111. පැණි කොමඩු ගෙඩිය

ගමරාළ මාමාගේ කොරටුව තිබුණේ කන්ද උඩ. හා පැංචාගේ ගෙදර තිබුණේ කන්ද පහළ. එතැන පුංචි කැලයක්. කැලය කෙලවර ගඟ. හා පැංචා හැමදාම ගමරාලගේ කොරටුවට ගිහින් ඇති වෙන්න දළු කොළ කනවා. ඒ ගමරාල මාමත් හරි හොඳයි. "අපි වවන්නේ සතුන්ට කන්නත් එක්කම තමයි" කියා කියා හා පැංචාලාට කැමති විදියට ඇවිත් තමන්ගෙ කොරටුවෙන් කාලා බීලා යන්න ගමරාළ මාමා කිසිම බාධාවක් කලේ නැහැ. ඒක නිසා හා පැංචා මේ ගමරාළ මාමාගේ කොරටුවේ නිතර යන එන නිත්‍ය සාමාජිකයෙක් බවට පත් වුනා.

එක දවසක් ගමරාළ මාමගේ කොටුවේ ඇවිදින හා පැංචා විසාල පැණි කොමඩු ගෙඩියක් ඉදිලා තියෙනවා දැක්කා. පැණි කොමඩු ගෙඩිය දැක්කා විතරයි හා පැංචාගේ කටට කෙලත් ඉනුවා."ම්ම්ම් ...මේක ගොඩාක් රස ඇති." හා පැංචා තනියෙන් කල්පනා කළා. "ඒත් මට මේක තනියම මෙතන ඉඳන් කාලා ඉවර කරන්න බැහැනෙ. මේක අරන් යන්න ඕන ගෙදර." හා පැංචා කොමඩු ගෙඩිය ලඟට ගිහින් ඒක උස්සන්න හැදුවා. ඒත් ඒ විසාල පැණි කොමඩු ගෙඩිය හෙලවුනේවත් නැහැ. හා පැංචා තව ටිකක් හොඳට හුස්මක් අරන් පැණි කොමඩු ගෙඩිය බදාගෙන උස්සන්න හැදුවා. අනේ ඒත් පැණි කොමඩු ගෙඩිය නෙවෙයි ඉස්සුනේ. ටිකක් වෙලා කල්පනා කල හා පැංචාට ඔන්න උපායක් පහල වුණා. "හරි මම මේක කන්දෙන් පහලට පෙරළලා දාන්න ඕන. මේක එතකොට පෙරලි පෙරලි යයි. යන ගමන් ගෙදර ළඟින් නවතින්න කිව්වාම හරිනෙ." තමන්ට පහල වුණු ඉස්තරම් අදහස ගැන ආඩම්බර වුන හා පැංචා ඉක්මනට ගිහින් හොඳ හයිය ලීයක් හොයාගෙන ආවා. කොමඩු ගෙඩියනැට්ටෙන්  කඩලා ලීය කොමඩු ගෙඩියට යටින් තියලා ඉස්සුවා. ඊට පස්සෙ කන්දෙන් පහලට තල්ලු කළා. "අපේ ගෙදර ගාවින් නවතින්න හොඳේ. " කන්දෙන් පහලට පෙරලි පෙරලි යන පැණි කොමඩු ගෙඩියට හා පැංචා මහා හයියෙන් කෑ ගහලා කිව්වා.

කොමඩු ගෙඩිය හරි ලස්සනට පහලට පෙරළුණා. ඒත් ඒක හා පැංචාගේ ගෙදර ළඟ නැවතුණේ නැහැ. හා පැංචාගේ ගෙදරත් පහු කරන් දිගටම පෙරලි පෙරලි ගිය කොමඩු ගෙඩිය ජබුස් ගාලා ගඟට වැටුණා.වැටිලා ගඟේ පාවෙන්න පටන් ගත්තා.දැන් හරි වැඩේ. හැකි ඉක්මනට පිමි පැන පැන ගෙදරට දුවලා ආව හා පැංචා කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර ඇවිල්ලද බැලුවා. ඒ උනාට කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර කොහෙවත් තිබුණේ නැහැ. ගෙදර හැමෝම හා පැංචා එක්ක එකතු වෙලා කොමඩු ගෙඩිය හැම තැනම හෙව්වා. ඒත් හම්බ වුනේ නැහැ. බැරිම තැන හොයාගෙන හොයාගෙන කන්ද පහල ගඟ ළඟටම ආවා. ඔන්න එතකොට තමයි දැක්කෙ කොමඩු ගෙඩිය ගඟේ පාවෙනවා.

දැන් මොකද කරන්නෙ? හා පැංචා ආයෙම කල්පනාවට වැටුණා. ටිකකින් ඔන්න තව අදහසක් හා පැංචාගෙ ඔලුවට ආවා. ගඟේ ඉන්නවා හා පැංචාගේ යාළුවා ඉබි අයියා. ඉබි අයියේ ඉබි අයියේ කියා හා පැංචා මහා සද්දෙන් කතා කලාම ඔන්න ඉබි අයියා හානි හනික පීනාගෙන ඇවිත් ගං ඉවුරෙන් මතු වුණා. හා පැංචා ඉබි අයියාට විස්තරේ කිව්වා. "ආ මම ඕක විනාඩියෙන් තල්ලු කරගෙන ඉවුරටම ගේන්නම්කො." ගොඩබිම හෙමින් ගියාට මොකද ගඟේ පීනන්න නම් ඉබි අයියා හරි හපනා. කිව්වත් වගේ හරි ඉක්මනටම ඉබි අයියා කොමඩු ගෙඩිය තල්ලු කරගෙන පීනාගෙන ඇවිත් ඒක හා පැංචාට බාර දුන්නා.දැන් නම් හා පැංචාගේ පවුලේ හැමෝටම හරි සතුටුයි.

"දැන් එහෙනම් අපි ඔක්කොම එක්ක මේක පරිස්සමින් ගෙදර අරගෙන යමු. ස්තුතියි ඉබි අයියේ." හා පැංචා එහෙම කියලා ගෙදර ඔක්කොම එක්ක ආපහු කොමඩු ගෙඩිය කන්ද උඩට තල්ලු කරන්න හැදුවා. ඒත් ඉතින් වැඩේ අමාරුයි. හා පවුලේ කට්ටියම පුළුවන් තරම් වෙර වීරිය දාලා කොමඩු ගෙඩිය තල්ලු කරනවා.ඉබි අයියාත් බලාගෙන ඉන්නවා. මීට වඩා ලේසි ක්‍රමයක් ඇත්තෙම නැද්ද මේක ගෙනියන්න. ඉබි අයියාත් පොඩ්ඩක් කල්පනා කළා. හරිනෙ. ඉබි අයියාට යමක් මතක් වුණා. වහාම හා පැංචාට කතා කළා. "ඇයි දැන් ඔයාලා ඕක ගෙදර ගෙනියන්න මහන්සි වෙන්නෙ. ගෙදර හැමෝම ඉන්නෙ මෙතැනනේ. ඕක මෙතන ඉඳන්ම කෑවොත් නරකද?" ඉබි අයියා ඇහුවා. ඔන්න එතොට තමයි හා පවුලට තේරුණේ ඉබි අයියාගේ කතාව හරියටම හරි බව.

ඉතින් ඊට පස්සෙ කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර අරන් යන අදහස අත ඇරලා දාපු හා පවුල ගං ඉවුරේම කොමඩු ගෙඩිය වටේට වාඩි වෙලා කොමඩු ගෙඩිය රස කර කර කෑවා. උත්සාහයෙන් යමක් ලබා ගත්තාම කොහොමත් එකේ රස ගුණ වැඩියි. කොමඩු නොකන ඉබි අයියාටත් හා පැංචා බලෙන්ම කොමඩු කටක් කැව්වා. ඇයි ඉතින් ඉබි අයියා නොහිටින්න අද හා පවුලට කොමඩු කන්න වෙන්නෙ නැහැනෙ. ඉතින් රසම රස පැණි කොමඩු කාලා බඩයි හිතයි දෙකම හරි හරියට පුරවගත්ත හා පවුල ඉබි අයියාට නැවත වතාවක් ස්තුති කරලා සන්තෝසෙන් ගෙදර ගියා.

110. මැජික් මාළුවෝ

බබී සීයාත් එක්ක වෙලේ යන්න හරි ආසයි. දවසක් බබී සීයාත් එක්ක වෙලේ යමින් ගමන් ඇළ ගාව පොඩ්ඩක් නතර වුණා. ඒ හරියේ කොරවක්කෝ ගොඩාක් ඉන්නවා. කොරවක්කා නාද කරන්නේ කුරුටු පුවාක් පුවාක් කියලනේ. මේ දෙන්නා ටිකක් නතර වෙලා මේ කොරවක් සින්දුව අහගෙන හිටියා. ඒ අතරේ බබී දැක්කා ඇළ පාරේ පැහැදිළි වතුරේ කළු පාට පුංචි මාළු පැටව් වගයක් පීන පීන ඉන්නවා. ඒක දැක්කම බබීට අදහසක් ආවා. මම මේගොල්ලෝ හතර පස් දෙනෙක් අල්ලාගෙන ගියා නම් මටත් මාළු ටැංකියක් හදන්න තිබුණා නේද කියලා බබීට කල්පනා වුනා. 

ඊළඟ දවසේ වේලට යනකොට බබී ගියේ ජෑම් බෝතලේකුත් අරගෙන. සීයා වෙලේ ඇවිදලා එනකන් බබී ඇළට බැහැලා මාළු ඇල්ලුවා. වැඩේ හිතුව තරම් අමාරු වුණේ නැහැ. පුංචි කළුපාට මාළු පැටව් හය දෙනෙක්ම අල්ලගන්න බබී ට පුළුවන් වුණා. බබී එයාගෙ මාළු ටික සීයාට පෙන්නුවා. "හරි අපූරුයි නේ. පේනවා නේද? එයාලා පීනුවාට එයාලාට වරල් නෑ. ලොකු ඔළුවයි දිග වලිගෙයි තමා තියෙන්නේ. ඒත් බලන්න පීනන අපූරුව. ඔය ඉන්නෙ මැජික් මාළුවෝ. සති දෙක තුනකින් ඔයාට  මැජික් එකක් බලන්න පුළුවන් ." කියලා සීයා කිව්වා. ඒක අහලා බබීට ලොකු සතුටක් දැනුණා. ඒ වගේම සීයා කිව්ව මැජික් එක බලාගන්නත් එයාට ලොකු ආසාවක් ඇති වුණා. ඒ හින්දා බබී මැජික් මාළු දාපු ජෑම් බෝතලේ අරගෙන ගෙදර ගියේ හරිම ආඩම්බරෙන්.

ගෙදර ගිය ගමන් සීයා බබී ට මාළු දාන්න ටැංකියක් හදලා දුන්නා. දැන් ඔන්න බබී ගේ දවසින් වැඩි හරියක් ගෙවෙන්නේ මේ මැජික්කි මාළු ටැංකිය දිහා බලාගෙන තමයි. අම්මා නම් සීයාගෙයි බබීගෙයි මේ වැඩේට එතරම් කැමැත්තක් තිබුණේ නෑ. මුල්ම දවසේ මැජික් මාළු ටික දැක්කා විතරයි අම්මාට ඊයා කියවුනා. ඊට පස්සේ ලොකු හිනාවක් ගියා. ඒ මොකද කියලා  බබී කීප පාරක් ඇහුවත් අම්මා නෙවෙයි කට හෙලෙව්වේ. "තව ටික දවසකින් ඔයාම බලාගන්නකෝ" කියලා අම්මා පැත්තකට වුනා. 

ඉතින් ඔහොම දවස් දෙක තුනක් ගත වුණා. එක දවසක් උදේ පාන්දර බබී මාළු ටැංකිය බලද්දී අර සීයා කිව්ව මැජික් එක සිද්ද වෙන්න පටන් අරන් බව එයාට තේරුණා. මොකද දන්නවද? එයාගේ මැජික් මාළුවන්ගේ වලිගෙ ලඟින්ම දෙපැත්තෙන් චූටි කකුල් දෙකක් ඇවිත්. බබී ඉක්මනට සීයාට කතා කළා. මැජික් එක පෙන්නුවා. "මං කිව්වා හරිනෙ. හොඳ හොඳ මැජික් තව ඉස්සහරට තමයි තියෙන්නෙ. " සීයා කිව්වා. බබීට ඉවසිල්ලක් නෑ. ඇයි ඉතින් මේ මැජික් මාළුවෝ ඊගාවට මොනවා කරයිද දන්නෙ නැහැනෙ. ඔහොම තව ටික දවසක් ගතවුණා. මැජික් මාළු ටික ටික ලොකු වුනා. දැන්නම් ඇඟ එක්ක බැලුවම ඔලුව ගොඩක් ලොකු වැඩියි වගේ. පෙනුමත් ගොඩක් වෙනස් වෙලා වගේ. මැජික් මාළුවෝ  වුනාම එහෙම වෙන්න ඇති කියලා බබී කල්පනා කළා.

ඔන්න ඉතින් තව සතියක් විතර යනකොට බබී ඊළඟ මැජික් එකත් දැක්කා. පුදුමෙක මහත. මැජික් මාළුවන්ට අත් දෙකකුත් ඇවිල්ලා. බබිට පුදුමයි. මේක නම් පුදුම වැඩක් තමයි. ලොකු  ඔළුවක්, කකුල් දෙකක්. අත් දෙකක්. වලිගයක් එක්ක පීනන මැජික් මාළුවෝ. මෙයාලා නම් ඇත්තටම මැජික් තමයි. මෙහෙම මැජික් එකක් නම් එයා කවදාවත් දැකලා නෑ. බබී ඉක්මනටම ගිහින් සීයාව අඬගහගෙන ඇවිල්ලා මැජික් එක පෙන්නුවා. සීයාට හිනාවක් ගියා. "දැන් ඉතින් තව එක දෙයි වෙන්න තියෙන්නේ. වලිගෙට මොකද වෙන්නේ කියලා හොඳට බලාගෙන ඉන්න." සීයා කිව්වා. එතකොට තමයි බබී හරියටම දැක්කේ. සීයා කිව්වත් වගේ මැජික් මාළුවන්ගේ වලිග දැන් ඉස්සර තරම් දිග නෑ. ටික ටික කොට වෙලා. ඉතින් සීයා කිව්ව විදියට තව දවස් හතර පහක් යනකන් බබී මේ මැජික් මාළුවෝ එයාලාගේ වලිග කොට කරගන්න විදිය බබී බලන් හිටියා.

