බබීට තාම ඇහෙනවා.හැම ගෙදරම වගේ නත්තල් සැරසිලි වලින් ලස්සන වෙලා. එලිය වෙලා. එයාලගෙ ලියුම් නත්තල් සීයා බලලද දන්නෙ නෑ. ඔය තරම් සතුටින් ඉන්නෙ ඒගොල්ලන්ගෙ ලියුම් නත්තල් සීයා අරන් ගිහින් වෙන්න ඇති. බබී කල්පනා කළා. "දැන් ගිහින් නිදාගන්න පැටියෝ...හෙට උදේම අවදි වෙලා බලන්නකෝ...ඔයාටත් අනිවාර්යයෙන්ම තෑග්ගක් ලැබිලා තියෙයි..." සීයා ඇවිත් බබීගේ හිත හදලා නිදාගන්න එක්කරගෙන ගියා.
එදා රෑ අහස පුරාම තරු බැබළුණා. හරියට මල්පි පිපිලා වගේ. අමුතු එළියකින් මුළු පලාතම වැහිලා තිබුණා. හරියට ලොකු උත්සවේකට ලේස්ති වෙනවා වගේ. පුදුම ලස්නසනයි. හැම පැත්තෙන්ම හිත නිවෙන සැනසෙන විදියේ ගීතිකා ඇහුණා. එදා රෑ බබී නත්තල් සීයා හීනෙන් දැක්කා. පිණි මුවෝ දෙන්නෙක් බැඳපු ලස්සන කරත්තෙක නැගලා ආපු සුදුම සුදු රැවුල තියෙන නත්තල් සීයා ළමයි හැමෝටම තෑගී බෙදුවා. ඉස්සෙල්ලම ගියේ ඉස්පිරිතාලේ ලෙඩ වෙලා ඉන්න ළමයි බලලා තෑගි දෙන්න. ඊගාවට එයා කාත් කවුරුත් නැතිව තනිවුන පුංචි ළමයි ඉන්න ළමා නිවාසෙට ගියා. නත්තල් සීයා දැකලා ඒ ළමයින්ගේ ඇස් තරු වගේ දිලිසුණා. ඊටත් පස්සෙ නත්තල් සීයා පාරෙ ඇවිද ඇවිද යන්න එන්න තැනක් නැතුව අම්මලත් එක්ක පාරෙ තැන් තැන් වල හිටිය අසරණ ළමයින්ට තෑගි බෙදුවා. එතැනින් පස්සෙ නත්තල් සීයා ගමේ දුප්පත් අහිංසක ළමයින්ගෙ ගෙවල්වලට තෑගි අරන් ගියා. අම්මෝ දුප්පත් ළමයි මේ තරම් ගොඩක්?. මට වඩා තෑගි බෝග ඕන කරන ළමයි මේ ලෝකේ කොච්චර ඉන්නවද? බබිට කල්පනා වුණා. ඇත්තටම නත්තල් සීයා ගොඩාක් හොඳ හරිම කරුණාවන්ත කෙනෙක් තමයි. මට තෑගී නැති වුනාට කමක් නෑ. තෑගි ඕන කරන අයට ලැබුණානෙ. මට ඒ ඇති. බබී නත්තල් සීයාගේ මුහුණ බැලුවා. නත්තල් සීයා හරිම ආදරෙන් බබීට හිනා වෙලා බබීට සුභ රාත්‍රියක් ප්‍රාර්ථනා කළා. ඒත් එක්කම බබී හරිම සනීප නින්දකට වැටුණා.
25 වෙනිදා නත්තල් දවසේ බබී ඇහැ ඇරුනේ අමුතුම සතුටකින්. ඇහැරිලා බැලින්නම් ගෙදර කවුරුවත් නෑ. බබී ටිකක් විපරම් කරලා බැලුවා. මෙන්න හැමෝම හිනා වේවි නත්තල් ගහ ළඟ ඉන්නවා. මොකක්ද දන්නෙ නෑ වෙලා තියෙන්නෙ. බබී ඉක්මනට නත්තල් ගහ ලඟට දුවලා ගියා. අනේ......බබීට හරිම සතුටුයි. නත්තල් ගහ ළඟ දිලිසෙන කොළවලින් ඔතපු ලොකුම ලොකු තෑගි පෙට්ටියක් තිබුණා. බබී ප්‍රවේසමෙන් එක ඇරලා බැලුවා.හරිම හරිම පුදුමයක්. බබී ඉල්ලපු තෑගි ඔක්කොම ඒ පෙට්ටිය ඇතුලෙ තිබුණා. බබී සතුටින් උඩ පැන්නා. එයාට කියාගන්න බැරි තරම් සතුටුයි. නත්තල් සීයාට එයාව අමතක වෙලා නෑ එහෙනම්. බබී තෑගි පෙට්ටිය බදාගෙන නත්තල් ගහ වටේම නැටුවා. හැමෝටම හරිම සතුටුයි. ඒත් එක ප්‍රශ්නයක් තාම බබී ළඟ ඉතුරුයි. මගේ ලියුම් බලලා අරගෙන ගියේ නැතුව නත්තල් සීයා කොහොමද මම ඉල්ලපු තෑගිම හරියටම ගෙනත් දුන්නේ? මේ තියෙන්නෙ තාම ලියුම් දෙකම නත්තල් ගහ ළඟ තිබුණු තැනම. නැටිල්ල නවත්තලා ආපහු ලියුම් දෙක අතට ගන්න ගමන් බබී සීයාගේ මුහුණ දිහා බැලුවා. සීයාට කාරනාව තේරුණා. "මේ පාර නත්තල් සීයා ලියුම් කියවලා ගිහින් විතරයි. අරගෙන ගිහින් නෑ." සීයා හිනා වේවි කිව්වා.
ඉතින් බබීගේ සියලු සැක සංකා ඒ මොහොතෙ ඉවර වුණා. එයාට දැනුණේ පුදුමාකාර සතුටක්. "හොඳ ළමයින්ට හැමෝම ආදරෙයි." ගුරුතුමී පන්තියෙදි කිව්වා බබීට මතක් වුණා. මම ලබන අවුරුද්දෙ මීටත් වඩා හොඳ ළමයෙක් වෙනවා. බබී හුඟාක් සතුටින් එයා ටම පොරොන්දු වුණා. මේක තමයි මගේ හොඳම නත්තල. මට වගේම මේ ලෝකෙ ඉන්න හැමෝටම සතුට ලැබෙන්න ඕන. කිසිම දුකක් නම් වෙන්න එපා. මොහොතකට ඇස පියා ගත්ත බබී නත්තල් සීයා ගෙනත් දීපු තෑග්ග හරිම ආදරෙන් තුරුළු කරගන්න ගමන් ප්‍රාර්ථනා කළා.
එක දවසක් ගමරාළ මාමගේ කොටුවේ ඇවිදින හා පැංචා විසාල පැණි කොමඩු ගෙඩියක් ඉදිලා තියෙනවා දැක්කා. පැණි කොමඩු ගෙඩිය දැක්කා විතරයි හා පැංචාගේ කටට කෙලත් ඉනුවා."ම්ම්ම් ...මේක ගොඩාක් රස ඇති." හා පැංචා තනියෙන් කල්පනා කළා. "ඒත් මට මේක තනියම මෙතන ඉඳන් කාලා ඉවර කරන්න බැහැනෙ. මේක අරන් යන්න ඕන ගෙදර." හා පැංචා කොමඩු ගෙඩිය ලඟට ගිහින් ඒක උස්සන්න හැදුවා. ඒත් ඒ විසාල පැණි කොමඩු ගෙඩිය හෙලවුනේවත් නැහැ. හා පැංචා තව ටිකක් හොඳට හුස්මක් අරන් පැණි කොමඩු ගෙඩිය බදාගෙන උස්සන්න හැදුවා. අනේ ඒත් පැණි කොමඩු ගෙඩිය නෙවෙයි ඉස්සුනේ. ටිකක් වෙලා කල්පනා කල හා පැංචාට ඔන්න උපායක් පහල වුණා. "හරි මම මේක කන්දෙන් පහලට පෙරළලා දාන්න ඕන. මේක එතකොට පෙරලි පෙරලි යයි. යන ගමන් ගෙදර ළඟින් නවතින්න කිව්වාම හරිනෙ." තමන්ට පහල වුණු ඉස්තරම් අදහස ගැන ආඩම්බර වුන හා පැංචා ඉක්මනට ගිහින් හොඳ හයිය ලීයක් හොයාගෙන ආවා. කොමඩු ගෙඩියනැට්ටෙන් කඩලා ලීය කොමඩු ගෙඩියට යටින් තියලා ඉස්සුවා. ඊට පස්සෙ කන්දෙන් පහලට තල්ලු කළා. "අපේ ගෙදර ගාවින් නවතින්න හොඳේ. " කන්දෙන් පහලට පෙරලි පෙරලි යන පැණි කොමඩු ගෙඩියට හා පැංචා මහා හයියෙන් කෑ ගහලා කිව්වා.
කොමඩු ගෙඩිය හරි ලස්සනට පහලට පෙරළුණා. ඒත් ඒක හා පැංචාගේ ගෙදර ළඟ නැවතුණේ නැහැ. හා පැංචාගේ ගෙදරත් පහු කරන් දිගටම පෙරලි පෙරලි ගිය කොමඩු ගෙඩිය ජබුස් ගාලා ගඟට වැටුණා.වැටිලා ගඟේ පාවෙන්න පටන් ගත්තා.දැන් හරි වැඩේ. හැකි ඉක්මනට පිමි පැන පැන ගෙදරට දුවලා ආව හා පැංචා කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර ඇවිල්ලද බැලුවා. ඒ උනාට කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර කොහෙවත් තිබුණේ නැහැ. ගෙදර හැමෝම හා පැංචා එක්ක එකතු වෙලා කොමඩු ගෙඩිය හැම තැනම හෙව්වා. ඒත් හම්බ වුනේ නැහැ. බැරිම තැන හොයාගෙන හොයාගෙන කන්ද පහල ගඟ ළඟටම ආවා. ඔන්න එතකොට තමයි දැක්කෙ කොමඩු ගෙඩිය ගඟේ පාවෙනවා.
දැන් මොකද කරන්නෙ? හා පැංචා ආයෙම කල්පනාවට වැටුණා. ටිකකින් ඔන්න තව අදහසක් හා පැංචාගෙ ඔලුවට ආවා. ගඟේ ඉන්නවා හා පැංචාගේ යාළුවා ඉබි අයියා. ඉබි අයියේ ඉබි අයියේ කියා හා පැංචා මහා සද්දෙන් කතා කලාම ඔන්න ඉබි අයියා හානි හනික පීනාගෙන ඇවිත් ගං ඉවුරෙන් මතු වුණා. හා පැංචා ඉබි අයියාට විස්තරේ කිව්වා. "ආ මම ඕක විනාඩියෙන් තල්ලු කරගෙන ඉවුරටම ගේන්නම්කො." ගොඩබිම හෙමින් ගියාට මොකද ගඟේ පීනන්න නම් ඉබි අයියා හරි හපනා. කිව්වත් වගේ හරි ඉක්මනටම ඉබි අයියා කොමඩු ගෙඩිය තල්ලු කරගෙන පීනාගෙන ඇවිත් ඒක හා පැංචාට බාර දුන්නා.දැන් නම් හා පැංචාගේ පවුලේ හැමෝටම හරි සතුටුයි.