ඔහොම ගිහින් එක දවසක් උදා වුනා. එදා තමයි දවස. බබිගේ ජිවිතේ කවදාවත් අමතක නොවන දවස. පුරුදු විදියටම එදාත් ඔන්න උදේ පාන්දර බබී මැජික් මාළුවෝ බලන්න මාළු ටැංකිය ලඟට ගියා. ගිය ගමන්ම මොකක්ද දන්නවද එයා දැක්කේ ? මෙන්න බොලේ කොහේදෝ ඉඳලා ආපු කැත ගෙම්බෙක් එයත් එක්ක හිනා වෙවී මාළු ටැංකිය උඩ වාඩි වෙලා එයා දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. මේ මොන පුදුමයක් ද? කොහොමද මෙයා මගේ මාළු ටැංකිය උඩට ආවේ. බබී හිනාවෙන කැත ගෙම්බා දිහා සැරෙන් බැලුවා. බබී ගේ සැර මූණට බය වුනු ගෙම්බා හනික මේසේ යටට පැනලා හැංගුනා. බබී ඊළඟට තමයි ඔන්න දෙවෙනි පුදුමය දැක්කේ. බබිගේ මැජික් මාළු ටැංකියේ එක මාලුවෙක් අඩුයි. කලින් හයක් හිටියානෙ. දැන් ඉන්නේ පහයි. කෝ අනිත් එක්කෙනා.ලොකුම මැජික් මාළුවා නැති වෙලා. එයා ටැංකියේ කොහෙවත් නෑ. බබී ඉක්මනට සීයාට කතා කරගෙන ආවා. සීයා ට හරි හිනා. "ආ... ඔය පෙන්නලා තියෙන්නේ මැජික්. අඩු වෙච්ච එක්කෙනා තමයි කළින් මාළු  ටැංකිය උඩ ඉඳලා දැන් ඔය මේසේ යට හැංගිලා ඉන්නෙ." සීයා හිනා වෙවී කිව්වා. බබීගේ ඇස් උඩ ගියා. සීයා මොනවාද මේ කියන්නෙ කියලා හිතා ගන්න බැරි වුණා. 

ටික වෙලාවක් ගියාට පස්සේ තමයි ඔන්න එයාගේ මැජික් මාළුවන්ගේ තරම බබීට  තේරුණේ. මාළු කියලා රැවටිලා එයා ඇලේ ඉඳලා අල්ලාගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙ ඉස්ගෙඩි. මැජික් මාළුවෝ කියලා සීයා නම් දාපු ඉස්ගෙඩි අන්තිමේදී ගෙම්බෙක් වුන විදිය ඇත්තටම පුදුමයි. හරිම පුදුමයි. තවමත් බබීට ඒක ගැන පුදුමයි. අම්මට නම් හරිම හිනා. උදේ දැකපු මාළු මැජික් එකෙන් පස්සේ උදේ කෑමත් අමතක වෙලා සීයාත් එක්ක ගෙඹි ප්‍රාතිහාර්ය ගැනම කියව කියවා ඉන්න බබීට කතා කරපු අම්මා  "දැන් ඉතින් සීයත් එක්ක එකතු වෙලා ඔය කැත ගෙම්බෝ ටික ආපහු ඇළට ගිහින් දාන්න. දැනටමත් අන්න ඔයාගෙ පලවෙනි ගෙම්බා සාලේ මැද පැන පැන ඉන්නවා." කියලා කිව්වා. ඊට ටික වෙලාවකට පස්සේ  පොල්කටුවකින් වහගත්ත පුංචි කැත ගෙම්බා අතේ තියාගත්ත බබියි  බබීගේ ගෙඹි ටැංකිය උස්සා ගත්ත සීයයි ඇළ දිහාවට ඉක්මනින් ඉක්මනින් යනවා අම්මා හිනා වෙවී බලාගෙන හිටියා.   

109. අඹ ගහ තරහ වෙලා

බබීගේ ගෙදර මිදුලේ පැත්තකට වෙන්න ලොකු අඹ ගහක් තිබුනා. ඒකෙ අතු හැම පැත්තටම විහිදිලා ගහ යට ගොඩක් හෙවනයි. ගහ යට වාඩි වෙලා විවේකයෙන් ඉන්න අඹ  ගහ යට බංකුවකුත් හදලා තිබුණා. හැමදාම මේ බැංකුව උඩ වාඩි වෙලා  අඹ ගහ එක්ක කතා කර කර ඉන්න එක බබීගේ පුරුද්දක්. අඹ ගහ එයාගෙ සුවඳ කොළ නලව නලවා බබීගෙ කතා අහගෙන ඉන්නවා. සමහර වෙලාවට අඹ මල් රේණු ගොඩාක් බබීගෙ ඔලුවට දාලා හිනා වෙනවා. අඹ ගහ බබීත් එක්ක ගොඩාරියක් යාලුයි. මේ යාළුකම හින්දාම  අඹ වාරෙට අහල පහල හැමෝටම බෙදන්නත් එක්ක මහා ගොඩාක් අඹගෙඩි බබීලාට හදලා දෙන්න තරම් මේ අඹගහ ගොඩාක් කරුණාවන්ත වුණා.  

ඔහොම ඉන්නකොට දවසක් ඔන්න සීයාබබීට අපූරු යෝජනාවක් ගෙනාවා. "අපි අඹ ගහ යට තක්කාලි පාත්තියක් දමමු." බබී සීයාගේ යෝජනාවට උඩින්ම කැමති වුණා. ඉතින්  ඔන්න සීයා බබත් එක්ක එකතු වෙලා ඉක්මනින්ම අඹගහ යට තක්කාලි පාත්තිය දාලා තක්කාලි පැල හිටෙව්වා. "ඔන්න ඔයාට දැන් අලුත් යාළුවො ඉන්නවා."  බබී අඹගහට කියද්දි අඹ ගහ හිනා වෙවී අහගෙන හිටියා. දැන් බබී අඹගහ යට බංකුවට ආවාම අඹගහ එක්ක වගේම තත්කාලි පැල එක්කත් කතා කරනවා. හිනා වෙනවා. ඉක්මනටම ගෙඩි දෙන්නකො කියලා කියනවා. අඹ ගහේ නම් දැනටමත් අඹ ගැට තියෙනවා. ඉතින් අඹ ගහටයි තක්කාලි පත්තියටයි දෙකටම වතුර දාලා පෝර දාලා වල් ගලවලා සාත්තු සප්පායම් කරන්න තියෙන නිසා බබීට දැන් වැඩ වැඩියි.  

ඔහොම ඉතින් සති දෙක තුනක් ගත වුනා. තක්කාලි පැල ඉක්මනින් ලොකු වුණා. මලුත් පිපුණා. ඉතින් ඔන්න දන්නෙම නැතුව ටිකින් ටික බබීගෙ හිත තක්කාලි පත්තියටම ඇදිලා ගියා. ලස්සනට සරුවැව වැවෙන තක්කාලි පාත්තියට බබීගේ ආදරේ වැඩි වුණා. අඹ ගහ එක්ක කතා කරන එක අඩු වුනා. එයා නිතරම තක්කාලි පාත්තිය එක්කම කාලේ ගත කරද්දී අඹගහ දුකෙන් ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා. ඔහොම ඉද්දි අඹ ගහේ ගෙඩි පැහිලා ඉදෙන්නත් ලං වුනා. තක්කාලි පාත්තියත් ඉක්මනට ඉක්මනට කොලපාට ගෙඩි රතු පාටින් ඉදවන්න පටන් ගත්තා. බලන්න ලස්සනයි. ඒ ලස්සන හින්දමද කොහේදෝ  බබීත්  හැමවෙලේම දුවගෙන් ඇවිල්ලා තක්කාලි පාත්තියේ දුක සැප බැලුවා. අඹගහ අමතක වෙලාම ගියා. අඹගහට දැන් ගොඩක් දුකයි. බබීට ආපහු කොහොමද පරණ යාළුකම්  මතක් කරලා දෙන්නේ කියලා අඹගහ හුඟාක් කල්පනා කළා. අන්තිමේදී එයාට හොඳ උපායක් ආවා.

එදා ඔන්න එළිවෙන අතරේ අඹගහ එයාගේ උපාය ක්‍රියාත්මක කළා. එයාගේ ඉදුණු ලොකුම ලොකු ගෙඩි තුන හතරක් නැට්ගේටෙන් ගලවලා බබීගෙ තක්කාලි පාත්තියේ රතු පාට ගෙඩි උඩට අත ඇරලා දැම්මා. ලොකු අඹ ගෙඩි වල බරට රතු පාට තක්කාලි ගෙඩි කැඩිලා බිම වැටිලා තැලීලා චොප්ප වුණා."උදේට දැන් බබී ආවම එයාට නිකන්ම උඩ බැලෙයි. මාව මතක් වෙයි." අඹගහ තනියෙන් කල්පනා කරමින් බබී එනකන් බලාගෙන හිටියා. එලිවුනා විතරයි ඔන්න බබී දුවගෙන ආවා. තක්කාලි පාත්තියේ බිම වැටිලා තැලිලා චොප්ප වුනු ගෙඩි දැකලා එයාට දුක හිතුනා. කොහොමද මෙහෙම වුනේ. එයාට ඉබේටම උඩ බැලුනා. බබීගේ ඇස් දෙකයි අඹ ගහේ ඇස් දෙකයි කාලෙකට පස්සෙ එකට මුණ ගැහුණා. බොහොම දුකින් එයා දිහාම බලාගෙන ඉන්න අඹගහ එතකොට එයාට පෙනුණා. බබීට පරණ කාලේ මතක් වුණා. තක්කාලි පාත්තිය දාන්න කළින් ඒගොල්ලො හොඳම යාළුවො වෙලා හිටිය විදිය කල්පනාවට ආවා. හිතා මතා නොවුනත් එයාගෙ අතින් වෙලා තියෙන්නේ ලොකු වැරද්දක් බව බබීට තේරුණා.

බබී අඹගහ ලඟට ගිහින් අඹගහ ආදරෙන් බදා ගත්තා. සමාවෙන්න යාළුවේ මට ඔයාව  අමතක වුනාට. ආපහු එහෙම කරන්නේ නෑ. බබී අඹගහ ට පොරොන්දු වුනා. අඹ ගහ ඇස් ලොකු කරගෙන බබී දිහාම බලන්අ කියල දේවල්හ අහගෙන හිටියා.අන්තිමේ බබීගේ පොරොන්දුව ඇත්ත එකක් බව තේරිලා අඹගහට හිනාවක් ගියා. අඹ ගහේ ගෙඩි වැටිලා  එයාගේ ඉදුණු ගෙඩි තැලිලා චොප්ප වෙනවාට බයේ බිරාන්ත වෙලා හිටපු තක්කාලි පාත්තියටත් නිදහසේ හුස්මක් ගන්න පුළුවන් වුනේ ඔන්තන එතකොට තමයි. ඇති යන්තම් හැමදේම හොඳින් විසඳුනා. තුන් දෙනාටම ඉබේටම කියවුනා. 

එදා ඉඳලා බබී පුරුදු විදියටම අඹ ගහ එක්ක කතා කළා. දුක සැප හොයා බැලුවා. පොරොන්දුව රැක්කා. ඒ වෙලාවට තක්කාලි පාත්තිය අඹගහ දිහා බලාගෙන හිනා වුනා. රෑට රෑට ඉදුණු ගෙඩි බිම දාලා තක්කාලි ගෙඩි චප්ප කරලා දාන්න එදා ඉඳලා අඹ ගහට ඕන වුනේ නැහැ. දවල්ට බබී ආවාම ඉදුණු ගෙඩි ඔක්කොම  බබීට කඩා ගන්න කියලා අඹගහ බබීට මතක් කළා. බබී හැමදාම වගේ ඉදුණු අඹ කූඩෙකුයි ඉදුණු තක්කාලි කූඩෙකුයි ගෙදර අරගෙන ගියා. සියල්ල හොඳ විදියට විසඳුන නිසා හැමෝටම හරි සතුටුයි. ඉතින් බබී එයාගේ යාලු අඹගහයි තක්කාලි පාත්තියයි එක්ක හැමදාම සතුටින් හිටියා. 

108. බලු නගුටේ මල් පිපිලා

එදා නිවාඩු දවසක්. ලස්සන හීනෙකුත් දැක දැක ටිකක් දවල් වෙනකන් නිදාගන්න කියලා බබී ලෑස්ති වුනා විතරයි සීයා ඇඳ ලඟට ආවා. ''අන්න බලු නගුටේ මල් පිපිලා. යමු බලන්න." සීයා බබීට කතා කළා. බබීට පුදුමයි. සීයා විහිළුවක් කරනවා වෙන්න ඇති කියලා හිතුණා. ඒත් කෝකටත් ටිකක් කල්පනා කළා. නගුට කියන්නේ වලිගෙ. බබීට මතක් උනා. එහෙනම් සීයා මේ කියන්නේ ටොමියාගේ වලිගෙ මල් පිපිලා කියලා වෙන්න ඇති. ඒත් කොහොමද ටොමියාගෙ වලිගෙ මල් පිපෙන්නේ ? හිත හිතා ඉන්නවාට වඩා හොඳයි ටොමියා ගාවට ගිහින්ම බලන එක කියලා හිතලා බබී ඉක්මනට ඇඳෙන් නැගිටලා ටොමියා හොයාගෙන ගියා. 