"දැන් එහෙනම් අපි ඔක්කොම එක්ක මේක පරිස්සමින් ගෙදර අරගෙන යමු. ස්තුතියි ඉබි අයියේ." හා පැංචා එහෙම කියලා ගෙදර ඔක්කොම එක්ක ආපහු කොමඩු ගෙඩිය කන්ද උඩට තල්ලු කරන්න හැදුවා. ඒත් ඉතින් වැඩේ අමාරුයි. හා පවුලේ කට්ටියම පුළුවන් තරම් වෙර වීරිය දාලා කොමඩු ගෙඩිය තල්ලු කරනවා.ඉබි අයියාත් බලාගෙන ඉන්නවා. මීට වඩා ලේසි ක්‍රමයක් ඇත්තෙම නැද්ද මේක ගෙනියන්න. ඉබි අයියාත් පොඩ්ඩක් කල්පනා කළා. හරිනෙ. ඉබි අයියාට යමක් මතක් වුණා. වහාම හා පැංචාට කතා කළා. "ඇයි දැන් ඔයාලා ඕක ගෙදර ගෙනියන්න මහන්සි වෙන්නෙ. ගෙදර හැමෝම ඉන්නෙ මෙතැනනේ. ඕක මෙතන ඉඳන්ම කෑවොත් නරකද?" ඉබි අයියා ඇහුවා. ඔන්න එතොට තමයි හා පවුලට තේරුණේ ඉබි අයියාගේ කතාව හරියටම හරි බව.
ඉතින් ඊට පස්සෙ කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර අරන් යන අදහස අත ඇරලා දාපු හා පවුල ගං ඉවුරේම කොමඩු ගෙඩිය වටේට වාඩි වෙලා කොමඩු ගෙඩිය රස කර කර කෑවා. උත්සාහයෙන් යමක් ලබා ගත්තාම කොහොමත් එකේ රස ගුණ වැඩියි. කොමඩු නොකන ඉබි අයියාටත් හා පැංචා බලෙන්ම කොමඩු කටක් කැව්වා. ඇයි ඉතින් ඉබි අයියා නොහිටින්න අද හා පවුලට කොමඩු කන්න වෙන්නෙ නැහැනෙ. ඉතින් රසම රස පැණි කොමඩු කාලා බඩයි හිතයි දෙකම හරි හරියට පුරවගත්ත හා පවුල ඉබි අයියාට නැවත වතාවක් ස්තුති කරලා සන්තෝසෙන් ගෙදර ගියා.
ඊළඟ දවසේ වේලට යනකොට බබී ගියේ ජෑම් බෝතලේකුත් අරගෙන. සීයා වෙලේ ඇවිදලා එනකන් බබී ඇළට බැහැලා මාළු ඇල්ලුවා. වැඩේ හිතුව තරම් අමාරු වුණේ නැහැ. පුංචි කළුපාට මාළු පැටව් හය දෙනෙක්ම අල්ලගන්න බබී ට පුළුවන් වුණා. බබී එයාගෙ මාළු ටික සීයාට පෙන්නුවා. "හරි අපූරුයි නේ. පේනවා නේද? එයාලා පීනුවාට එයාලාට වරල් නෑ. ලොකු ඔළුවයි දිග වලිගෙයි තමා තියෙන්නේ. ඒත් බලන්න පීනන අපූරුව. ඔය ඉන්නෙ මැජික් මාළුවෝ. සති දෙක තුනකින් ඔයාට මැජික් එකක් බලන්න පුළුවන් ." කියලා සීයා කිව්වා. ඒක අහලා බබීට ලොකු සතුටක් දැනුණා. ඒ වගේම සීයා කිව්ව මැජික් එක බලාගන්නත් එයාට ලොකු ආසාවක් ඇති වුණා. ඒ හින්දා බබී මැජික් මාළු දාපු ජෑම් බෝතලේ අරගෙන ගෙදර ගියේ හරිම ආඩම්බරෙන්.
ගෙදර ගිය ගමන් සීයා බබී ට මාළු දාන්න ටැංකියක් හදලා දුන්නා. දැන් ඔන්න බබී ගේ දවසින් වැඩි හරියක් ගෙවෙන්නේ මේ මැජික්කි මාළු ටැංකිය දිහා බලාගෙන තමයි. අම්මා නම් සීයාගෙයි බබීගෙයි මේ වැඩේට එතරම් කැමැත්තක් තිබුණේ නෑ. මුල්ම දවසේ මැජික් මාළු ටික දැක්කා විතරයි අම්මාට ඊයා කියවුනා. ඊට පස්සේ ලොකු හිනාවක් ගියා. ඒ මොකද කියලා බබී කීප පාරක් ඇහුවත් අම්මා නෙවෙයි කට හෙලෙව්වේ. "තව ටික දවසකින් ඔයාම බලාගන්නකෝ" කියලා අම්මා පැත්තකට වුනා.
ඉතින් ඔහොම දවස් දෙක තුනක් ගත වුණා. එක දවසක් උදේ පාන්දර බබී මාළු ටැංකිය බලද්දී අර සීයා කිව්ව මැජික් එක සිද්ද වෙන්න පටන් අරන් බව එයාට තේරුණා. මොකද දන්නවද? එයාගේ මැජික් මාළුවන්ගේ වලිගෙ ලඟින්ම දෙපැත්තෙන් චූටි කකුල් දෙකක් ඇවිත්. බබී ඉක්මනට සීයාට කතා කළා. මැජික් එක පෙන්නුවා. "මං කිව්වා හරිනෙ. හොඳ හොඳ මැජික් තව ඉස්සහරට තමයි තියෙන්නෙ. " සීයා කිව්වා. බබීට ඉවසිල්ලක් නෑ. ඇයි ඉතින් මේ මැජික් මාළුවෝ ඊගාවට මොනවා කරයිද දන්නෙ නැහැනෙ. ඔහොම තව ටික දවසක් ගතවුණා. මැජික් මාළු ටික ටික ලොකු වුනා. දැන්නම් ඇඟ එක්ක බැලුවම ඔලුව ගොඩක් ලොකු වැඩියි වගේ. පෙනුමත් ගොඩක් වෙනස් වෙලා වගේ. මැජික් මාළුවෝ වුනාම එහෙම වෙන්න ඇති කියලා බබී කල්පනා කළා.