බබී ගේ පුරාමත් වත්ත පුරාමත් ටොමියා හෙව්වා. ඒත් ටොමියා පේන්න හිටියේ නෑ. උදේම ඇවිදින්න ගිහින් වෙන්න ඇති. "මොකටද පුතේ ටොමියාව හොයන්නෙ උදේ පාන්දර? " බබී ටොමියාට කතා කරන සද්දේ ඇහිලා තාත්තා ඇහුවා. "ඇයි සීයා කිව්වනෙ ටොමියාගේ වලිගෙ මල් පිපිලා කියලා. ඒක බලන්න තමයි මං ටොමියව හොයන්නෙ." බබී උත්තර දුන්නා. තාත්තට හිනාවක් ගියා. "එහෙමද? ටොමියා ආවම බලමුකො එහෙනම් කොයි වගේ මලක්ද පිපිලා තියෙන්නේ කියලා." තාත්තා හිනා වෙවී කිව්වා. "ටොමියගේ වලිගේ පිපිලා නම් ඒක ටොමියා වගේම සුවද මලක් වෙන්න ඇති." පැත්තක හිටිය අම්මාත් කතාවට එකතු වුනා.

ටිකකින් ඔන්න සීයාත් එක්ක කුඹුර පැත්තේ ගිහින් හිටිය ටොමියා කඩුල්ලෙන් පැනලා ගෙදර දිහාට දුවගෙන ආවා. "ටොමි පැටියෝ කෝ මෙහාට එන්න බලන්න ඔයාගේ වලිගෙ මල? " බබී ඉක්මනට ටොමියා ලඟට කතා කර ගත්තා. වලිගෙ මල පිපිලාද බැලුවා. ඒත් එහෙම මලක් නම් පේන්න තිබුණේ නැහැ. "කෝ මලක් නැහැනෙ? කුඹුරට යන ටිකට මල නැට්ටෙන් බිමට වැටුණද ටොමියෝ? " බබී ආපහු ටොමියාගෙන් අහන ගමන් මල වැටිලාද කියලා අහල පහලත් පාර දිගේත් විපරම් කරමින් බැලුවා. ඒත් මලක් නම් හම්බ වුනේ නැහැ. මේ අපබ්‍රන්සේ තේරුම්ගන්න බැරුව ටොමියායි බබීයි  උඩ බිම බල බල ඉද්දි ඔන්න සීයාත් කඩුල්ලෙන් මතු වුණා. 

"කෝ සීයේ ටොමියාගේ වලිගෙ මලක් පිපිලා නැහැනෙ. බොරු නේද කිව්වෙ? " බබීසීයා දැක්ක ගමන් ඇහුවා. සීයාට ලොකු හිනාවක් ගියා. "කවුද කිව්වෙ ටොමියාගේ වලිගෙ මල් පිපිලා කියලා? මම කිව්වේ බලු නගුටේ මල් පිපිලා කියලනෙ." සීයා කිව්වා. "ඉතින් අපේ බව්වා ටොමියානේ. නගුට කියන්නේ වලිගෙට කියලා සීයාමනෙ දවසක් කිව්වෙ. එතකොට බලු නගුට කියන්නෙ ටොමියාගේ වලිගෙ නෙමෙයිද ?" බබී ආයෙම ඇහුවා. "නෑ එහෙම දෙයක් නෙමෙයි. යමුකෝ පෙන්නන්න." එහෙම කියලා සීයා බබීව එක්කන් කොරටුව දිහාවට ගියා. ගිය සතියේ එළවළු ඉන්දන්න සුද්ද කරන වෙලාවේ මම ඉතුරු කරපු මේ ගහ මතකයි නේද? ඔයාට පෙන්මෙනන්න්නනම තමයි මම මේක ඉතුරු කළේ. මේවට තමයි බලු නගුට කියන්නෙ. ඔය තියෙන්නේ මල් පිපිච්ච නගුටු ගොඩාක්. ලස්සනයි නේ? සීයා ඇහුවා.

බබීගේ ඇස් උඩ ගියා. එහෙම අමුතු නම් තියෙන ගසුත් තියෙනවද? බබී පුදුමයෙන් වගේ බලු නගුටේ පිපුණු මල් වල ලස්සන බැලුවා. ඇත්තටම හරි ලස්සනයි තමයි. නැට්ට පටන් ගන්න තැන ඉඳලා උඩට මල් පිපීගෙන ඇවිල්ලා. ලස්සන දම් පාට පුංචි මලක්. චුට්ටන් සුවඳකුත් එනවා."බබී දන්නවද ඔය මල් වල කෙමියේ පැණි පිරිලා. ඒවා බොන්න සමනල්ලු වර්ග ගොඩාක් එනවා. අපිට ඔය ගමන සමනල්ලු බලන්නත් පුළුවන් වෙයි." සීයා කිව්වා. බබීට සතුටු හිතුණා. "ඔන්න ටොමියෝ සමනල්ලු එන වෙලාවට එහෙම මේ පැත්තෙ එන්න එපා හොඳේ. නැත්නම් සමනල්ලු බය වෙයි. " ළඟට වෙලා නගුට කරකවමින් හිටිය ටොමියාට බබී කිව්වා. ටොමියා හිනා වෙලා ඒ උපදෙස පිළිගත්තා. ඉතින් ඊට පස්සේ මල් පිපුණ බලු නගුට කොරටුවේ තියලා ඇවිදින බලු නගුට සීයායි බබීයි එක්ක උඩ පැන පැන ගෙදර ගියා.

107. ගෝනි එළුවා

සීයාගේ කුඹුරෙ ගොයම් කපලා පාගලා වැඩි දවසක් නෑ. ඊට පස්සෙ ඉතින් කරන්න තියෙන වැදගත්ම රාජකාරිය තමයි වී ටික හොඳට වේලාගන්න එක. වැඩි කාලයක් තෙත පිටින් වී තිබුණොත් ඉක්මනට නරක් වෙනවා. හැබැයි හොඳට වේලලා ගෝනිවල පරිස්සමට පුරවලා තියාගත්තම නම් අවුරුදු ගණනාවක් යනකන් ඒ වී නරක වෙන්නෙ නෑ. සීයා කියන්නේ එහෙමයි. අද ඔන්න හොඳට අව්ව වැටෙන දවසක් නිසා වී ටික වේලන්න සියා උදේ ඉඳලාම ලෑස්ති වෙනවා. බබීටත් ඉතින් අද හොඳ දවස. එයා තමයි සීයාගෙ අත්උදව් කාරි. එහෙට මෙහෙට පැනලා සියට උදව් කරන්නෙ හරිම උනන්දුවෙන්.

ඔන්න වී ටික වේලන්න එලියට ගෙනැත් තියලා මිදුල පුරාම ලොකු ගෝනි පඩංගු පැදුරු එහෙම එළන ගමන් සීයා බබීගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා. "බබී දැකලා තියෙනවද ගෝනි එළුවා?" බබී එහෙම එළුවෙක් ගැන අහලම නැහැ. "ගෝනි එළුවා? ඒ කවුද සීයෙ. මම දැකලා නෑනෙ." හතර අතේ කල්පනා කරන ගමන් බබී උත්තර දුන්නා. "එහෙනං ගිහින් අම්මගෙන් අහන්නකො අම්ම දැකලා තියෙනවද කියලා ගෝනි එළුවා." සීයා බබීට කිව්වා. බබී දුවලා දුවලා කුස්සියට ගියා. "අම්මෙ අම්මෙ; අම්මා දැකලා තියෙනවද ගෝනි එළුවා? සීයා දැකලා තියෙනවලු එහෙම එළුවෙක්". බබී අම්මගෙන් ඇහුවා. "අනේ නෑනෙ පැටියො. මම නම් දැකලා නෑ එහෙම එළුවෙක්." අම්මා උත්තර දුන්නා.

බබී උඩහා ගෙදරට දිව්වා."දෝණි අක්කේ දෝණි අක්කේ " කියා කතා කළා. "ඔයා දැකලා තියෙනවද ගෝනි එළුවා. අපේ සීයා තමයි ඇහැව්වෙ." බබී උඩහා ගෙදර දෝණි අක්කාට කිව්වා. ඒගොල්ලෝ කිසි කෙනෙක් මේ කියන ගෝනි එළුවා දැකලා තිබුණේ නෑ. හැමෝම කල්පනා කරන්න පටන් ගත්තා. අහල පහල ගෙවල්වල ළමයිනුත් එක්කෙනා දෙන්නා ආවා. නමුත් කිසිම කෙනෙක් මේ කියන ගෝනි  එළුවා දැකලා තිබුනේ නැහැ. අපි කට්ටියම ගෝනි එළුවා බලන්න සීයාගෙ මිදුලට යමු. හැමෝම කතා වුණා. ටිකකින් ළමයි කට්ටියම මේ අරුම පුදුම එළුවා බලන්න සීයාගේ මිදුලට රැස් වුණා. කුස්සියේ වැඩ කර කර හිටිය අම්මලාත් ඔක්කොම වැඩ නවත්තලා කවදාවත් දැකපු නැති ගෝනි එළුවා බලන්න ආවා.

සීයට හරිම හිනහයි. ඇයි ඉතින් ගෝනි එළුවා බලන්න මහා සෙනගක් ඇවිල්ලනේ. 'හරි එහෙනම් ඔන්න කට්ටියම බලාගන්නකො. මම දැන් ගෝනි එළුවා පෙන්නනවා." සීයා කිව්වා.කට්ටියම ඉතින් ඇස් ලොකුවට ඇරගෙන බලාගෙන හිටියා. සීයා කිසි කතාවක් නැතුව ගිහින් පැත්තක තිබුණු ගෝනි ටික අරන් ආවා.ඊට පස්සෙ මිදුලේ වී වේලන්න එලලා තිබුණු පැදුරු ටික අයිනෙන් අර ගෙනාපු ගෝනි ටික එළාගෙන එළාගෙන ගියා. "අන්න දැක්කා නේද ගෝනි එළුවා.?" සීයා ඇහැව්වා. කට්ටියම වචනයක් වත් නොකිය බලාගෙන ඉන්නවා.. "ඇයි දැක්කේ නැද්ද? ඔය මං පෙන්නුවේ ගෝනි එළුවා තමයි." සීයා ආයෙම කිව්වා. බලාගෙන හිටිය කට්ටියට වැඩේ තේරුණා. හැමෝටම හරිම හිනා. ඇවිත් හිටිය මහා සෙනගම සීයාගෙ ගෝනි එළුවා දැකලා බඩවල් අල්ලාගෙන හිනා වුනා. "ඒක නම් දැකගන්නම වටින ගෝනි එළුවා තමයි." අම්මලා හිනා වෙවී කිව්වා.

ගෝනි එළුවා පෙන්නපු සීයාටත් එදා හරි සතුටුයි. මොකද දන්නවද? එළුවා දැකබලා ගැනීමේ ප්‍රීතිය නිමිත්තෙන් කට්ටියම එක්ක වී ටික අව්වේ වේලා ගන්න සීයාට උදව් කළා. "ගෝනි එළුවා මට ලොකු උදව්වක් කළේ. නැද්ද මං අහන්නෙ." සීයා හිනා වෙවී කිව්වා.

106. ලස්සන වැස්ස

එකමත් එක රටක ලොකු ගංගාවක් තිබුණා. ගඟ ළඟ අවට පරිසරය හරි ලස්සනයි. ගඟේ ඉවුර දෙපැත්තේම එක එක ජාතියේ ගස් වැවිලා ලස්සනට මල් පිපිලා තිබුණා. මේ අතරින් ගංගාව ළඟම තිබුන එක පුංචි මල් ගහක් ගංගාව එක්ක ගොඩක් යාළුයි. එයා විටින් විට ගංගාව එක්ක කතා කරනවා. දුක සැප අහනවා. විස්තර බෙදා හදා ගන්නවා. දෙන්නා හොඳ යාලුවෝ. 

ගංගාව එහා පැත්තේ වනන්තරේ පදිංචි වෙලා හිටිය අලි පැංචා හැමදාම ගංගාවට වතුර බොන්න එනවා. අලි පැංචා වතුර බොන්න ආවාම ඉතින් වතුර ටිකක් විතරක් බීලා නිකන්ම යන්නෙ නැහැනෙ. එයා වතුරේ සෙල්ලං කරනවා. හොඩේට වතුර අරගෙන ඔලුවට උඩින් වටේටම වතුර ඉහිනවා. ඊට පස්සේ ගොඩක් වෙලා නා ගන්නවා. ඉතින් අලි පැංචාත් එක්කම වටේ පිටේ තියෙන ගස් කොළන් ඔක්කොමත් නානවා. එහෙම හිතේ හැටියට ජල ක්‍රීඩා කරලා ඉවර වෙලා තමයි අලි පැංචා ආපහු යන්නෙ.

දවසක් ඔන්න ගංගාව එයාගෙ යාලු මල් ගහ එක්ක කතා කර කර හිටියා. "මේ පායන කාලෙ හරිම රස්නෙයි නේද? මගේ ළඟ වතුරත් දැන් අඩු වේගෙන යන්නෙ. ගොඩක් කාලෙකින් වැස්සෙ නැහැනෙ. අද හෙට ලොකු වැස්සක් වැස්සොත් හොඳයි. මම නම් වැස්සක් වැටෙනකන් මග බලාගෙන ඉන්නෙ. " ගංගාව මල් ගහට කිව්වා. මල් ගහට පුදුමයි. "ඔයා මොනවද මේ කියන්නෙ. මේ වහින්නෙ හැමදාම. මම හොඳටම තෙමෙනවනේ. ඊයෙත් වැස්සා ලොකු වැස්සක් වැස්සා මතක නැද්ද? " මල් ගහ ගංගාවට පිළිතුරු දුන්නා.