ඔන්න ඉතින් තව සතියක් විතර යනකොට බබී ඊළඟ මැජික් එකත් දැක්කා. පුදුමෙක මහත. මැජික් මාළුවන්ට අත් දෙකකුත් ඇවිල්ලා. බබිට පුදුමයි. මේක නම් පුදුම වැඩක් තමයි. ලොකු ඔළුවක්, කකුල් දෙකක්. අත් දෙකක්. වලිගයක් එක්ක පීනන මැජික් මාළුවෝ. මෙයාලා නම් ඇත්තටම මැජික් තමයි. මෙහෙම මැජික් එකක් නම් එයා කවදාවත් දැකලා නෑ. බබී ඉක්මනටම ගිහින් සීයාව අඬගහගෙන ඇවිල්ලා මැජික් එක පෙන්නුවා. සීයාට හිනාවක් ගියා. "දැන් ඉතින් තව එක දෙයි වෙන්න තියෙන්නේ. වලිගෙට මොකද වෙන්නේ කියලා හොඳට බලාගෙන ඉන්න." සීයා කිව්වා. එතකොට තමයි බබී හරියටම දැක්කේ. සීයා කිව්වත් වගේ මැජික් මාළුවන්ගේ වලිග දැන් ඉස්සර තරම් දිග නෑ. ටික ටික කොට වෙලා. ඉතින් සීයා කිව්ව විදියට තව දවස් හතර පහක් යනකන් බබී මේ මැජික් මාළුවෝ එයාලාගේ වලිග කොට කරගන්න විදිය බබී බලන් හිටියා.
ඔහොම ගිහින් එක දවසක් උදා වුනා. එදා තමයි දවස. බබිගේ ජිවිතේ කවදාවත් අමතක නොවන දවස. පුරුදු විදියටම එදාත් ඔන්න උදේ පාන්දර බබී මැජික් මාළුවෝ බලන්න මාළු ටැංකිය ලඟට ගියා. ගිය ගමන්ම මොකක්ද දන්නවද එයා දැක්කේ ? මෙන්න බොලේ කොහේදෝ ඉඳලා ආපු කැත ගෙම්බෙක් එයත් එක්ක හිනා වෙවී මාළු ටැංකිය උඩ වාඩි වෙලා එයා දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. මේ මොන පුදුමයක් ද? කොහොමද මෙයා මගේ මාළු ටැංකිය උඩට ආවේ. බබී හිනාවෙන කැත ගෙම්බා දිහා සැරෙන් බැලුවා. බබී ගේ සැර මූණට බය වුනු ගෙම්බා හනික මේසේ යටට පැනලා හැංගුනා. බබී ඊළඟට තමයි ඔන්න දෙවෙනි පුදුමය දැක්කේ. බබිගේ මැජික් මාළු ටැංකියේ එක මාලුවෙක් අඩුයි. කලින් හයක් හිටියානෙ. දැන් ඉන්නේ පහයි. කෝ අනිත් එක්කෙනා.ලොකුම මැජික් මාළුවා නැති වෙලා. එයා ටැංකියේ කොහෙවත් නෑ. බබී ඉක්මනට සීයාට කතා කරගෙන ආවා. සීයා ට හරි හිනා. "ආ... ඔය පෙන්නලා තියෙන්නේ මැජික්. අඩු වෙච්ච එක්කෙනා තමයි කළින් මාළු ටැංකිය උඩ ඉඳලා දැන් ඔය මේසේ යට හැංගිලා ඉන්නෙ." සීයා හිනා වෙවී කිව්වා. බබීගේ ඇස් උඩ ගියා. සීයා මොනවාද මේ කියන්නෙ කියලා හිතා ගන්න බැරි වුණා.
ටික වෙලාවක් ගියාට පස්සේ තමයි ඔන්න එයාගේ මැජික් මාළුවන්ගේ තරම බබීට තේරුණේ. මාළු කියලා රැවටිලා එයා ඇලේ ඉඳලා අල්ලාගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙ ඉස්ගෙඩි. මැජික් මාළුවෝ කියලා සීයා නම් දාපු ඉස්ගෙඩි අන්තිමේදී ගෙම්බෙක් වුන විදිය ඇත්තටම පුදුමයි. හරිම පුදුමයි. තවමත් බබීට ඒක ගැන පුදුමයි. අම්මට නම් හරිම හිනා. උදේ දැකපු මාළු මැජික් එකෙන් පස්සේ උදේ කෑමත් අමතක වෙලා සීයාත් එක්ක ගෙඹි ප්‍රාතිහාර්ය ගැනම කියව කියවා ඉන්න බබීට කතා කරපු අම්මා "දැන් ඉතින් සීයත් එක්ක එකතු වෙලා ඔය කැත ගෙම්බෝ ටික ආපහු ඇළට ගිහින් දාන්න. දැනටමත් අන්න ඔයාගෙ පලවෙනි ගෙම්බා සාලේ මැද පැන පැන ඉන්නවා." කියලා කිව්වා. ඊට ටික වෙලාවකට පස්සේ පොල්කටුවකින් වහගත්ත පුංචි කැත ගෙම්බා අතේ තියාගත්ත බබියි බබීගේ ගෙඹි ටැංකිය උස්සා ගත්ත සීයයි ඇළ දිහාවට ඉක්මනින් ඉක්මනින් යනවා අම්මා හිනා වෙවී බලාගෙන හිටියා.
ඔහොම ඉන්නකොට දවසක් ඔන්න සීයාබබීට අපූරු යෝජනාවක් ගෙනාවා. "අපි අඹ ගහ යට තක්කාලි පාත්තියක් දමමු." බබී සීයාගේ යෝජනාවට උඩින්ම කැමති වුණා. ඉතින් ඔන්න සීයා බබත් එක්ක එකතු වෙලා ඉක්මනින්ම අඹගහ යට තක්කාලි පාත්තිය දාලා තක්කාලි පැල හිටෙව්වා. "ඔන්න ඔයාට දැන් අලුත් යාළුවො ඉන්නවා." බබී අඹගහට කියද්දි අඹ ගහ හිනා වෙවී අහගෙන හිටියා. දැන් බබී අඹගහ යට බංකුවට ආවාම අඹගහ එක්ක වගේම තත්කාලි පැල එක්කත් කතා කරනවා. හිනා වෙනවා. ඉක්මනටම ගෙඩි දෙන්නකො කියලා කියනවා. අඹ ගහේ නම් දැනටමත් අඹ ගැට තියෙනවා. ඉතින් අඹ ගහටයි තක්කාලි පත්තියටයි දෙකටම වතුර දාලා පෝර දාලා වල් ගලවලා සාත්තු සප්පායම් කරන්න තියෙන නිසා බබීට දැන් වැඩ වැඩියි.
ඔහොම ඉතින් සති දෙක තුනක් ගත වුනා. තක්කාලි පැල ඉක්මනින් ලොකු වුණා. මලුත් පිපුණා. ඉතින් ඔන්න දන්නෙම නැතුව ටිකින් ටික බබීගෙ හිත තක්කාලි පත්තියටම ඇදිලා ගියා. ලස්සනට සරුවැව වැවෙන තක්කාලි පාත්තියට බබීගේ ආදරේ වැඩි වුණා. අඹ ගහ එක්ක කතා කරන එක අඩු වුනා. එයා නිතරම තක්කාලි පාත්තිය එක්කම කාලේ ගත කරද්දී අඹගහ දුකෙන් ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා. ඔහොම ඉද්දි අඹ ගහේ ගෙඩි පැහිලා ඉදෙන්නත් ලං වුනා. තක්කාලි පාත්තියත් ඉක්මනට ඉක්මනට කොලපාට ගෙඩි රතු පාටින් ඉදවන්න පටන් ගත්තා. බලන්න ලස්සනයි. ඒ ලස්සන හින්දමද කොහේදෝ බබීත් හැමවෙලේම දුවගෙන් ඇවිල්ලා තක්කාලි පාත්තියේ දුක සැප බැලුවා. අඹගහ අමතක වෙලාම ගියා. අඹගහට දැන් ගොඩක් දුකයි. බබීට ආපහු කොහොමද පරණ යාළුකම් මතක් කරලා දෙන්නේ කියලා අඹගහ හුඟාක් කල්පනා කළා. අන්තිමේදී එයාට හොඳ උපායක් ආවා.
එදා ඔන්න එළිවෙන අතරේ අඹගහ එයාගේ උපාය ක්‍රියාත්මක කළා. එයාගේ ඉදුණු ලොකුම ලොකු ගෙඩි තුන හතරක් නැට්ගේටෙන් ගලවලා බබීගෙ තක්කාලි පාත්තියේ රතු පාට ගෙඩි උඩට අත ඇරලා දැම්මා. ලොකු අඹ ගෙඩි වල බරට රතු පාට තක්කාලි ගෙඩි කැඩිලා බිම වැටිලා තැලීලා චොප්ප වුණා."උදේට දැන් බබී ආවම එයාට නිකන්ම උඩ බැලෙයි. මාව මතක් වෙයි." අඹගහ තනියෙන් කල්පනා කරමින් බබී එනකන් බලාගෙන හිටියා. එලිවුනා විතරයි ඔන්න බබී දුවගෙන ආවා. තක්කාලි පාත්තියේ බිම වැටිලා තැලිලා චොප්ප වුනු ගෙඩි දැකලා එයාට දුක හිතුනා. කොහොමද මෙහෙම වුනේ. එයාට ඉබේටම උඩ බැලුනා. බබීගේ ඇස් දෙකයි අඹ ගහේ ඇස් දෙකයි කාලෙකට පස්සෙ එකට මුණ ගැහුණා. බොහොම දුකින් එයා දිහාම බලාගෙන ඉන්න අඹගහ එතකොට එයාට පෙනුණා. බබීට පරණ කාලේ මතක් වුණා. තක්කාලි පාත්තිය දාන්න කළින් ඒගොල්ලො හොඳම යාළුවො වෙලා හිටිය විදිය කල්පනාවට ආවා. හිතා මතා නොවුනත් එයාගෙ අතින් වෙලා තියෙන්නේ ලොකු වැරද්දක් බව බබීට තේරුණා.
බබී අඹගහ ලඟට ගිහින් අඹගහ ආදරෙන් බදා ගත්තා. සමාවෙන්න යාළුවේ මට ඔයාව අමතක වුනාට. ආපහු එහෙම කරන්නේ නෑ. බබී අඹගහ ට පොරොන්දු වුනා. අඹ ගහ ඇස් ලොකු කරගෙන බබී දිහාම බලන්අ කියල දේවල්හ අහගෙන හිටියා.අන්තිමේ බබීගේ පොරොන්දුව ඇත්ත එකක් බව තේරිලා අඹගහට හිනාවක් ගියා. අඹ ගහේ ගෙඩි වැටිලා එයාගේ ඉදුණු ගෙඩි තැලිලා චොප්ප වෙනවාට බයේ බිරාන්ත වෙලා හිටපු තක්කාලි පාත්තියටත් නිදහසේ හුස්මක් ගන්න පුළුවන් වුනේ ඔන්තන එතකොට තමයි. ඇති යන්තම් හැමදේම හොඳින් විසඳුනා. තුන් දෙනාටම ඉබේටම කියවුනා.