මේ මොනවද මෙයා මේ කියන්නේ. ගංගාව පොඩ්ඩක් වෙලා කල්පනා කළා. කාරණාව තේරුණා. ගංගාව හයියෙන් බඩ හොලව හොලවා හිනා වුණා. "ඔය වැස්ස වහින්නේ ඔයාට විතරයි. අපිට නෑ. අද වහින වෙලාවට එහෙනම් ඔයා හොඳට ඇස් ඇරලා බලන් ඉන්නකො. වැස්ස වහින්නේ කොහොමද කියලා එතකොට  ඔයාටත් තේරෙයි " හිනාවෙලා ඉවර වෙලා ගංගාව මල් ගහට කිව්වා. ඒ මොකටද කියලා ඇත්තටම තේරුණේ නැති වුණත් මල් ගහ හා කියලා ඔළුව වැනුවා.

ඔන්න වෙනදා වෙලාවටම අලි පැංචා වතුර බොන්න ආවා. ටික වෙලාවක් ගත වුණා. ඒත් එක්කම පුදුමෙකට වගේ මල් ගහට වහිනවා. තෙමි තෙමීම මල් ගහ අමාරුවෙන් ඇස් ඇරලා හොඳට අවට බැලුවා. ගංගාව කියපු දේ ඇත්ත තමයි. මේ වැස්ස වහින්නේ මගේ වටේට විතරයි නේ. තව ටිකක් හොඳට ඇස් ඇරපු මල් ගහ උඩ බැලුවා. මුලින් එයා දැක්කේ විසාල කළු පාට ගලක්. ඊට පස්සේ ලොකු කළු ගල ලොකු අතක් උඩට උස්සලා එයාගේ වටේට වතුර ඉහිනවා මල් ගහ දැක්කා. ඒ වතුරෙන් තමයි මල් ගහට වහැලා මල් ගහ තෙමෙන්නෙ. මල් ගහ තව ටිකක් කල්පනා කළා. "ආ මේ අලි පැංචා නේ මට වැස්ස අරන් ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ." මල් ගහ ගංගාවට ඇහෙන්නම හයියෙන් හිනා වෙලා කිව්වා. "දැන් තේරුණා නේද? ඔයාට විතරක් වහින්නේ කොහොමද කියලා." ගංගාවත් හයියෙන් හිනා වෙලා කිව්වා. 

අලි පැංචාට ගොඩක් සතුටුයි. අහසට වගේ ලෝකෙටම වැස්ස දෙන්න බැරි වුනාට මේ මල් ගහ වගේ කීප  දෙනෙකුට හරි වැස්සක් වස්සන්න එයාට පුළුවන් වුනානෙ. ගංගාවටත් සතුටුයි. වහින වැස්ස එකතු කරගෙන ඉඳලා අලි පැංචාටයි අනිත් සත්තු ඔක්කොටෝමයි  වතුර දෙන්නෙ එයානෙ. මල් ගහටත් සතුටුයි. ඇයි එයා දැනගත්තානෙ එයාට හැමදාම මෙහෙම වැස්සක් වහින්නෙ කොහොමද කියලා. ඉතින් අපිටත් සතුටුයි. ලස්සන කතන්දරයක් ඇහුවානෙ. එහෙම නේද යාළුවනේ? 

105. අපූරු ගණුදෙනු

වත්ත පහල කජු ගහ එයාගෙ අතුවල ඉදුණු පුහුලන් පුරවගෙන හිනාවෙනවා. බලන්න ලස්සනයි. කහ පාට, රෝස පාට, රතු පාට, තැඹිලි පාට ලස්සන ලස්සන පාටවල් වලින් බල්බ් එල්ලලා වගේ. කජු ගහ ළඟින් අපූරු මිහිරි සුවඳකුත් එනවා. පුහුලමක් නොකා එතැනින් යන්න හිතෙන්නෙත් නෑ. කජු ගහ දැක්කත් ඇති හැමෝගෙම හිත පිරෙනවා. සුවඳ පුරවාගෙන, පාට පුරවාගෙන, රස පුරවාගෙන කජු ගහ මේ දවස්වල ඉන්නෙ හරිම සතුටින්. 

හැබැයි මේ දවස්වල කජු ගහ වගේම සතුටින් ඉන්න තව කෙනෙක් ඉන්නවා. එයා එන්නෙ රෑට. දවල්ට එයා ගහක අත්තක එල්ලිලා හොඳටම නිදි. අවදි වෙන්නෙ රෑට. එහෙම අවදි වෙලා කජු පුහුළන් සුවඳ ඉව කර කර හනි හනික පියාඹලා කජු ගහට එනවා.දන්නවද  ඒ කවුද කියලා. ඒ තමයි වවුල් බබා.

වවුල් බබා හැමදාම රෑට කජු ගහට එනවා. ඉදුණු රසම රස කජු පුහුළන් කනවා. බඩ පිරුණාම ක්රීස් ක්රීස් කියලා සිංදුවකුත් කියනවා. කජු ගහ එයා එනකන් හැමදාම ඉන්නෙ  අවදියෙන්. කජු ගහ වවුල් බබාට රසම රස කජු පුහුලන් දීලා, රස කර කර එයා ඒවා හපා කාලා කජු ඇටත් එක්ක හපේ බිමට දාන හැටි බලාගෙන ඉන්නවා. ඊට පස්සේ වවුල් බබාගෙ සිංදුත් ඉවර වුණාම තමයි කජු ගහ නිදාගන්නෙ. 

දවසක් ඔන්න ඔහොම කජු පුහුළන් කාලා ආපහු යන වවුල් බබාට කජු ගහ ගැන ලොකු දුකක් ඇති වුණා. "මට හැමදාම කජු පුහුලන් මහ ගොඩක් දීලා මගේ බඩ පුරවන කජු ගහ හරි හොඳයි. එයා මට පුහුලන් දුන්නට මම එයාට මොකුත් දෙන්නෙ නැහැනෙ. එයා පවු. හෙට ගියාම කජු ගහෙන් අහන්න ඕන එයාට මගෙනුත් මොනවා හරි ඕනද කියලා. මගෙනුත් මොකක් හරි තෑග්ගක්, එහෙමත් නැත්නම් මොකක්හරි උදව්වක් එයාට ඕනද දන්නෙ නෑ. අපි කාගෙන් හරි උපකාරයක් ගන්නවා නම් එකට හරි යන්න අපිත් ප්‍රති උපකාරයක් කරන්න එපැයි. එහෙමනෙ අම්මත් කියල දීල තියෙන්නෙ " යන ගමන් වවුල් බබා තනියෙන් කල්පනා කර කර ගියා. 

ඊළඟ දවසේ රෑ ඔන්න ආපහු වවුල් බබා ආවා. කජු ගහ එයාව ආදරෙන් පිලි අරගෙන කජු පුහුලන් ගොඩාරියක් දුන්නා. වවුල් බබා ඒවා කන ගමන් එයා හිතපු අර කාරණාව ගැන කජු ගහ එක්ක කතා කරා. කජු ගහට හරි සතුටුයි. ඇයි ඉතින් කවුරුහරි අපි ගැන හොයල බලනකොට, ආදරේ කරනකොට අපිට සතුටුයි නෙ. ටිකක් වෙලා කල්පනා කරපු කජු ගහ වවුල් බබාට මෙහෙම කිව්වා.

"මම ඔයාට උදව් කරනවා වගේ ඔයාටත් පුළුවන් තමයි මටත් උදව්වක් ලේසියෙන්ම කරන්න. ඔයාට තියෙන්නේ ඔයා හප කරලා බිමට දාන කජු පුහුලන් හපවලින් ටිකක්  යනගමන් මග දිගේ හලාගෙන යන්න. මොකද කියන්නෙ? පුලුවන්ද වවුල් බබෝ? " කජු ගහ ඇහුවා. වවුල් බබාට සතුටුයි. හැබැයි ටිකක් පුදුමයිත් වගේ. "අපෝ මොකද මට බැරි. ඕක මට සුළු දෙයක්නෙ. ඒත් කොහොමද ඒකෙන් ඔයාට උදව්වක් වෙන්නෙ කියලා නම් මට තේරෙන්නෙ නෑ.? " වවුල් බබා ආ පිට කජු ගහට උත්තර දුන්නා. 

"මෙහෙමනෙ වවුල් බබෝ. ඔයා ඒවා මග දිගේ හලාගෙන ගියාම ටික කාලෙකින් ඒවායේ තියෙන කජු ඇට ඉබේටම පොළොවේ පැලවෙනවා. එතකොට මං වගේ තව පොඩි පොඩි කජු ගස් ගොඩක් ඒවායින් හැදේවි. ඒවා හැදිලා ලොකු වෙලා ඒවයෙත් මේ වගේ පුහුලන් ඒවි. දැන් ඔයා ඔක්කොම හප ටික ගහ මුලම දානවනෙ. එතකොට උදේට මේ ගෙදර පුංචි නංගි ඇවිත් ඒවා ඔක්කොම එකතු කරගන්නවා. එතකොට අලුත්ඒ පැල හැදෙන්නෙ නැහැනෙ. ඒ නැතත් මගේ මේ හෙවන ගහ යට තව කජු ගස් වලට හැදෙන්න ඉඩ මදිනෙ. ඒක හින්දා ඔයා යන ගමන් ඈතට ඈතට මග දිගට ඒවා හලාගෙන යන එක තමයි කරන්න තියෙන හොඳම වැඩේ. දන්නවද ඒක මට විතරක් නෙමෙයි. අපි හැමෝටම කරන ලොකු උදව්වක්." කජු ගහ වවුල් බබාට කියා දුන්නා. 

වවුල් බබාට කාරණාව තේරුණා. එයා කන කජු පුහුලන් වලට හරියන්න කජු ගහටත් උදව්වක් කරන්න ලැබෙන හන්දා වවුල් බබාට ගොඩක් සතුටු හිතුණා. ඒක හරි අපූරු ගණුදෙනුවක් බව එයාට වැටහුණා. එයා ඒ ගැන එයාගෙ යාළුවන්ටත් කිව්වා. දැන් හරි අපුරුවට වවුල් බබාලා හැමෝම කජු ගස් එක්ක ගණුදෙනු කරනවා. කජු ගහෙන් පටන් ගත්ත මේ ගණුදෙනුව ටික ටික අනිත් පලතුරු ගස් එක්කත් කරන්න වවුල් බබාලාට වැඩි කාලයක් ගත වුණේ නැහැ. අඹ ගස්, රඹුටන් ගස්, පේර ගස්,  කාමරංකා ගස්, වැල වරකා ගස්, මේ හැමෝම එක්ක ගණුදෙනු කරන්න එයාලා දැන් දන්නවා.

දැක්කා නේද පුංචි යාළුවනේ. මේ වගේ හරි ලස්සන අපූරු ගනුදෙණු එකිනෙකා අතරේ තියෙනකොට අපි හැමෝම දිනුම් නේද?

104. කළු කපුටියි සුදු කිකිළියි

සුදු කිකිළි හිටියෙ අඹගහ යට. කළු කපුටි හිටියෙ අඹගහ උඩ. කළු කපුටි කපුටු කාක් කාක් කියනකොට සුදු කිකිළි කෙකර පේක් පේක් කියනවා. හැබැයි ඉතින් ඒ තරහට එහෙම නෙවෙයි. එහෙම කියන්නෙ යාලු කමට.එකම අඹගහ බෙදාගෙන අඹ ගහේ උඩයි යටයි කූඩු හදාගෙන ජීවත් වුන මේ දෙන්නා හොඳ යාළුවො. ටික දවසක් යද්දි මේ දෙන්නා බිත්තර දෙකක් දැම්මා. බිත්තර දෙකම එක වගේ. සුදු පාටයි. වටකුරුයි. ලස්සනයි. දෙන්නම පණ වගේ ආදරෙන් බිත්තර දෙක රැක්කා.

"මේ බලන්නකෝ මගේ බිත්තරේ දැන් ලොකුයි. මට පුළුන් බෝලයක් වගේ සුදුම සුදු  පැටියෙක් ළඟදීම හම්බ වෙන්න යන්නෙ." දවසක් සුදු කිකිළි කළු කපුටිට කිව්වා. "ඔයා දන්නවද වැඩක්. මගේ බිත්තරෙත් දැන් ලොකුයි. ඒකත් ඔයාගෙ බිත්තරේ වගේම සුදුම සුදුයි. මටත් ලඟදිම පැටියෙක් ඒවි. " කළු කපුටිත් සුදු කිකිළි එක්ක කතා වුනා. "බිත්තරේ සුදු නිසා ඔයාටත් මට වගේ සුදුම සුදු පැටියෙක් හම්බ වෙයිද දන්නෙ නෑ." සුදු කිකිළි කළු කපුටිට විහිලු කළා. ඇත්තටම මේ කට්ට කළු මට සුදු කපුටු පැටියෙක් හම්බ වෙයිද ? එහෙම වුනොත් කට්ටිය හිනා වෙයිද දන්නෙ නෑ? කළු කපුටිට පොඩි බයකුත් ආවා. 

අඹ ගහ ළඟ ගෙදර හිටියේ දඟ මල්ලි කෙනෙක්. කළු කපුටිත් සුදු කිකිලිත් බිත්තර දාපු බව දැනගත්ත දඟ මල්ලිට පුංචි අදහසක් හිතට ආවා. ඒක ටිකක් දඟ වැඩක් තමයි බලාගෙන ගියාම. ඒත් ඉතින් දඟ මල්ලියෙක් උනාම දඟ වැඩ කරන්නත් හිතෙනවනෙ. සුදු කිකිළිත් කළු කපුටිත් කෑම හොයාගෙන යන වෙලාවක් බලලා දඟ මල්ලි කූඩු දෙකේ තිබුණු බිත්තට දෙක මාරු කරා. කළු කපුටිගේ බිත්තරේ සුදු කිකිලිගෙ කූඩුවට දැම්මා. සුදු කිකිළිගේ බිත්තරේ කළු කපුටිගේ කූඩුවට දැම්මා. දැන් බලමු මොකද වෙන්නෙ කියලා. දඟ මල්ලිට හිනාවක් ගියා. මේ මොකවත් නොදන්නා සුදු කිකිළිත් කළු කපුටිත් වෙනදා වගේම ආදරෙන් බිත්තර දෙක රැක්කා.

ඔහොම ටික දවසක් ගතවෙලා බිත්තර බිඳෙන දවස ආවා. කූඩු දෙකේම බිත්තර බිඳුණා. කළු කපුටිටයි සුදු කිකිළිටයි පුදුමෙනුත් පුදුමයි. සුදු කිකිලි රැක්ක බිත්තරෙන් එලියට ආවේ කළුම කළු කපුටු පැටියෙක්. කළු කපුටි රැක්ක බිත්තරෙන් එලියට ආවෙ සුදුම සුදු කිකිළි පැටියෙක්. අඹ ගහ යට කිකිලි කුඩුවේ කපුටු කාක් කාක් කියා කියා කපුටු පැටියෙක් අඬනවා. අඹගහ උඩ කපුටු කූඩුවේ කෙකර පේක් පේක් කිය කියා කිකිළි පැටියෙක් අඬනවා. කොහොමද මෙහෙම වුනේ. හරි වැඩක් තමයි. කළු කපුටියි සුදු කිකිළියි හිනා වෙවී මූණෙන් මූණ බල ගත්තා. 

පොඩි වෙලාවක් ගත වෙනකොට දෙන්නටම වැඩේ තේරුණා. කවුරු හරි අපි නැති අතරෙදි අපේ බිත්තර මාරු කරන්න ඇති. කළු කපුටි සුදු කිකිළිට කිව්වා. ඒක තමයි අපි ඉක්මනට මාරු ඇරගනිමු. සුදු කිකිළි කළු කපුටිට කිව්වා. කළු කපුටි සුදු කිකිළි පැටියා යට කූඩුවේ සුදු කිකිලිට දීලා කළු කපුටු පැටියා එක්කගෙන උඩ කූඩුවට ගියා. දැන් හරි. කපුටු කූඩුවේ කපුටු පැටියා. කිකිළි කූඩුවේ කිකිළි පැටියා. කපුටු කූඩුවේ කපුටු කාක් කාක් සද්දෙ. කිකිළි කූඩුවේ කෙකර පේක් පේක් සද්දෙ. අවුල ලිහුණා. දැන් නම් පැටියත් හරි. පාටත් හරි. සද්දෙත් හරි. ඔක්කොම හරි.

අම්මලා දෙන්නටම හරිම සතුටුයි. බිත්තර දැම්මා. බිත්තර රැක්කා. පැටවු හම්වුබ වුණා. පැටවු මාරු වුණා. පැටවු හුවමාරු වුණා. හරියට චිත්‍රපටියක් වගේ. බිත්තර මාරු කලාට මොකද? අපේ පැටවු නම් කාටවත් මාරු කරන්න බෑ. "ඔයාගේ පැටියා ඔයා වගේ කළු පාට. මගේ පැටියා මං වගේ සුදු පාට." සුදු කිකිළි කළු කපුටිට කිව්වා. "ඒක හරි. ඔයාගෙ කෙකර පේක් බබෙක්. මගේ කපුටු කාක් බබෙක්. කළු කපුටි සුදු කිකිලිට කිව්වා. දෙන්නටම හිනා ගියා. 

කෙකර පේක් පේක් පේක් ........කපුටු කාක් කාක් කාක්...

කෙකර පේක් පේක් පේක් ........කපුටු කාක් කාක් කාක්...

මහා සද්න්දෙන් ඇහුන අම්මලා දෙන්නගෙ ගීතවත් හිනාව ගොඩ වෙලාවක් යනකන් අඹගහ වටේ දෝංකාර දුන්නා.

103. ඉගිලෙන ලාම්පු

අද හඳමාමා නිවාඩු අරන්. තරු ටිකත් වළාකුළු අස්සෙ හැංගිලා. අහස කළුවරම කළුවරයි. කුරුළු පැංචා කළුවරට බයයි. කුරුළු අම්මා නැලවෙන්න කවියක් කියලා පැංචාව දොයි කරවන්න හදන්නේ ගොඩ වෙලාවක ඉඳන්. ඒත් කුරුළු පැංචාට නින්ද යන්නෙම නෑ. "අනේ මට ඇස් පියාගන්න බයයි, මම කළුවරට ආස නෑ. මට කොහෙන් හරි එළියක් ගෙනත් දෙන්නකෝ" කිය කියා කුරුළු පැංචා අඬනවා. කුරුළු අම්මාට හරිම දුකයි. ඒත් ඉතින් කරන්න දෙයක් නැහැනේ. එයා දන්න තරම් කතන්දර කවි සිංදු ඔක්කොම කියා කියා කුරුළු පැංචා නලවන්න හදනවා.

ඔහොම ටික වෙලාවක් ගත්ත වෙද්දී කණාමැදිරි අයියා කෙනෙක් එතනින් යන්න ආවා. කුරුළු පැංචා අඬන සද්දේ කණාමැදිරි අයියාට ඇහුණා. එයා කුරුළු කූඩුව ලඟට ඇවිල්ලා විපරම් කළා. එයාට කුරුළු අම්මා ගැනත් කුරුළු පැංචා ගැනත් ලොකු දුකක් ඇති වුණා. කොහොමද මෙයාලාට උදව්වක් කරන්නේ කියලා හිතමින් ඉන්නකොට එයාට හොඳ උපායක් පහල වුණා. 

කණාමැදිරි අයියා හනි හනිකට එයාගේ යාළුවො ටික ඉන්න දිහාවට පියඹලා ගියා. අඹ ගහ යට මල් පාත්තියේ කැරකි කැරකි හිටිය යාළුවො ඔක්කොටම වැදගත්ට පණිවිඩයක් කියන්න ලඟට කතා කලා. කළුවරට බයේ නිදාගන්නේ නැතුව ඇහැරගෙන ඉන්න කුරුළු පැංචාගේ විස්තරේ ඇහුවාම කණාමැදිරි යාලුවන්ට ගොඩක් දුක හිතුණා. ඒ නිසාම ඒගොල්ලෝ ඔක්කොම කණාමැදිරි අයියා ගෙනාව යෝජනාවට එක පයින් කැමති වුණා. 

දැන් ඔන්න කණාමැදිරි යාලුවෝ ඔක්කොම එකට එකතු වෙලා කුරුළු පැංචාගේ කූඩුව තියෙන පැත්තට යනවා. හප්පේ බලන්න එපාය පෙහහරක් වගේ ඒගොල්ලෝ යන ලස්සන. එහෙම ගිහින් කට්ටියම එක්ක කුරුළු කූඩුවට ඉහළින් නතර වුණා. ඊට පස්සේ හැමෝම එක එක්කෙනාගේ ඇඟවල් බදාගෙන ලොකු ගුලියක් වගේ හැදුණා. වටේට වටේට තව තව කට්ටිය එකතු වුනා. එතකොට කුරුළු කුඩුවට ඉහලින් පෙනුණේ මොකක්ද? හරිම ලස්සන එළිය විහිදෙන ලාම්පුවක්. ඒ ලාම්පුව කුරුළු පැංචාගේ කුඩුවට ඉහළින් ලස්සනට දිලිසුණා. කුරුළු කූඩුවට හොඳටම එලිය වැටුණා. කුරුළු පැංචාගේ බය කොහෙන් ගියාද දන්නෙ නෑ. මේ ලස්සනට දිලිසෙන අමුතු ලාම්පුව දිහා එයා ආසාවෙන් බලාගෙන හිටියා. ලාම්පුවේ තිබුණු නිවෙන පත්තුවෙන පොඩි බල්බ් එක්කම එයාත් කොහේදෝ කොහේදෝ දුර ඈතකට පාවෙලා යනවා වගේ කුරුළු පැංචාට තේරුණා. ටිකකින් කුරුළු පැංචා හීනෙන් හිනා වෙවී හොඳටම දොයි.

කුරුළු අම්මාට හුඟක් සතුටුයි. එයා කණාමැදිරි අයියා ඇතුළු කණාමැදිරි කණ්ඩායමට හුඟාක් ස්තුති කළා. "ඕක සුළු දෙයක් කුරුළු අම්මේ. හඳමාමා වගේ ලොකුවට ලෝකෙටම එලිය දෙන්න අපිට බැරි වුණාට පුළුවන් තරමින් එක්කෙනෙකුට හරි එළියක් වෙන්න ලැබීම අපිටත් ලොකු සතුටක්." කණාමැදිරි අයියා කුරුළු අම්මාට පැහැදිලි කළා. ඉන් පස්සේ ඒගොල්ලෝ ලොකු ලාම්පුව නිවාදමලා ආපහු යන්න පිටත් වුණා පුංචි පුංචි ලස්සන ලාම්පු  ටික කළුම කළු කළුවරේ තිත් වගේ නොපෙනී යනකන්ම කුරුළු පැංචා තුරුළු කරගත් කුරුළු අම්මා ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා.

ඔයාලත් ඒ වගේ ඉගිලෙන පුංචි ලාම්පු දැකලා තියෙනවා නේද යාලුවනේ? 

102. ඇවිදින ඉටි පන්දම

කළුවර වැටෙන වේලාවට පරිසරය හරිම ලස්සනයි. ඇඟටත් හරිම සනීපයි. ඒ වෙලාවට වට පිට කණා මැදිරි එළි බල බලා එළියේ අයියත් එක්ක කතා කර කර ඉන්න දෝණි ගොඩක් ආසයි. එක දවසක් ඔන්න කළුවර වැටෙන වෙලාවේ දෝණි එළියේ මල් පාත්තිය අයිනේ බංකුවේ වාඩි වෙලා අයියත් එක්ක රස කතාවක් කියා කියා හිටියා. "කළුවරේ එළියේ ඉන්න එපා ළමයිනේ." අම්මා ගේ ඇතුලේ ඉඳන් කිව්වා. ඒත් දෝණිටයි අයියටයි ගෙට යන්න හිතෙන්නේ නෑ. "අපි ඉටිපන්දමක් පත්තු කර ගමුද ? දෝණි අයියට කිව්වා. 

දෝණි ගෙට ගිහින් ඉටි පන්දම් දෙකකුයි ගිනි පෙට්ටියයි ගෙනාවා. අයියා ඉටි පන්දම් පත්තු  කරලා අලවන්න තැනක් හෙව්වා. "මම ගෙට ගිහින් ටින් එකක් ගේන්නද?" දෝණි ඇහුවා. "එපා ඕන නෑ. මේ තියෙන්නෙ හොඳ ගල් දෙකක්. අපි ඉටි පන්දම් මේ ගල් උඩින් හයි කරමු." ළඟ තිබුණු රවුම්  ගල් දෙක පෙන්නලා අයියා කිව්වා. දෙන්නම එකතු වෙලා ඉටි පන්දම් පත්තු කරලා ගල් උඩින් හයි කරා. දැන් නම් හොදට එළියයි. දෙන්නත් එක්ක ආපහු කතාව පටන් ගත්තා.

මෙහෙම කතාව යන අතරේදී දෝණි එක පාරටම දැක්කා ඉටි පන්දම හයි කරපු එක ගලක් හෙලවෙනවා. දෝණි කතාව නවත්තලා තව හොඳට බලාගෙන හිටියා. දෝණි හිතුවේ හුළඟට ගල හෙලවෙනවා කියලා. නෑ එහෙම දෙයක් නෙවෙයි.  ඉටිපන්දම හයි කරපු ගල ඇවිදිනවා. ඔව් ඇත්තටම ඇත්තටම ඇවිදිනවා. හරි වැඩේ. ඒත් එක්කම දෝණි කතා කරන්නේ නැත්තේ මොකද කියල බලන්න ඒ පැත්තට හැරුන අයියා මේ අරුම පුදුම වැඩේ දැක්කා. තව පොඩ්ඩ වෙලාවක් යනකොට මෙන්න අනිත් ගලත් ඇවිදිනවා. හෙමින් හෙමින් ගල් දෙකම මල් පත්තියෙන් එලියට යනවා. මේ මොන පුදුමයක්ද. දෝණි ඉක්මනට ගෙට ගිහින් අම්ම එක්කගෙන ඇවිත් මේ ඇවිදින ඉටිපන්දම් දෙක පෙන්නුවා. අම්මා ටිකක් කිට්ටු වෙලා බැලුවා. අම්මට හරිම හිනා.

"මේ ගල් දෙකක් නෙවෙයි පුතේ...මේ ඉන්නේ ඉබි හාමිලා දෙන්නෙක්. කාට හරි බය වෙලා දවල් කාලේ ඔය කටුව අස්සට වෙලා හැංගිලා ඉඳලා දැන් කළුවර වැටුනාට පස්සේ යන්න හදන්නේ... මේ බලන්නකෝ ඇවිල්ලා එයාලා ඇවිදින ලස්සන..." අම්මා කිව්වා. අයියයි නංගියි සද්ද නොකර ඇවිත් තව ටිකක් හොඳට කිට්ටු වෙලා බැලුවා. "අනේ හරිම හුරතල් ඉබි හාමිලා දෙන්නෙක් නේද අයියේ...මේ ඉටිපන්දම් වලින් එයාලට කරදරද දන්නෙ නෑ? අපි මේ දෙක ගලවමුද..." " දෝණි අයියාගෙන් ඇහුවා."එපා පුතේ ඔහොම යන්න දෙන්න. අපි අල්ලන්න ගියොත් එයාලා කලබල වෙයි. එයාලට පාර බලාගන්නත් එක්ක ඔහොම හොඳයි ..." අම්මා හිනා වෙවී කිව්වා. දෝණි අයියත් එක්ක හරිම ආසාවෙන් ඉබි හාමිලා යන දිහාව බලාගෙන හිටියා. "පරිස්සමින් යන්න පැටවුනේ ...." කියලා කිව්වා.ඉබි හාමිලා දෙන්නට තනියටද කොහෙදෝ කණා මැදිරි දෙන්නෙකුත් එයාලාට උඩින් ඉගිලෙමින් පාර කිව්වා.