එදා ඉඳලා බබී පුරුදු විදියටම අඹ ගහ එක්ක කතා කළා. දුක සැප හොයා බැලුවා. පොරොන්දුව රැක්කා. ඒ වෙලාවට තක්කාලි පාත්තිය අඹගහ දිහා බලාගෙන හිනා වුනා. රෑට රෑට ඉදුණු ගෙඩි බිම දාලා තක්කාලි ගෙඩි චප්ප කරලා දාන්න එදා ඉඳලා අඹ ගහට ඕන වුනේ නැහැ. දවල්ට බබී ආවාම ඉදුණු ගෙඩි ඔක්කොම බබීට කඩා ගන්න කියලා අඹගහ බබීට මතක් කළා. බබී හැමදාම වගේ ඉදුණු අඹ කූඩෙකුයි ඉදුණු තක්කාලි කූඩෙකුයි ගෙදර අරගෙන ගියා. සියල්ල හොඳ විදියට විසඳුන නිසා හැමෝටම හරි සතුටුයි. ඉතින් බබී එයාගේ යාලු අඹගහයි තක්කාලි පාත්තියයි එක්ක හැමදාම සතුටින් හිටියා.
බබී ගේ පුරාමත් වත්ත පුරාමත් ටොමියා හෙව්වා. ඒත් ටොමියා පේන්න හිටියේ නෑ. උදේම ඇවිදින්න ගිහින් වෙන්න ඇති. "මොකටද පුතේ ටොමියාව හොයන්නෙ උදේ පාන්දර? " බබී ටොමියාට කතා කරන සද්දේ ඇහිලා තාත්තා ඇහුවා. "ඇයි සීයා කිව්වනෙ ටොමියාගේ වලිගෙ මල් පිපිලා කියලා. ඒක බලන්න තමයි මං ටොමියව හොයන්නෙ." බබී උත්තර දුන්නා. තාත්තට හිනාවක් ගියා. "එහෙමද? ටොමියා ආවම බලමුකො එහෙනම් කොයි වගේ මලක්ද පිපිලා තියෙන්නේ කියලා." තාත්තා හිනා වෙවී කිව්වා. "ටොමියගේ වලිගේ පිපිලා නම් ඒක ටොමියා වගේම සුවද මලක් වෙන්න ඇති." පැත්තක හිටිය අම්මාත් කතාවට එකතු වුනා.
ටිකකින් ඔන්න සීයාත් එක්ක කුඹුර පැත්තේ ගිහින් හිටිය ටොමියා කඩුල්ලෙන් පැනලා ගෙදර දිහාට දුවගෙන ආවා. "ටොමි පැටියෝ කෝ මෙහාට එන්න බලන්න ඔයාගේ වලිගෙ මල? " බබී ඉක්මනට ටොමියා ලඟට කතා කර ගත්තා. වලිගෙ මල පිපිලාද බැලුවා. ඒත් එහෙම මලක් නම් පේන්න තිබුණේ නැහැ. "කෝ මලක් නැහැනෙ? කුඹුරට යන ටිකට මල නැට්ටෙන් බිමට වැටුණද ටොමියෝ? " බබී ආපහු ටොමියාගෙන් අහන ගමන් මල වැටිලාද කියලා අහල පහලත් පාර දිගේත් විපරම් කරමින් බැලුවා. ඒත් මලක් නම් හම්බ වුනේ නැහැ. මේ අපබ්‍රන්සේ තේරුම්ගන්න බැරුව ටොමියායි බබීයි උඩ බිම බල බල ඉද්දි ඔන්න සීයාත් කඩුල්ලෙන් මතු වුණා.
"කෝ සීයේ ටොමියාගේ වලිගෙ මලක් පිපිලා නැහැනෙ. බොරු නේද කිව්වෙ? " බබීසීයා දැක්ක ගමන් ඇහුවා. සීයාට ලොකු හිනාවක් ගියා. "කවුද කිව්වෙ ටොමියාගේ වලිගෙ මල් පිපිලා කියලා? මම කිව්වේ බලු නගුටේ මල් පිපිලා කියලනෙ." සීයා කිව්වා. "ඉතින් අපේ බව්වා ටොමියානේ. නගුට කියන්නේ වලිගෙට කියලා සීයාමනෙ දවසක් කිව්වෙ. එතකොට බලු නගුට කියන්නෙ ටොමියාගේ වලිගෙ නෙමෙයිද ?" බබී ආයෙම ඇහුවා. "නෑ එහෙම දෙයක් නෙමෙයි. යමුකෝ පෙන්නන්න." එහෙම කියලා සීයා බබීව එක්කන් කොරටුව දිහාවට ගියා. ගිය සතියේ එළවළු ඉන්දන්න සුද්ද කරන වෙලාවේ මම ඉතුරු කරපු මේ ගහ මතකයි නේද? ඔයාට පෙන්මෙනන්න්නනම තමයි මම මේක ඉතුරු කළේ. මේවට තමයි බලු නගුට කියන්නෙ. ඔය තියෙන්නේ මල් පිපිච්ච නගුටු ගොඩාක්. ලස්සනයි නේ? සීයා ඇහුවා.
බබීගේ ඇස් උඩ ගියා. එහෙම අමුතු නම් තියෙන ගසුත් තියෙනවද? බබී පුදුමයෙන් වගේ බලු නගුටේ පිපුණු මල් වල ලස්සන බැලුවා. ඇත්තටම හරි ලස්සනයි තමයි. නැට්ට පටන් ගන්න තැන ඉඳලා උඩට මල් පිපීගෙන ඇවිල්ලා. ලස්සන දම් පාට පුංචි මලක්. චුට්ටන් සුවඳකුත් එනවා."බබී දන්නවද ඔය මල් වල කෙමියේ පැණි පිරිලා. ඒවා බොන්න සමනල්ලු වර්ග ගොඩාක් එනවා. අපිට ඔය ගමන සමනල්ලු බලන්නත් පුළුවන් වෙයි." සීයා කිව්වා. බබීට සතුටු හිතුණා. "ඔන්න ටොමියෝ සමනල්ලු එන වෙලාවට එහෙම මේ පැත්තෙ එන්න එපා හොඳේ. නැත්නම් සමනල්ලු බය වෙයි. " ළඟට වෙලා නගුට කරකවමින් හිටිය ටොමියාට බබී කිව්වා. ටොමියා හිනා වෙලා ඒ උපදෙස පිළිගත්තා. ඉතින් ඊට පස්සේ මල් පිපුණ බලු නගුට කොරටුවේ තියලා ඇවිදින බලු නගුට සීයායි බබීයි එක්ක උඩ පැන පැන ගෙදර ගියා.