එදා රෑ දෝණිටයි අයියටයි හරිම සතුටුයි. දෝණි නින්දෙන් ඇවිදින ඉටිපන්දම් ගොඩක් ඇවිත් එයාව වටකරගෙන ඉන්නවා හීනෙනුත් දැක්කා. අවට පරිසරය ගැන විමසිල්ලෙන් උනන්දුවෙන් ඉන්නවා නම් අපිට මොනතරම් ලස්සන දේවල් අහන්න දකින්න පුලුවන්ද? පරිසරය කියන්නේ වෙන මොකවත් නෙමේ. අපේම කොටසක්. පන්තියේදී ගුරුතුමී කියා දීපු පාඩම් දෝණිට මතක් වුණා. ඒ කතාව නම් හරිටම හරි. නේද යාළුවනේ? 

101. කෝන්තරේ

වැල්දොඩම් වැලේ මල් පිපිලා. බලන්න  ලස්සනයි. ඒත් පොඩි පරහකට තියෙන්නේ මල් ඔක්කොම තියෙන්නේ උඩ. බිම ඉඳන් බැලුවට පේන්නෙත් නෑ. මල් ඔක්කොම පෙති උඩට හරවාගෙන අහසේ ඉර දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. ආසාවකට අතට අරන් ලස්සන බලන්න එක මලක් වත් පහලට හැරෙන්නෙ නැහැ.. ඔක්කොමලා ඉන්නෙ උඩ බලාගෙන ඉර එළිය නාන ගමන්.

දෝණි වැල්දොඩම් වැල ලඟට ගියා. උඩින් බැලුවා. පැත්තෙන් බැලුවා. කෙලින් බැලුවා. ඇදේට බැලුවා. කකුල්වලින් ඉස්සිලා බැලුවා. බැරිම තැන පුටුවක් ගෙනත් තියලා ඒක උඩට නැගලත් බැලුවා. ම්හු. කොයි විදියකින් බැලුවත් වැල්දොඩම් මලක් හරියට බලාගන්න බැරි උනා. දෝණිට ඕන වුණේ වැල්දොඩම් මලක් බලාගෙන ගිහින් චිත්‍රයක් අඳින්න. ඒක බැරි වුන නිසා  දෝණිගේ හිතට හරි නෑ. හරි ආඩම්බර වැල්දොඩම් වැලක් මේක. "මට ඕනේ නෑ ඔයාගෙ ආඩම්බර බලන්න. ඔයාගෙ මල් නැති උනාට මට වත්තෙ ඕනෑතරම් මල් තියෙනවා බලන්න." තරහෙන් වගේ එහෙම  කියපු දෝණි වත්ත පහලට ගියා.

ටික දවසක් යනකන් වැල්දොඩම් වැලේ දිගටම මල් පිපුණා. ඒත් දෝණි නම් ඒ පැත්ත බැලුවේ වත් නැහැ. වැල්දොඩම් වැලටත්ට වඩා ආඩම්බර මේ දෝණි ගේ වැඩ දැකලා අම්මටයි තාත්තටයි නම් හරිම හිනයි. ඔහොම ටික දවසක් යද්දි සමහර වැල්දොඩම් මල් පරවෙලා ඒවායේ මැදින් කොළ පාට චූටිම චූටි ගෙඩි මතු වෙන්න පටන් ගත්තා. ඒවා දවසින් දවස ලොකු වුනා. තමා දිහා නොබලා ආඩම්බරෙන් එහෙට මෙහෙට යන දෝණි දිහා බල බල කොළ පාට පොඩි ගෙඩි ලස්සන ලොකු කොළ අස්සෙන් එබී එබී හිනා වුනා. ඒ වුනාට දෝණි නෙමේ නිකමටවත් හැරිලා බැලුවෙ. එක නිසා වැල්එදොඩම්යා වැලට සිදුවෙමින්ට තිබෙන මේ විපරියාසය දෝණිට පෙනුනෙ නැහැ. 

ඔහොම තව ටික දවසක් ගත්ත වෙද්දි වැල්දොඩම් ගෙඩි ඉදුණා. ඉදුණු ගෙඩි ලස්සන කහ පාටකින් එයාලාගෙ ඇඟවල් පාටකරගෙන බල්බ් වගේ එල්ලී එල්ලී පහල බලාගෙන හිටියෙ දෝණිට පෙන්නමයි. සුළඟ හමාගෙන යනකොට ඒවා ලස්සනට නැලවුනා. තාලෙට සින්දු කිව්වා. ඔන්න ඊළඟ දවසේ උදේ වරුවෙ උදේට කෑම එහෙම කාලා මල්පාත්තියෙම පදිංචි වෙන්න යමින් සිටි දෝණිට අම්මා කතා කරා. "අද අපි රස බීම ජාතියක් බොමුද ?" අම්මා දෝණිගෙන් ඇහුවා. "හා බොමු බොමු. මාත් ආසයි බීම හදන්න. මොනවයින්ද අපි බීම හදන්නේ ?" දෝණි උඩ පැනලා වැඩේට කැමති වෙන ගමන් අම්මගෙන් ඇහුවා. "එන්නකො පෙන්නන්න." අම්මා දෝණිගේ ඇස් දෙක වහගෙන වැල්දොඩම් වැල ලඟට එක්කගෙන ගියා. දෝණි ඇස් ඇරියා. කහපාට බල්බ් පත්තු කරගෙන එයා දිහා බලාගෙන හිනා වෙවී හිටිය වැල්දොඩම් වැල දැක්කාම දෝණිට පුදුමෙනුත් පුදුමයි. අර ආඩම්බර මල් වලින් ද මෙච්චර ගෙඩි හැදුනේ? දෝණි සතුටිනුත් පුදුමෙනුත් කල්පනා කළා.

ඊට පස්සේ දෝණි අම්මත් එක්ක එකතු වෙලා "මේ වැලේ බොහෝ ...වැල්දොඩම් තිබේ ..." කියා කියා ඉදුණු වැල්දොඩම් කැඩුවා. වට්ටියක් පිරෙන්නම කැඩුවා. පස්සෙ ඒවා ගෙදර ගෙනල්ලා ගානට වතුර ලුණු සීනි දාලා බීම හැදුවා. "ආඩම්බර වැල්දොඩම් වැල එයාගෙ ගෙඩිවලින් ආඩම්බර දෝණිට රසම රස බීම වීදුරු ගණනාවක්ම දුන්නා "ඇති යන්තම් . දැන්නම් දෙන්නගෙ කෝන්තරේ ඉවරෙටම ඉවරයි වගේ ..." පළවෙනි වීදුරුව එක හුස්මට බීලා ඉවරකරපු දෝණි තව බීම වීදුරුවක් පුරවා ගන්නවා දැකපු අම්මයි තාත්තයි බඩ අල්ලාගෙන හිනා වුණා . 

100. අඹ යාළුවෝ

ඔන්න එකමත් එක වනාන්තරයක ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නෙක් හිටියා. මේ දෙන්නා හරිම යාළුයි. කොච්චරවත් එකටමයි ඉන්නේ. එක්කෙනෙක් නැතුව අනිත් එක්කෙනාට ඉන්නමබෑ. උදේ පාන්දරින්ම හම්බවෙන මේ දෙන්නා ආපහු නිදාගන්න යනකන්ම ඉන්නේ අඹ යාළුවෝ වගේ. මේ දෙන්නා තමයි මුළු වනාන්තරේටම හිටිය හොඳම යාළුවො දෙන්නා. 

එක දවසක් උදේ පාන්දරින්ම සෙල්ලමට වැටුණු මේ දෙන්නා හරි හරියට සෙල්ලම් කළා. ඔක්කොම දන්න දන්න සෙල්ලම් ටික කරලා කරලා ඉවර වෙලා අන්තිමේදී මේ දෙන්නා බෙල්ලෙන් බෙල්ල පටලවාගෙන හවසට කරන්නේ මොනවද කියලා කතා කර කර ඉන්නකොට සමනල බබෙක් එතනට ආවා. 

එයා හරිම කලාකාරයා. යන යන තැන පාට කරන්න තමයි කැමති. මේ ලස්සන ජිරාෆ්ලාගේ ඇඟේ තිබුණු මෝස්‌තර රටාව දැක්ක සමනල බබාට ඒකෙ තව පාට ටිකක් ගාන්න ලොකු ආසාවක් ආවා. ඉතින් එක ජිරාෆ් කෙනෙකුගේ ලඟට හිමිහිට කිට්ටු කරපු සමනල බබා මෙහෙම ඇහුවා. " මම ඔයාගෙ ඇඟේ රෝස පාට ටිකක් ගාන්නද? තව ටිකක් ලස්සන වෙන්න." ජිරාෆ් පැංචා උඩින්ම ඒ යෝජනාවට කැමති වුණා. 

සමනල බබා පරිස්සමින් ජිරාෆ් පැංචා ගේ බෙල්ලේ පාට ගෑවා. ඊට පස්සේ පිටේ පාට ගෑවා. කෝ බලමු දැන් ලස්සනද කියලා. පොඩ්ඩක් ඔය යාලුවාගෙ බෙල්ල අත ඇරලා මෙහෙට එන්නකො බලන්න. සමනල බබා කතා කරා. ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නා දෙපැත්තට වුණා. ඒත් එක්කම තුන් දෙනාටම පුදුමෙනුත් පුදුමයි. 

හරිම පුදුම වැඩක් තමයි වෙලා තිබුනෙ. එක්කෙනෙකුගේ බෙල්ල පාට වෙලා. අනිතේ එක්කෙනාගේ පිට පාට වෙලා. අර කොහොමද එහෙම වුනේ. එක්කෙනෙකුගේ විතරයි නේ පාට ගෑවේ. සමනල බබා ඔළුව කසමින් කල්පනා කළා. ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නා උඩ පැන පැන හිනා වුණා. 

බෙල්ල පටලවා ගෙන හිටිය නිසා සමනල බබාට දෙන්නාගෙ පිටවල් දෙක මාරු වෙලා. අපිට මෙහෙම හොඳයි. එක්කෙනෙකුගේ විතරක් පාට ගෑවා නම් අනිත් එකෙනා පවුනෙ. දැන් දෙන්නටම පාට තියෙනවා. කෝ දැන් ආපහු ඇවිත් මේ ඉතුරු ටික පාට කරන්න. එහෙම කියපු ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නා කලින් හිටිය විදියටම ආපහු බෙල්ල පටලවා ගත්තා.

ඊට පස්සේ ආපහු පළාතටම ඇහෙන්න ලොකු හිනාවක් පිපිරෙනවා ඇහුවා.සමනල බබා හොඳම කලාකාරයෙක් බව හැමෝටම ඔප්පු වුණා.

99. ලස්සන අක්කා

එකමත් එක රටක ගොවි මාමා කෙනෙක් හිටියා. එයාගේ ගොවිපළේ අක්කා කෙනෙකුත් හිටියා. ඒ අක්කා හරිම ලස්සනයි. සිරියාවන්තයි. ගොවි මාමා මේ අක්කාට හරිම ආදරෙයි. හැමදාම හොඳට සැප සාත්තු කරලා ආදරෙන් බලාගන්නවා. අක්කා ටික ටික ලොකු වෙලා ලස්සනට ඉන්නවා දකිනකොට ගොවි මාමාට හරිම සතුටුයි. 

දවසක් ගොවි නැන්දා ගොවිපලට ආවා. ලස්සන අක්කාව දැක්කා. එයාව ගෙදර එක්කගෙන යන්න ගොවි නැන්දාට ඕන වුණා. "මාත් එක්ක යමුද ?" ගොවි නැන්දා අක්කාගෙන් ඇහුවා. අක්කා ගොවි මාමා දිහා බැලුවා. "නෑ නෑ දැන්මම යන්න ඕන නෑ. තාම ඔයා පුංචියි. තව ටිකක් ලොකු වෙනකන් ගොවිපළේ ඉඳලා යන්න. " ගොවි මාමා කිව්වා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමාට කීකරුයි. ගොවි නැන්දා එක්ක යන්න ආසාව හිතේ තිබුනත් ගොවි මාමා කියපු කාරනාව අහලා තව ටික දවසක් ගොවිපළේ ඉන්න කැමති වුණා.

ටික දවසකින් ගොවි නැන්දා ආපහු ගොවිපළට ආවා. හැබැයි තනියම නෙමෙයි. අමුත්තෙකුත් එක්කගෙන තමයි ගොවි නැන්දා මේ පාර ආවේ. ඒ තමයි එයාගේ පුතා ගොවි මල්ලි. ලස්සන අක්කා දැක්ක ගොවි මල්ලිට ආස හිතුණා. "අද අපිත් එක්ක යමුද ?" ලස්සන අක්කා ලඟට දුවගෙන ගිය ගොවි මල්ලි ඇහුවා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමා දිහා බැලුවා. " නෑ නෑ තාම යන්න බෑ ඔයාට. තව පොඩි දවසක් ඉන්න වෙනවා ගොවිපළේ. ඒ ටික දවසත් ඉඳලාම යමු." ගොවි මාමා කිව්වා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමා කියන දේ අහලා මේ පාරත් ගොවිපළේ නවතින්න කැමැති වුණා. 