සීයාගේ කුඹුරෙ ගොයම් කපලා පාගලා වැඩි දවසක් නෑ. ඊට පස්සෙ ඉතින් කරන්න තියෙන වැදගත්ම රාජකාරිය තමයි වී ටික හොඳට වේලාගන්න එක. වැඩි කාලයක් තෙත පිටින් වී තිබුණොත් ඉක්මනට නරක් වෙනවා. හැබැයි හොඳට වේලලා ගෝනිවල පරිස්සමට පුරවලා තියාගත්තම නම් අවුරුදු ගණනාවක් යනකන් ඒ වී නරක වෙන්නෙ නෑ. සීයා කියන්නේ එහෙමයි. අද ඔන්න හොඳට අව්ව වැටෙන දවසක් නිසා වී ටික වේලන්න සියා උදේ ඉඳලාම ලෑස්ති වෙනවා. බබීටත් ඉතින් අද හොඳ දවස. එයා තමයි සීයාගෙ අත්උදව් කාරි. එහෙට මෙහෙට පැනලා සියට උදව් කරන්නෙ හරිම උනන්දුවෙන්.
ඔන්න වී ටික වේලන්න එලියට ගෙනැත් තියලා මිදුල පුරාම ලොකු ගෝනි පඩංගු පැදුරු එහෙම එළන ගමන් සීයා බබීගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා. "බබී දැකලා තියෙනවද ගෝනි එළුවා?" බබී එහෙම එළුවෙක් ගැන අහලම නැහැ. "ගෝනි එළුවා? ඒ කවුද සීයෙ. මම දැකලා නෑනෙ." හතර අතේ කල්පනා කරන ගමන් බබී උත්තර දුන්නා. "එහෙනං ගිහින් අම්මගෙන් අහන්නකො අම්ම දැකලා තියෙනවද කියලා ගෝනි එළුවා." සීයා බබීට කිව්වා. බබී දුවලා දුවලා කුස්සියට ගියා. "අම්මෙ අම්මෙ; අම්මා දැකලා තියෙනවද ගෝනි එළුවා? සීයා දැකලා තියෙනවලු එහෙම එළුවෙක්". බබී අම්මගෙන් ඇහුවා. "අනේ නෑනෙ පැටියො. මම නම් දැකලා නෑ එහෙම එළුවෙක්." අම්මා උත්තර දුන්නා.
බබී උඩහා ගෙදරට දිව්වා."දෝණි අක්කේ දෝණි අක්කේ " කියා කතා කළා. "ඔයා දැකලා තියෙනවද ගෝනි එළුවා. අපේ සීයා තමයි ඇහැව්වෙ." බබී උඩහා ගෙදර දෝණි අක්කාට කිව්වා. ඒගොල්ලෝ කිසි කෙනෙක් මේ කියන ගෝනි එළුවා දැකලා තිබුණේ නෑ. හැමෝම කල්පනා කරන්න පටන් ගත්තා. අහල පහල ගෙවල්වල ළමයිනුත් එක්කෙනා දෙන්නා ආවා. නමුත් කිසිම කෙනෙක් මේ කියන ගෝනි එළුවා දැකලා තිබුනේ නැහැ. අපි කට්ටියම ගෝනි එළුවා බලන්න සීයාගෙ මිදුලට යමු. හැමෝම කතා වුණා. ටිකකින් ළමයි කට්ටියම මේ අරුම පුදුම එළුවා බලන්න සීයාගේ මිදුලට රැස් වුණා. කුස්සියේ වැඩ කර කර හිටිය අම්මලාත් ඔක්කොම වැඩ නවත්තලා කවදාවත් දැකපු නැති ගෝනි එළුවා බලන්න ආවා.
සීයට හරිම හිනහයි. ඇයි ඉතින් ගෝනි එළුවා බලන්න මහා සෙනගක් ඇවිල්ලනේ. 'හරි එහෙනම් ඔන්න කට්ටියම බලාගන්නකො. මම දැන් ගෝනි එළුවා පෙන්නනවා." සීයා කිව්වා.කට්ටියම ඉතින් ඇස් ලොකුවට ඇරගෙන බලාගෙන හිටියා. සීයා කිසි කතාවක් නැතුව ගිහින් පැත්තක තිබුණු ගෝනි ටික අරන් ආවා.ඊට පස්සෙ මිදුලේ වී වේලන්න එලලා තිබුණු පැදුරු ටික අයිනෙන් අර ගෙනාපු ගෝනි ටික එළාගෙන එළාගෙන ගියා. "අන්න දැක්කා නේද ගෝනි එළුවා.?" සීයා ඇහැව්වා. කට්ටියම වචනයක් වත් නොකිය බලාගෙන ඉන්නවා.. "ඇයි දැක්කේ නැද්ද? ඔය මං පෙන්නුවේ ගෝනි එළුවා තමයි." සීයා ආයෙම කිව්වා. බලාගෙන හිටිය කට්ටියට වැඩේ තේරුණා. හැමෝටම හරිම හිනා. ඇවිත් හිටිය මහා සෙනගම සීයාගෙ ගෝනි එළුවා දැකලා බඩවල් අල්ලාගෙන හිනා වුනා. "ඒක නම් දැකගන්නම වටින ගෝනි එළුවා තමයි." අම්මලා හිනා වෙවී කිව්වා.
ගෝනි එළුවා පෙන්නපු සීයාටත් එදා හරි සතුටුයි. මොකද දන්නවද? එළුවා දැකබලා ගැනීමේ ප්‍රීතිය නිමිත්තෙන් කට්ටියම එක්ක වී ටික අව්වේ වේලා ගන්න සීයාට උදව් කළා. "ගෝනි එළුවා මට ලොකු උදව්වක් කළේ. නැද්ද මං අහන්නෙ." සීයා හිනා වෙවී කිව්වා.