තව ටික දවසක් ගත වුණා. අක්කා හෙමින් හෙමින් ලොකු වුනා. වෙනදාට වඩා ලස්සන වෙමින් ගොවි මාමාගේ හිත සනසමින් හිටියා. මේ අතරේ ගොවි මල්ලිත් එක්ක ගොවි නැන්දා ආපහු ගොවිපලට ආවා. මේ පාර තව අමුත්තෙක් එක්කගෙන ආවා. ඒ තමයි එයාලගෙ ගෙදර චූටි දුව ගොවි නංගි. ගොවි නංගි ලස්සන අක්කා දැක්කා විතරයි සතුටින් උඩ පැන්නා. එයා අක්කාට ගොඩාක් ආස වුනා. අක්කාව කොහොමහරි ගෙදර එක්කගෙන යන්න එයාට ඕන වුණා. "එන්නකෝ අපිත් එක්ක යන්න?" නංගි ලස්සන අක්කාට කතා කරා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමා දිහා බැලුවා. ගොවි මාමා හිනා වුණා. නංගිගේ යෝජනාවට ගොවි මාමාගේ අකමැත්තක් නැති බව තේරුම ගත් ලස්සන අක්කා හරිම සතුටින් කට්ටිය එක්ක ගෙදර යන්න ලේස්ති වුණා. 

යන ගමනෙදි නංගියි මල්ලියි මාරුවෙන් මාරුවට ලස්සන අක්කා වඩාගෙන ගෙදර ගියා. මම ඔයාලාට මගේ ළඟ තියෙන විටමින් ඛණිජලවන ඔක්කොම දෙනවා. ලස්සන අක්කා දෙන්නටම පොරොන්දු වුණා. "ඔය ඉන්න අක්කා ඔයාල දෙන්නගෙ විතරක් නෙවෙයි. එයා අපි කාගේත් අක්කා. බලන්න එයා කොච්චර හොඳද කියලා." ගොවි නැන්දා කිව්වා. හැමෝටම හරිම සතුටුයි. 

කවුද ඉතින් මේ හැමෝගෙම අක්කා?

ඒ තමයි වට්ටක්කා.

98. වැස්සයි නින්දයි

රෑ පුරාම මහ වැස්ස. උදේ හතයි වෙලාව. ඒ වුනාට අවට හරි කළුවරයි. එළියට එන්න ඉඩක් හොයා හොයා කළු පාට වැහි වලාකුළු වලට යටින් එහෙ මෙහෙ ඇවිද ඇවිද හිටිය ඉර මාමාට අමුතු සංගීතයක්ඇහුණා. මොකක්ද මේ වෙනදට ඇහෙන්නෙ නැති අමුතු සංගීතෙ.. ඉර මාමා කල්පනා කළා. 

එයා අමාරුවෙන් ලොකු වැහි වලාකුලක් එහෙට මෙහෙට තල්ලු කරලා එබිලා බැලුවා. අනේ ලස්සන බකමූණු පැංචෙක් ඔලුවත් දෙපැත්තට පද්ද පද්දා හ්ම් හ්ම් කියනවා. ඉර මාමාට ආස හිතුණා. "හරි ලස්සනයි." ඉර මාමා පැංචාට ඇහෙන්න කිව්වා. මේක ඇහුණු බකමූණු පැංචා කවුද කතා කලේ කියලා බලන්න වටපිට බැලුවා. වලාකුලක් අස්සෙන් යන්තම් ඔලුව එලියට දාගෙන ඉන්න ඉර මාමාව දැක්කා. 

බකමූණු පැංචාගේ ඇස් උඩ ගියා. ඉර මාමා වෙනදට එන්නෙ උදේටනේ. මේ මොකද රෑත් ඇවිල්ලා. එයා කල්පනා කළා. "ඔයා දැන් රෑටත් එනවද ඉර මාමේ? " බකමූණු පැංචා පුදුමයෙන් ඇහුවා. "නෑ පැංචෝ දැන් උදේ හතයි වෙලාව. මේ වැහි වලාකුළු මට එලියට එන්න දුන්නෙම නැහැනෙ..."ඉර මාමා හිනා වෙලා කිව්වා. ඔන්න එතකොට තමයි බකමූණු පැංචා දැනගත්තේ එළිවෙලා කියලා. 

එහෙනම් මට දොයියාගන්න යන්න  වෙලාව හරි. මං යන්නද? බකමූණු පැංචා ඉර මාමාගෙන් ඇහුවා. හා යමු යමු මාත් එන්නම් ටිකක් නිදියන්න යන්න. අද දවසම මේ වැහි වලාකුළු වලට බාරදීල තියෙන්නෙ. එයාලා අපිට අහගෙන ඉන්න ලස්සන සංගීතයක් එක්ක වැස්සක් වස්සයි. වැස්සේ සද්දේ අහගෙන අපි සනීපෙට දොයියමු." ඉර මාමා කිව්වා. "ඒත් අකුණු ගහයිද දන්නෑනෙ. මම අකුණු වලට බයයිනෙ." බකමූණු පැංචා කිව්වා. "නෑ නෑ ඒක ලොකු බෙර සද්දයක් කියලා හිතා ගත්තම හරි..."ඉර මාමා උපදෙස් දුන්නා. බකමූණු පැංචා හ්ම්ම් හ්ම්ම් කියලා ඔළුව වැනුවා.

වැහි වලාකුළු හෙමින් හෙමින් ලස්සංසන ගීතයක් පටන් ගත්තා. ඉඳහිට අකුණු පුපුරලා සද්දෙට බෙර ගැහුවා. ඒත් ඉරමාමයි බකමූණු පැංචායි අවදි කරන්න නම් ඒ සංගීත කණ්ඩායමට බැරි වුනා. 

97. නරි තාලේ

කුරුළු බබා උදෙන්ම අවදි වුනා. පලතුරු කෑවා. දැන් කුරුළු බබාගේ බඩ පිරිලා. බඩ පිරුණාම හිත සතුටුයි. කුරුළු බබා සින්දුවක් කියන්න පටන් ගත්තා.

ලන්දේ පඳුරක් අස්සට වෙලා විවේක සුවයෙන් හිටිය නරි පැංචාට මේක ඇහුණා. "කවුද මේ උදේ පාන්දර සිංදු කියන්නෙ. මොනවා උනත් හොඳ ලස්සන සිංදුව. මාත් පොඩ්ඩක් තාලේ අල්ලලා උදව්වක් දෙන්න ඕන. එහෙම හිතපු නරි පැංචා හයියෙන් හූවක් කියලා තාලේ අල්ලන්න පටන් ගත්තා. කුරුළු බබා සිංදුව නැවැත්තුවා. 

"අයියෝ මගේ සිංදුව කැතයි වෙන්න ඇති. අර කවුදෝ මට හූ කියනවා. මේ තාලෙ හරි නෑ. වෙන විදියකට කියලා බලන්න ඕන.." ටිකක් දුකෙන් එහෙම හිතපු කුරුළු බබා තාලේ වෙනස් කරලා ආපහු වෙන සින්දුවක් කිව්වා. "ආ අර සිංදු කාරයා තාලේ වෙනස් කරලා වගේ. මට ඕව බා කියලා හිතුවද දන්නෙ නෑ. අපි නොදන්න සිංදු.." පොඩ්ඩක් වෙලා නැවතිල්ලේ අලුත් තාලෙට කන් දීගෙන හිටිය නරි පැංචා මේ පාර හූ දෙකක්ම කියලා අලුත් තාලේ අල්ලන්න පටන් ගත්තා. කුරුළු බබා ආපහු සිංදුව නැවැත්තුවා. 

"අනේ ඒකත් කැතයිද.. හූ දෙකක්ම ඇහුනෙ.." මේ පාර නම් කොහොමහරි ලස්සනට කියනවා කියලා හිතපු කුරුළු බබා හොඳට හුස්මක් අරගෙන එයා දන්න ලස්සනම සිංදුව හයියෙන් කියන්න පටන් ගත්තා. නරි පැංචාත් වැඩේ අතෑරියේ නෑ. ඒ පාරත් හොඳ සද්දෙට හූ කියලා තාලේ ඇල්ලුවා. කුරුළු බබාට දුකයි. එයා තුන් වෙනි පාරටත් සින්දුව නවත්තලා දැන් මොකද කරන්නේ කියලා කල්පනා කළා. 

මට හූ කියන එක්කෙනා කවුරු උනත් මට වඩා සංගීතේ දන්නා කෙනෙක් වෙන්න ඇති. එයාව හොයාගෙන ගිහින් මගේ අඩු පාඩු අහගන්න ඕන. එහෙම හිතපු කුරුළු බබා සද්දේ ආපු දිහාට පියඹලා ගිහින් අවට විපරම් කරලා බැලුවා. එතකොටම ලන්දේ තණකොළ බිස්සේ වාඩි වෙලා ඉන්න නරි පැංචා දැක්කා. කුරුළු බබා නරි පැංචා කිට්ටුවටම ගිහින් අත්තක් උඩ නැවතුණා. 

"නරි පැංචෝ ඇයි ඔයා මගේ සිංදුවට හූ කියන්නෙ. ඒක එච්චරම කැතයිද? " කුරුළු බබා දුකෙන් ඇහුවා. නරි පැංචාට හරි හිනයි. එයා පෙරලි පෙරලි හිනා වුනා. ආපහු හරිබරි ගැහිලා වාඩි වෙලා මෙහෙම කිව්වා. "ඒ හූ කිව්වා නෙවෙයි බබෝ.. ඔයාගේ සිංදු වලට තාලේ ඇල්ලුවා. ඇයි දන්නේ නැද්ද? ඒ මගේ විදිය නේ." නරි පැංචා කිව්වා. අනේ ඇත්තද? ඒ පාර නම් කුරුළු බබාගේ දුක කොහේ ගියාද නෑ. එයාගෙ මූණටත් හිනාවක් ආවා. 

පටලැවිල්ල විසඳුනු විදිය ගැන දෙන්දෙනටම හරිම සතුටුයි. ඒ සතුටටත් එක්ක නරි පැංචා ආපහු හයියෙන් හූ වක් කිව්වා. කුරුළු බබා මහා හයියෙන් හිනා වුණා.

96. සමනල රහස

හිමිදිරිය හරිම ලස්සනයි. අක්කයි නංගියි උදේම අවදි වුණා. ලස්සනට සැරසුණා. වත්ත වටේ චාරිකාවක් යන්න එළියට ආවා. ලස්සනට පිපිණු මල්, ඒවායේ වහන සමනලු, සින්දු කියන කුරුල්ලෝ එහෙම බල බලා දෙන්නත් එක්ක එහෙ මෙහෙ ඇවිද්දා. 

ටිකකින් හරි අපූරු දෙයක් වෙනවා නංගි දැක්කා. මල් වල හිටිය සමනල්ලු අක්කගේ ඔලුව වටෙත් කැරකෙනවා. "තව ටිකකින් මගේ ඔලුව ලඟටත් ඒවි...අක්ක වගේම මාත් ලස්සන මල් කොන්ඩ කටු දෙකකුත් ගහ ගෙනනේ ආවේ ඔලුවේ." නංගි කල්පනා කළා. සමනල්ලු වැඩි වැඩියෙන් හිටිය තැන්වල නංගි වැඩි වැඩියෙන් ඇවිද්දා. 

කෝ ඒත්නංගි හිතපු විදියට එයා ගාවට සමනල්ලු ආවේ නෑ. නංගිට දුක හිතුනා. "අනේ සමනලයෝ මගේ ලඟටත් එන්නකෝ..." නංගි ළඟ හිටිය සමනල් බබාලාට කතා කළා. අක්කාට මේක ඇහුනා. "ඒක පුංචි රහසක්. එන්නකෝ මම කියා දෙන්න." අක්කා කිව්වා.

අක්කා නංගිත් එක්ක කහමල් ගහ ලඟට ගියා. ඒකෙ මල් පිරිලා. ඒකෙන් කහ මල් ඉත්තක් කඩලා අක්කා නංගිගේ කොන්ඩේ ගැහුවා. "මාත් ඔය විදියටම තමයි කළේ. මේ බලන්න මගේ කොන්ඩේ." අක්කා නංගිට පෙන්නුවා. 

වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ. දෙන්නාම පුදුම කරමින් නංගිගේ ඔලුව වටෙත් සමනල්ලු කැරකුණා. නංගි සතුටින් හිනා වුණා. අක්ඩාකාට ගොඩාක් සතුටු හිතුනා "දැන් නම් ඔයා මලක් වගේමයි." අක්කා නංගිට කිව්වා.

95. අපූරු දඬුවම

මිදුලේ අඹ ගහේ ලොකු ලස්සන කුරුළු කූඩුවක් තිබුණා. ඒකෙ කුරුළු අම්මෙකුයි ලස්සන කුරුළු බබාලා දෙන්නෙකුයි හිටියා. කුරුළු අයියයි මල්ලියි. මේ දෙන්නා හරිම දඟකාරයි. 

දවසක් මේ දෙන්නා හොඳටම දවල් වෙනකන් නිදා ගත්තා. අවදි වෙලා බලනකොට අම්මා කූඩුවේ පේන්න හිටියේ නෑ. "අම්මා අපිට කෑම ගේන්න යන්න ඇති. අම්මා එනකන් අපි සෙල්ලම් කරමු." කුරුළු අයියා මල්ලිට කිව්වා. 

දෙන්නා සෙල්ලම් කරන්න පටන් ගත්තා. කුරුළු අම්මා ලස්සනට පිළිවෙලට අස් කරලා ගිය කුරුළු කූඩුව ටික ටික හැඩි වුණා. ඇතුලේ අතුරලා තිබුණු පුළුන් කෑලි තැන තැන විසිරුණා. වටේ හරිම පරෙස්සමට අලවලා තිබුණු කෙඳි ගැලවිලා බිමටත් වැටුණා. මේ අතරේ අම්මා කෑමත් අරගෙන කුරුළු කූඩුවට ආවා. 