එකමත් එක රටක ලොකු ගංගාවක් තිබුණා. ගඟ ළඟ අවට පරිසරය හරි ලස්සනයි. ගඟේ ඉවුර දෙපැත්තේම එක එක ජාතියේ ගස් වැවිලා ලස්සනට මල් පිපිලා තිබුණා. මේ අතරින් ගංගාව ළඟම තිබුන එක පුංචි මල් ගහක් ගංගාව එක්ක ගොඩක් යාළුයි. එයා විටින් විට ගංගාව එක්ක කතා කරනවා. දුක සැප අහනවා. විස්තර බෙදා හදා ගන්නවා. දෙන්නා හොඳ යාලුවෝ.
ගංගාව එහා පැත්තේ වනන්තරේ පදිංචි වෙලා හිටිය අලි පැංචා හැමදාම ගංගාවට වතුර බොන්න එනවා. අලි පැංචා වතුර බොන්න ආවාම ඉතින් වතුර ටිකක් විතරක් බීලා නිකන්ම යන්නෙ නැහැනෙ. එයා වතුරේ සෙල්ලං කරනවා. හොඩේට වතුර අරගෙන ඔලුවට උඩින් වටේටම වතුර ඉහිනවා. ඊට පස්සේ ගොඩක් වෙලා නා ගන්නවා. ඉතින් අලි පැංචාත් එක්කම වටේ පිටේ තියෙන ගස් කොළන් ඔක්කොමත් නානවා. එහෙම හිතේ හැටියට ජල ක්‍රීඩා කරලා ඉවර වෙලා තමයි අලි පැංචා ආපහු යන්නෙ.
දවසක් ඔන්න ගංගාව එයාගෙ යාලු මල් ගහ එක්ක කතා කර කර හිටියා. "මේ පායන කාලෙ හරිම රස්නෙයි නේද? මගේ ළඟ වතුරත් දැන් අඩු වේගෙන යන්නෙ. ගොඩක් කාලෙකින් වැස්සෙ නැහැනෙ. අද හෙට ලොකු වැස්සක් වැස්සොත් හොඳයි. මම නම් වැස්සක් වැටෙනකන් මග බලාගෙන ඉන්නෙ. " ගංගාව මල් ගහට කිව්වා. මල් ගහට පුදුමයි. "ඔයා මොනවද මේ කියන්නෙ. මේ වහින්නෙ හැමදාම. මම හොඳටම තෙමෙනවනේ. ඊයෙත් වැස්සා ලොකු වැස්සක් වැස්සා මතක නැද්ද? " මල් ගහ ගංගාවට පිළිතුරු දුන්නා.
මේ මොනවද මෙයා මේ කියන්නේ. ගංගාව පොඩ්ඩක් වෙලා කල්පනා කළා. කාරණාව තේරුණා. ගංගාව හයියෙන් බඩ හොලව හොලවා හිනා වුණා. "ඔය වැස්ස වහින්නේ ඔයාට විතරයි. අපිට නෑ. අද වහින වෙලාවට එහෙනම් ඔයා හොඳට ඇස් ඇරලා බලන් ඉන්නකො. වැස්ස වහින්නේ කොහොමද කියලා එතකොට ඔයාටත් තේරෙයි " හිනාවෙලා ඉවර වෙලා ගංගාව මල් ගහට කිව්වා. ඒ මොකටද කියලා ඇත්තටම තේරුණේ නැති වුණත් මල් ගහ හා කියලා ඔළුව වැනුවා.
ඔන්න වෙනදා වෙලාවටම අලි පැංචා වතුර බොන්න ආවා. ටික වෙලාවක් ගත වුණා. ඒත් එක්කම පුදුමෙකට වගේ මල් ගහට වහිනවා. තෙමි තෙමීම මල් ගහ අමාරුවෙන් ඇස් ඇරලා හොඳට අවට බැලුවා. ගංගාව කියපු දේ ඇත්ත තමයි. මේ වැස්ස වහින්නේ මගේ වටේට විතරයි නේ. තව ටිකක් හොඳට ඇස් ඇරපු මල් ගහ උඩ බැලුවා. මුලින් එයා දැක්කේ විසාල කළු පාට ගලක්. ඊට පස්සේ ලොකු කළු ගල ලොකු අතක් උඩට උස්සලා එයාගේ වටේට වතුර ඉහිනවා මල් ගහ දැක්කා. ඒ වතුරෙන් තමයි මල් ගහට වහැලා මල් ගහ තෙමෙන්නෙ. මල් ගහ තව ටිකක් කල්පනා කළා. "ආ මේ අලි පැංචා නේ මට වැස්ස අරන් ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ." මල් ගහ ගංගාවට ඇහෙන්නම හයියෙන් හිනා වෙලා කිව්වා. "දැන් තේරුණා නේද? ඔයාට විතරක් වහින්නේ කොහොමද කියලා." ගංගාවත් හයියෙන් හිනා වෙලා කිව්වා.
අලි පැංචාට ගොඩක් සතුටුයි. අහසට වගේ ලෝකෙටම වැස්ස දෙන්න බැරි වුනාට මේ මල් ගහ වගේ කීප දෙනෙකුට හරි වැස්සක් වස්සන්න එයාට පුළුවන් වුනානෙ. ගංගාවටත් සතුටුයි. වහින වැස්ස එකතු කරගෙන ඉඳලා අලි පැංචාටයි අනිත් සත්තු ඔක්කොටෝමයි වතුර දෙන්නෙ එයානෙ. මල් ගහටත් සතුටුයි. ඇයි එයා දැනගත්තානෙ එයාට හැමදාම මෙහෙම වැස්සක් වහින්නෙ කොහොමද කියලා. ඉතින් අපිටත් සතුටුයි. ලස්සන කතන්දරයක් ඇහුවානෙ. එහෙම නේද යාළුවනේ?