"කෝ මට ඉස්සෙල්ලා කවන්න.. මට ඉස්සෙල්ලා කවන්න... " අම්මා එනවා දැක්ක ගමන් අයියයි මල්ලියි දොර ලඟට ඇවිත් කටවල් ඇරගෙන තරඟෙට කෑ ගැහුවා. ඒත් කූඩුව දිහා බලපු කුරුළු අම්මා දෙන්නගේ කෑ ගැහිල්ල ඇහුනේ නෑ වගේ ගෙනාපු කෑමත් අරන් ආපහු ඉගිළිලා ගියා. 

"අර මොකද අම්මා ආපහු ගියේ...අපි බඩගින්නෙ ඉන්න බව අමතක වුනාද....කමක් නෑ ආපහු ඒවිනෙ.." අයියයි මල්ලියි ආයෙ සෙල්ලම පටන් ගත්තා.අවුල් වෙලා තිබුණු කූඩුව තවත් හැඩි වුණා. ටිකකින් ආපහු අම්මා කෑම අරන්ආවා. ඒත්කූඩුව දිහා බලපු ගමන් එයා කලින්ආ විදියටම ආපහු ගියා. "අර මොකද අම්මා අද නපුරු වෙලා? " අයියයි මල්ලියි කල්පනා කරා. 

ටිකකින් වැඩේ තේරුණා. දෙන්නත් එක්ක එකතු වෙලා හැඩි කරපු කූඩුව ඉක්මනට අස්කරා. බඩු පිළිවෙලට තිව්වා. ගැලවුණු කෙදි ටික ආපහු ඇමිණුවා. පුළුන් ටික එකතු කරලා අරගෙන  ලස්සනට ඇඳ හැදුවා. ඊට පස්සේ දොර ළඟට වෙලා අම්මා  එනකන් බලාගෙන හිටියා. ටිකකින් ආපු කුරුළු අම්මාට හරි සතුටුයි. අයියටයි මල්ලිටයි දෙන්නටම ආදරෙන් කෑම කැව්වා.

"හොඳ ළමයි ඔන්න ඔහොම ලස්සනට පිළිවෙළට වැඩ කරන්න ඕන. එතකොට කවදාවත්  අම්මලා නපුරු වෙන්නෙ නෑ." කුරුළු අම්මා කිව්වා. අයියයි මල්ලියි ලස්සනට හිනා වුණා.

94. මී මැසි මාමා

බබා උදෙන්ම අවදිවෙලා එයාගෙ බව්වත් එක්ක වත්ත වටේ රවුමක් යනකොට ලස්සනට පිපිණු ඩේසි මලක් දැක්කා. ගෙදර මල් පෝච්චියට දාන්න අම්මට දෙන්න හිතාගෙන එයා ඒක කඩා ගත්තා. 

එතකොටම කොහේදෝ ඉඳලා රුං රුං සද්දයක් ආවා. බබා වටපිට බැලුවා. මී මැසි මාමා කෙනෙක් සද්දේ දදා බබා වටේ කැරකෙනවා. "මොකටද මගේ ඩේසි මල කැඩුවේ? කෝ දෙන්න ඕක මෙහාට" මී මැසි මාමා සැර කළා.

"තරහා ගියොත් මී මැසි මාමා මට අනියිද දන්නේ නැහැ." බබා හොඳටම බය වෙලා මූණත් බෙරි වුණා. අඬන්න හැදුවා. ළඟ හිටිය සමනල පැන්චෙකුට මේක ඇහුණා. එයා ඉක්මනට පියඹලා බබා ළඟට ආවා.

"බය වෙන්න එපා බබෝ. මම මේ මී මැසි මාමාට වෙන ඩේසි මලක් තියෙන තැන පෙන්නනම්. මම එමින් ගමනේ මග දිගටම ඩේසි මල් දැක්කා ." සමනලයා බබාට කිව්වා. මී මැසි මාමාත් සැර සද්දේ නවත්තලා සමනලයා එක්ක යන්න කැමති වුණා. 

බබා ගෙදර ගිහින් ඩේසි මල අම්මට දුන්නා. අම්මා ඒක පෝච්චියට දැම්මා. 

"ඒ සමනලයා හරි හොඳයි නේද ?" සමනලයෝ මී මැස්සෝ හැමෝටම එක්ක අපි වත්තේ තව මල් පාත්තියක් හදමු. අම්මා කිව්වා. බබා සතුටින් හිනා වුණා. බව් බව් කියූ බව්වාත් උඩ පැන ඒක අනුමත කළා.

93. සිංදුවට නැටුමක්

කුරුළු පැටියා උදෙන්ම අවදි වුණා. වටපිට බැලුවා. අවට හරි ලස්සනයි. කුරුළු පැටියා සිංදුවක් කියන්න පටන් ගත්තා. ගහට උඩින් එබුණු ඉර මාමත් හිනා වෙවී මේ ලස්සන සිංදුව අහගෙන හිටියා. 

පාර දිගේ වැව දිහාට යන්න ආපු මොනර හාමිටත් මේ සිංදුව ඇහිලා ගහ යටින් පොඩ්ඩක් නතර වුණා. "ඔයත් එනවද සිංදු කියන්න ?" කුරුළු පැටියා ඇහුවා. "අනේ මට බැහැ. මගේ කටහඬ කැතයි. ඒක ඇහුවම හැමෝම බය වෙනවා." මොනර හාමි දුකෙන් කිව්වා. ආපහු යන්න හැරුණා. 

"නෑ.. නෑ.. අපි මෙහෙම කරමු. මම සිංදු කියන්නම්. ඔයා නටන්න." කුරුළු පැටියා කිව්වා. වැඩේට කැමති වුණු මොනර හාමි නැවතුනා. ලස්සන පිල් කළඹ විහිදෙව්වා. කුරුළු පැටියාගේ සිංදුවට වටේට කැරකි කැරකි ලස්සන නැටුමක් නැටුවා. 

මේ දිහා බලාගෙන හිටිය ඉරමමා ඇතුළු හැමෝම සතුටු වුණා. "මම හෙට උදේටත් එන්නම්..." යන්න කළින් මොනර හාමි පොරොන්දු උනා. දෙන්නටම හරිම සතුටුයි.

92. අහිංසක අම්මා

එදා සෙනසුරාදා. දවල් කෑමට කොළ මැල්ලුම් හදන දවස. මැල්ලුමට දාන්න වත්තෙන් කඩාගෙන ආපු කොළ තෝරන්න අම්මා මලී ටත් කතා කළා. 

කොළ තෝරන්න ආපු මලී හදිස්සියේම දැක්කා කොළ ගොඩ උඩ ඇවිදින සුදු පාට පොඩි ගුලියක්. මලී පුදුම වෙලා ඒ දිහා හොඳට බැලුවා. "අනේ පුංචි පිටි මකුණු අම්මා කෙනෙක් බිත්තර ගොඩාක් පිට උද තියාගෙන දුවනවා." 

මලී ට දුක හිතුණා. මලී ඉක්මනට ඒ කොළේ අරගෙන ගිහින් එළියේ ගහක් උඩින් තිව්වා. පිටි මකුණු අම්මා හැකි ඉක්මනට ගහේ කොළයක් යටට ගිහින් හැංගුණා. 

"උදේම පිං වැඩක් කර ගත්තා නේද? මගේ හොඳ දුව.." අම්මා කිව්වා. මලී ට ගොඩක් ගොඩක් සතුටු හිතුණා.

91. උස ගිය පැන්සල

දිනුති ඉගන ගන්නෙ දෙක වසරෙ. එයාට පන්තියේ යාළුවො ගොඩක් ඉන්නවා. දවසක් දිනුති පන්තියට ලස්සන උස පැන්සලක් ගෙනාවා. ඒක තමයි මුළු පන්තියටම තිබුණ ලස්සනම උසම පැන්සල. 

"කොහෙන්ද ඔයා මේ පැන්සල ගත්තෙ? කවුද ඔයාට අරගෙන දුන්නෙ..." යාලුවන්ට ප්‍රශ්න ගොඩයි. ඒත් දිනුති උත්තර දුන්නෙ නෑ. හිනා වුණා විතරයි. ඒත් ඒ ගැන යාළුවන්ට දැනගන්නම ඕන වුණා. බැරිම තැන දිනුති ඇත්ත කිව්වා.

එයා පැන්සල දෙකට ගැලෙව්වා. එතැන තිබුණේ ඉවර වුනු පැන්සල් කොටේකුයි, දිග උණ බටේකුයි. යාළුවන්ට හරි පුදුමයි. "ඊයේ මගේ පැන්සල ඉවර වුනාම බටයක් ගහලා මෙහෙම හදා ගත්තා." දිනුති කිව්වා.

යාළුවන්ට දුකයි. එක්කෙනෙක් එයාගෙ අලුත්ම පැන්සලක් දිනුතිට දුන්නා. "අපිත් ඉවර වෙන පැන්සල් කොට වලින් මේ වගේ දිග පැන්සල් හදා ගනිමු. අලුත් අදහසට ස්තුතියි දිනුති.. " යාළුවෝ කිව්වා.

දිනුති හිනා වුණා. හැමෝටම හරිම සතුටුයි.

90. ලස්සන නෙලුම් මල

එකමත් එක ගමක පුංචි විලක් තිබුණා. දවසක් ඒ විලේ ලස්සන නෙලුම් මලක් පිපුණා. ඉර මාමා නෙලුම් මල එක්ක හිනා වුනා. "ඔයා මගේ." ඉර මාමා නෙලුම් මලට කිව්වා. 

විලට මේ කතාව ඇහිලා තරහ ගියා. විල වේගෙන් දිය රැළි හෙලෙව්වා. "නෑ ඔයා මගේ." විල නෙලුම් මලට කිව්වා. එතකොටම විල දිහාවට සුළඟක් හමාගෙන ආවා. නෙලුම් මල ළඟින් නැවතුනා. "නෑ ඔයා මගේ." සුළඟ නෙලුම් මලට කිව්වා. 

විල බලන්න උදේම ආපු බබා නෙලුම් මල පිපිලා තියෙනවා දැක්කා. බබාට හරි ආස හිතුණා. "නෙලුම් මල මගේ." බබා කිව්වා. දැන් එතන පොඩි රණ්ඩුවක්. නෙලුම් මල ටිකක් කල්පනා කරලා හැමෝම දිහා බලලා මෙහෙම කිව්වා. 

"රණ්ඩුව නවත්තන්න !!! 

"විල මට හැදෙන්න ඉඩකඩ දුන්නා. ඉර මාමා මට පිපෙන්න එලිය දුන්නා. සුළඟ මගේ සුවඳ වටේටම බෙදලා දුන්නා. බබා හැමදාම ඇවිත් මම පිපෙනකන් බලාගෙන හිටියා. ඉතින් මම ඔයාලා ඔක්කොටොම අයිතියි නේද?" 

ඔව් ඔව් ..." හැමෝම සතුටින් කිව්වා. ඊට පස්සේ මල ගොඩාක් සතුටින් බබාත් එක්ක බුදු සාදු වඳින්න ගියා.

89. අපූරු වැස්ස

එකමත් එක රටක පුංචි බබෙක් හිටියා. එයාගෙ නම මලී. මලී හරි ආසයි මල් වලට. මලීගෙ ගෙදර ලස්සන මල් පාත්තියක් තිබුණා. 

පායන කාලයක් ආවා. මලීගෙ මල් පාත්තියේ මල් ගස් වලින් වතුර වාෂ්ප වුණා. මලී හැමදාම වතුර දැම්මා. ඒත් සැර ඉර එළිය ඒ වතුර ඔක්කොම වාෂ්ප කරලා උඩට ගත්තා. "අනේ ඉක්මනට වහින්නකො....මලී හැමදාම අහසට කිව්වා." 

දවසක් ඇවිදිමින් හිටි වලාකුලකට මේක ඇහුණා. එයාට දුක හිතිලා අනිත් වලාකුළු එක්කත් මේ ගැන කතා කළා. හැමෝම එකතු වෙලා හොඳ වැඩක් කරන්න තීරණය කළා.

වලාකුළු ඔක්කොම ඇත අල්ලගෙන අහසට ආවා. ලොකු වැස්සක් වැස්සුවා. මලීට හරිම සතුටුයි. මල් ගස් වලින් වාෂ්ප වෙලා ගිය වතුර ඔක්කොම ආපහු එයාලටම ලැබුණා.

88. කරුණාවන්ත සුළඟ

එකමත් එක රටක මල් ගසක් තිබුණා. මල් පිපෙන කාලෙ ආවා. මල් ගසේ ලස්සනට මල් පිපුණා. සීතල සුළඟක් මල් ගස ළඟට හැමුවා. 

"ඔයා කොහේද යන්නෙ ?" මල් ගස සුළගෙන් ඇහුවා. "මම ඇවිදින්න යනවා." සුළඟ කිව්වා. "මටත් ආසයි ඇවිදින්න. අර ළමයි සෙල්ලම් කරන තැනට යන්න." මල් ගස දුකෙන් කිව්වා. සුළඟ ටිකක් කල්පනා කළා. උපායක් පහල වුනා. 

මල් ගසෙන් සුවඳ ටිකක් ඉල්ලා ගෙන ළමයි සෙල්ලම් කරන පැත්තට හැමුවා. "කොහෙන්ද මේ අපූරු මල් සුවඳක් එන්නෙ?" ළමයින්ට මල් සුවඳට ආසා හිතුණා. මල් සුවඳ ආවේ කොහෙන්ද කියා විපරම් කළා. අපූරු මල් සුවඳ එන මල් ගස සොයා ගත්තා.

"ඔයා ළඟ හරිම සුවඳයි. අපි ගහ යට සෙල්ලම් කරන්නද?" ළමයි මල් ගසෙන් ඇහුවා. මල් ගස හරිම සතුටින් "හා" කිව්වා. ළමයි එදා ඉඳලා හැමදාම මල් ගස යට හෙවනේ සෙල්ලම් කළා. සුළඟ වටේ කැරකි කැරකී සතුටින් ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා.