100. අඹ යාළුවෝ

ඔන්න එකමත් එක වනාන්තරයක ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නෙක් හිටියා. මේ දෙන්නා හරිම යාළුයි. කොච්චරවත් එකටමයි ඉන්නේ. එක්කෙනෙක් නැතුව අනිත් එක්කෙනාට ඉන්නමබෑ. උදේ පාන්දරින්ම හම්බවෙන මේ දෙන්නා ආපහු නිදාගන්න යනකන්ම ඉන්නේ අඹ යාළුවෝ වගේ. මේ දෙන්නා තමයි මුළු වනාන්තරේටම හිටිය හොඳම යාළුවො දෙන්නා. 

එක දවසක් උදේ පාන්දරින්ම සෙල්ලමට වැටුණු මේ දෙන්නා හරි හරියට සෙල්ලම් කළා. ඔක්කොම දන්න දන්න සෙල්ලම් ටික කරලා කරලා ඉවර වෙලා අන්තිමේදී මේ දෙන්නා බෙල්ලෙන් බෙල්ල පටලවාගෙන හවසට කරන්නේ මොනවද කියලා කතා කර කර ඉන්නකොට සමනල බබෙක් එතනට ආවා. 

එයා හරිම කලාකාරයා. යන යන තැන පාට කරන්න තමයි කැමති. මේ ලස්සන ජිරාෆ්ලාගේ ඇඟේ තිබුණු මෝස්‌තර රටාව දැක්ක සමනල බබාට ඒකෙ තව පාට ටිකක් ගාන්න ලොකු ආසාවක් ආවා. ඉතින් එක ජිරාෆ් කෙනෙකුගේ ලඟට හිමිහිට කිට්ටු කරපු සමනල බබා මෙහෙම ඇහුවා. " මම ඔයාගෙ ඇඟේ රෝස පාට ටිකක් ගාන්නද? තව ටිකක් ලස්සන වෙන්න." ජිරාෆ් පැංචා උඩින්ම ඒ යෝජනාවට කැමති වුණා. 

සමනල බබා පරිස්සමින් ජිරාෆ් පැංචා ගේ බෙල්ලේ පාට ගෑවා. ඊට පස්සේ පිටේ පාට ගෑවා. කෝ බලමු දැන් ලස්සනද කියලා. පොඩ්ඩක් ඔය යාලුවාගෙ බෙල්ල අත ඇරලා මෙහෙට එන්නකො බලන්න. සමනල බබා කතා කරා. ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නා දෙපැත්තට වුණා. ඒත් එක්කම තුන් දෙනාටම පුදුමෙනුත් පුදුමයි. 

හරිම පුදුම වැඩක් තමයි වෙලා තිබුනෙ. එක්කෙනෙකුගේ බෙල්ල පාට වෙලා. අනිතේ එක්කෙනාගේ පිට පාට වෙලා. අර කොහොමද එහෙම වුනේ. එක්කෙනෙකුගේ විතරයි නේ පාට ගෑවේ. සමනල බබා ඔළුව කසමින් කල්පනා කළා. ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නා උඩ පැන පැන හිනා වුණා. 

බෙල්ල පටලවා ගෙන හිටිය නිසා සමනල බබාට දෙන්නාගෙ පිටවල් දෙක මාරු වෙලා. අපිට මෙහෙම හොඳයි. එක්කෙනෙකුගේ විතරක් පාට ගෑවා නම් අනිත් එකෙනා පවුනෙ. දැන් දෙන්නටම පාට තියෙනවා. කෝ දැන් ආපහු ඇවිත් මේ ඉතුරු ටික පාට කරන්න. එහෙම කියපු ජිරාෆ් පැංචලා දෙන්නා කලින් හිටිය විදියටම ආපහු බෙල්ල පටලවා ගත්තා.

ඊට පස්සේ ආපහු පළාතටම ඇහෙන්න ලොකු හිනාවක් පිපිරෙනවා ඇහුවා.සමනල බබා හොඳම කලාකාරයෙක් බව හැමෝටම ඔප්පු වුණා.

99. ලස්සන අක්කා

එකමත් එක රටක ගොවි මාමා කෙනෙක් හිටියා. එයාගේ ගොවිපළේ අක්කා කෙනෙකුත් හිටියා. ඒ අක්කා හරිම ලස්සනයි. සිරියාවන්තයි. ගොවි මාමා මේ අක්කාට හරිම ආදරෙයි. හැමදාම හොඳට සැප සාත්තු කරලා ආදරෙන් බලාගන්නවා. අක්කා ටික ටික ලොකු වෙලා ලස්සනට ඉන්නවා දකිනකොට ගොවි මාමාට හරිම සතුටුයි. 

දවසක් ගොවි නැන්දා ගොවිපලට ආවා. ලස්සන අක්කාව දැක්කා. එයාව ගෙදර එක්කගෙන යන්න ගොවි නැන්දාට ඕන වුණා. "මාත් එක්ක යමුද ?" ගොවි නැන්දා අක්කාගෙන් ඇහුවා. අක්කා ගොවි මාමා දිහා බැලුවා. "නෑ නෑ දැන්මම යන්න ඕන නෑ. තාම ඔයා පුංචියි. තව ටිකක් ලොකු වෙනකන් ගොවිපළේ ඉඳලා යන්න. " ගොවි මාමා කිව්වා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමාට කීකරුයි. ගොවි නැන්දා එක්ක යන්න ආසාව හිතේ තිබුනත් ගොවි මාමා කියපු කාරනාව අහලා තව ටික දවසක් ගොවිපළේ ඉන්න කැමති වුණා.

ටික දවසකින් ගොවි නැන්දා ආපහු ගොවිපළට ආවා. හැබැයි තනියම නෙමෙයි. අමුත්තෙකුත් එක්කගෙන තමයි ගොවි නැන්දා මේ පාර ආවේ. ඒ තමයි එයාගේ පුතා ගොවි මල්ලි. ලස්සන අක්කා දැක්ක ගොවි මල්ලිට ආස හිතුණා. "අද අපිත් එක්ක යමුද ?" ලස්සන අක්කා ලඟට දුවගෙන ගිය ගොවි මල්ලි ඇහුවා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමා දිහා බැලුවා. " නෑ නෑ තාම යන්න බෑ ඔයාට. තව පොඩි දවසක් ඉන්න වෙනවා ගොවිපළේ. ඒ ටික දවසත් ඉඳලාම යමු." ගොවි මාමා කිව්වා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමා කියන දේ අහලා මේ පාරත් ගොවිපළේ නවතින්න කැමැති වුණා. 

තව ටික දවසක් ගත වුණා. අක්කා හෙමින් හෙමින් ලොකු වුනා. වෙනදාට වඩා ලස්සන වෙමින් ගොවි මාමාගේ හිත සනසමින් හිටියා. මේ අතරේ ගොවි මල්ලිත් එක්ක ගොවි නැන්දා ආපහු ගොවිපලට ආවා. මේ පාර තව අමුත්තෙක් එක්කගෙන ආවා. ඒ තමයි එයාලගෙ ගෙදර චූටි දුව ගොවි නංගි. ගොවි නංගි ලස්සන අක්කා දැක්කා විතරයි සතුටින් උඩ පැන්නා. එයා අක්කාට ගොඩාක් ආස වුනා. අක්කාව කොහොමහරි ගෙදර එක්කගෙන යන්න එයාට ඕන වුණා. "එන්නකෝ අපිත් එක්ක යන්න?" නංගි ලස්සන අක්කාට කතා කරා. ලස්සන අක්කා ගොවි මාමා දිහා බැලුවා. ගොවි මාමා හිනා වුණා. නංගිගේ යෝජනාවට ගොවි මාමාගේ අකමැත්තක් නැති බව තේරුම ගත් ලස්සන අක්කා හරිම සතුටින් කට්ටිය එක්ක ගෙදර යන්න ලේස්ති වුණා. 

යන ගමනෙදි නංගියි මල්ලියි මාරුවෙන් මාරුවට ලස්සන අක්කා වඩාගෙන ගෙදර ගියා. මම ඔයාලාට මගේ ළඟ තියෙන විටමින් ඛණිජලවන ඔක්කොම දෙනවා. ලස්සන අක්කා දෙන්නටම පොරොන්දු වුණා. "ඔය ඉන්න අක්කා ඔයාල දෙන්නගෙ විතරක් නෙවෙයි. එයා අපි කාගේත් අක්කා. බලන්න එයා කොච්චර හොඳද කියලා." ගොවි නැන්දා කිව්වා. හැමෝටම හරිම සතුටුයි. 

කවුද ඉතින් මේ හැමෝගෙම අක්කා?

ඒ තමයි වට්ටක්කා.

98. වැස්සයි නින්දයි

රෑ පුරාම මහ වැස්ස. උදේ හතයි වෙලාව. ඒ වුනාට අවට හරි කළුවරයි. එළියට එන්න ඉඩක් හොයා හොයා කළු පාට වැහි වලාකුළු වලට යටින් එහෙ මෙහෙ ඇවිද ඇවිද හිටිය ඉර මාමාට අමුතු සංගීතයක්ඇහුණා. මොකක්ද මේ වෙනදට ඇහෙන්නෙ නැති අමුතු සංගීතෙ.. ඉර මාමා කල්පනා කළා. 

එයා අමාරුවෙන් ලොකු වැහි වලාකුලක් එහෙට මෙහෙට තල්ලු කරලා එබිලා බැලුවා. අනේ ලස්සන බකමූණු පැංචෙක් ඔලුවත් දෙපැත්තට පද්ද පද්දා හ්ම් හ්ම් කියනවා. ඉර මාමාට ආස හිතුණා. "හරි ලස්සනයි." ඉර මාමා පැංචාට ඇහෙන්න කිව්වා. මේක ඇහුණු බකමූණු පැංචා කවුද කතා කලේ කියලා බලන්න වටපිට බැලුවා. වලාකුලක් අස්සෙන් යන්තම් ඔලුව එලියට දාගෙන ඉන්න ඉර මාමාව දැක්කා. 

බකමූණු පැංචාගේ ඇස් උඩ ගියා. ඉර මාමා වෙනදට එන්නෙ උදේටනේ. මේ මොකද රෑත් ඇවිල්ලා. එයා කල්පනා කළා. "ඔයා දැන් රෑටත් එනවද ඉර මාමේ? " බකමූණු පැංචා පුදුමයෙන් ඇහුවා. "නෑ පැංචෝ දැන් උදේ හතයි වෙලාව. මේ වැහි වලාකුළු මට එලියට එන්න දුන්නෙම නැහැනෙ..."ඉර මාමා හිනා වෙලා කිව්වා. ඔන්න එතකොට තමයි බකමූණු පැංචා දැනගත්තේ එළිවෙලා කියලා. 

එහෙනම් මට දොයියාගන්න යන්න  වෙලාව හරි. මං යන්නද? බකමූණු පැංචා ඉර මාමාගෙන් ඇහුවා. හා යමු යමු මාත් එන්නම් ටිකක් නිදියන්න යන්න. අද දවසම මේ වැහි වලාකුළු වලට බාරදීල තියෙන්නෙ. එයාලා අපිට අහගෙන ඉන්න ලස්සන සංගීතයක් එක්ක වැස්සක් වස්සයි. වැස්සේ සද්දේ අහගෙන අපි සනීපෙට දොයියමු." ඉර මාමා කිව්වා. "ඒත් අකුණු ගහයිද දන්නෑනෙ. මම අකුණු වලට බයයිනෙ." බකමූණු පැංචා කිව්වා. "නෑ නෑ ඒක ලොකු බෙර සද්දයක් කියලා හිතා ගත්තම හරි..."ඉර මාමා උපදෙස් දුන්නා. බකමූණු පැංචා හ්ම්ම් හ්ම්ම් කියලා ඔළුව වැනුවා.

වැහි වලාකුළු හෙමින් හෙමින් ලස්සංසන ගීතයක් පටන් ගත්තා. ඉඳහිට අකුණු පුපුරලා සද්දෙට බෙර ගැහුවා. ඒත් ඉරමාමයි බකමූණු පැංචායි අවදි කරන්න නම් ඒ සංගීත කණ්ඩායමට බැරි වුනා. 

97. නරි තාලේ

කුරුළු බබා උදෙන්ම අවදි වුනා. පලතුරු කෑවා. දැන් කුරුළු බබාගේ බඩ පිරිලා. බඩ පිරුණාම හිත සතුටුයි. කුරුළු බබා සින්දුවක් කියන්න පටන් ගත්තා.

ලන්දේ පඳුරක් අස්සට වෙලා විවේක සුවයෙන් හිටිය නරි පැංචාට මේක ඇහුණා. "කවුද මේ උදේ පාන්දර සිංදු කියන්නෙ. මොනවා උනත් හොඳ ලස්සන සිංදුව. මාත් පොඩ්ඩක් තාලේ අල්ලලා උදව්වක් දෙන්න ඕන. එහෙම හිතපු නරි පැංචා හයියෙන් හූවක් කියලා තාලේ අල්ලන්න පටන් ගත්තා. කුරුළු බබා සිංදුව නැවැත්තුවා. 

"අයියෝ මගේ සිංදුව කැතයි වෙන්න ඇති. අර කවුදෝ මට හූ කියනවා. මේ තාලෙ හරි නෑ. වෙන විදියකට කියලා බලන්න ඕන.." ටිකක් දුකෙන් එහෙම හිතපු කුරුළු බබා තාලේ වෙනස් කරලා ආපහු වෙන සින්දුවක් කිව්වා. "ආ අර සිංදු කාරයා තාලේ වෙනස් කරලා වගේ. මට ඕව බා කියලා හිතුවද දන්නෙ නෑ. අපි නොදන්න සිංදු.." පොඩ්ඩක් වෙලා නැවතිල්ලේ අලුත් තාලෙට කන් දීගෙන හිටිය නරි පැංචා මේ පාර හූ දෙකක්ම කියලා අලුත් තාලේ අල්ලන්න පටන් ගත්තා. කුරුළු බබා ආපහු සිංදුව නැවැත්තුවා. 

"අනේ ඒකත් කැතයිද.. හූ දෙකක්ම ඇහුනෙ.." මේ පාර නම් කොහොමහරි ලස්සනට කියනවා කියලා හිතපු කුරුළු බබා හොඳට හුස්මක් අරගෙන එයා දන්න ලස්සනම සිංදුව හයියෙන් කියන්න පටන් ගත්තා. නරි පැංචාත් වැඩේ අතෑරියේ නෑ. ඒ පාරත් හොඳ සද්දෙට හූ කියලා තාලේ ඇල්ලුවා. කුරුළු බබාට දුකයි. එයා තුන් වෙනි පාරටත් සින්දුව නවත්තලා දැන් මොකද කරන්නේ කියලා කල්පනා කළා. 

මට හූ කියන එක්කෙනා කවුරු උනත් මට වඩා සංගීතේ දන්නා කෙනෙක් වෙන්න ඇති. එයාව හොයාගෙන ගිහින් මගේ අඩු පාඩු අහගන්න ඕන. එහෙම හිතපු කුරුළු බබා සද්දේ ආපු දිහාට පියඹලා ගිහින් අවට විපරම් කරලා බැලුවා. එතකොටම ලන්දේ තණකොළ බිස්සේ වාඩි වෙලා ඉන්න නරි පැංචා දැක්කා. කුරුළු බබා නරි පැංචා කිට්ටුවටම ගිහින් අත්තක් උඩ නැවතුණා. 

"නරි පැංචෝ ඇයි ඔයා මගේ සිංදුවට හූ කියන්නෙ. ඒක එච්චරම කැතයිද? " කුරුළු බබා දුකෙන් ඇහුවා. නරි පැංචාට හරි හිනයි. එයා පෙරලි පෙරලි හිනා වුනා. ආපහු හරිබරි ගැහිලා වාඩි වෙලා මෙහෙම කිව්වා. "ඒ හූ කිව්වා නෙවෙයි බබෝ.. ඔයාගේ සිංදු වලට තාලේ ඇල්ලුවා. ඇයි දන්නේ නැද්ද? ඒ මගේ විදිය නේ." නරි පැංචා කිව්වා. අනේ ඇත්තද? ඒ පාර නම් කුරුළු බබාගේ දුක කොහේ ගියාද නෑ. එයාගෙ මූණටත් හිනාවක් ආවා. 

පටලැවිල්ල විසඳුනු විදිය ගැන දෙන්දෙනටම හරිම සතුටුයි. ඒ සතුටටත් එක්ක නරි පැංචා ආපහු හයියෙන් හූ වක් කිව්වා. කුරුළු බබා මහා හයියෙන් හිනා වුණා.

96. සමනල රහස

හිමිදිරිය හරිම ලස්සනයි. අක්කයි නංගියි උදේම අවදි වුණා. ලස්සනට සැරසුණා. වත්ත වටේ චාරිකාවක් යන්න එළියට ආවා. ලස්සනට පිපිණු මල්, ඒවායේ වහන සමනලු, සින්දු කියන කුරුල්ලෝ එහෙම බල බලා දෙන්නත් එක්ක එහෙ මෙහෙ ඇවිද්දා. 

ටිකකින් හරි අපූරු දෙයක් වෙනවා නංගි දැක්කා. මල් වල හිටිය සමනල්ලු අක්කගේ ඔලුව වටෙත් කැරකෙනවා. "තව ටිකකින් මගේ ඔලුව ලඟටත් ඒවි...අක්ක වගේම මාත් ලස්සන මල් කොන්ඩ කටු දෙකකුත් ගහ ගෙනනේ ආවේ ඔලුවේ." නංගි කල්පනා කළා. සමනල්ලු වැඩි වැඩියෙන් හිටිය තැන්වල නංගි වැඩි වැඩියෙන් ඇවිද්දා. 

කෝ ඒත්නංගි හිතපු විදියට එයා ගාවට සමනල්ලු ආවේ නෑ. නංගිට දුක හිතුනා. "අනේ සමනලයෝ මගේ ලඟටත් එන්නකෝ..." නංගි ළඟ හිටිය සමනල් බබාලාට කතා කළා. අක්කාට මේක ඇහුනා. "ඒක පුංචි රහසක්. එන්නකෝ මම කියා දෙන්න." අක්කා කිව්වා.

අක්කා නංගිත් එක්ක කහමල් ගහ ලඟට ගියා. ඒකෙ මල් පිරිලා. ඒකෙන් කහ මල් ඉත්තක් කඩලා අක්කා නංගිගේ කොන්ඩේ ගැහුවා. "මාත් ඔය විදියටම තමයි කළේ. මේ බලන්න මගේ කොන්ඩේ." අක්කා නංගිට පෙන්නුවා. 

වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ. දෙන්නාම පුදුම කරමින් නංගිගේ ඔලුව වටෙත් සමනල්ලු කැරකුණා. නංගි සතුටින් හිනා වුණා. අක්ඩාකාට ගොඩාක් සතුටු හිතුනා "දැන් නම් ඔයා මලක් වගේමයි." අක්කා නංගිට කිව්වා.

95. අපූරු දඬුවම

මිදුලේ අඹ ගහේ ලොකු ලස්සන කුරුළු කූඩුවක් තිබුණා. ඒකෙ කුරුළු අම්මෙකුයි ලස්සන කුරුළු බබාලා දෙන්නෙකුයි හිටියා. කුරුළු අයියයි මල්ලියි. මේ දෙන්නා හරිම දඟකාරයි. 

දවසක් මේ දෙන්නා හොඳටම දවල් වෙනකන් නිදා ගත්තා. අවදි වෙලා බලනකොට අම්මා කූඩුවේ පේන්න හිටියේ නෑ. "අම්මා අපිට කෑම ගේන්න යන්න ඇති. අම්මා එනකන් අපි සෙල්ලම් කරමු." කුරුළු අයියා මල්ලිට කිව්වා. 

දෙන්නා සෙල්ලම් කරන්න පටන් ගත්තා. කුරුළු අම්මා ලස්සනට පිළිවෙලට අස් කරලා ගිය කුරුළු කූඩුව ටික ටික හැඩි වුණා. ඇතුලේ අතුරලා තිබුණු පුළුන් කෑලි තැන තැන විසිරුණා. වටේ හරිම පරෙස්සමට අලවලා තිබුණු කෙඳි ගැලවිලා බිමටත් වැටුණා. මේ අතරේ අම්මා කෑමත් අරගෙන කුරුළු කූඩුවට ආවා. 

"කෝ මට ඉස්සෙල්ලා කවන්න.. මට ඉස්සෙල්ලා කවන්න... " අම්මා එනවා දැක්ක ගමන් අයියයි මල්ලියි දොර ලඟට ඇවිත් කටවල් ඇරගෙන තරඟෙට කෑ ගැහුවා. ඒත් කූඩුව දිහා බලපු කුරුළු අම්මා දෙන්නගේ කෑ ගැහිල්ල ඇහුනේ නෑ වගේ ගෙනාපු කෑමත් අරන් ආපහු ඉගිළිලා ගියා. 

"අර මොකද අම්මා ආපහු ගියේ...අපි බඩගින්නෙ ඉන්න බව අමතක වුනාද....කමක් නෑ ආපහු ඒවිනෙ.." අයියයි මල්ලියි ආයෙ සෙල්ලම පටන් ගත්තා.අවුල් වෙලා තිබුණු කූඩුව තවත් හැඩි වුණා. ටිකකින් ආපහු අම්මා කෑම අරන්ආවා. ඒත්කූඩුව දිහා බලපු ගමන් එයා කලින්ආ විදියටම ආපහු ගියා. "අර මොකද අම්මා අද නපුරු වෙලා? " අයියයි මල්ලියි කල්පනා කරා. 

ටිකකින් වැඩේ තේරුණා. දෙන්නත් එක්ක එකතු වෙලා හැඩි කරපු කූඩුව ඉක්මනට අස්කරා. බඩු පිළිවෙලට තිව්වා. ගැලවුණු කෙදි ටික ආපහු ඇමිණුවා. පුළුන් ටික එකතු කරලා අරගෙන  ලස්සනට ඇඳ හැදුවා. ඊට පස්සේ දොර ළඟට වෙලා අම්මා  එනකන් බලාගෙන හිටියා. ටිකකින් ආපු කුරුළු අම්මාට හරි සතුටුයි. අයියටයි මල්ලිටයි දෙන්නටම ආදරෙන් කෑම කැව්වා.

"හොඳ ළමයි ඔන්න ඔහොම ලස්සනට පිළිවෙළට වැඩ කරන්න ඕන. එතකොට කවදාවත්  අම්මලා නපුරු වෙන්නෙ නෑ." කුරුළු අම්මා කිව්වා. අයියයි මල්ලියි ලස්සනට හිනා වුණා.

94. මී මැසි මාමා

බබා උදෙන්ම අවදිවෙලා එයාගෙ බව්වත් එක්ක වත්ත වටේ රවුමක් යනකොට ලස්සනට පිපිණු ඩේසි මලක් දැක්කා. ගෙදර මල් පෝච්චියට දාන්න අම්මට දෙන්න හිතාගෙන එයා ඒක කඩා ගත්තා. 

එතකොටම කොහේදෝ ඉඳලා රුං රුං සද්දයක් ආවා. බබා වටපිට බැලුවා. මී මැසි මාමා කෙනෙක් සද්දේ දදා බබා වටේ කැරකෙනවා. "මොකටද මගේ ඩේසි මල කැඩුවේ? කෝ දෙන්න ඕක මෙහාට" මී මැසි මාමා සැර කළා.

"තරහා ගියොත් මී මැසි මාමා මට අනියිද දන්නේ නැහැ." බබා හොඳටම බය වෙලා මූණත් බෙරි වුණා. අඬන්න හැදුවා. ළඟ හිටිය සමනල පැන්චෙකුට මේක ඇහුණා. එයා ඉක්මනට පියඹලා බබා ළඟට ආවා.

"බය වෙන්න එපා බබෝ. මම මේ මී මැසි මාමාට වෙන ඩේසි මලක් තියෙන තැන පෙන්නනම්. මම එමින් ගමනේ මග දිගටම ඩේසි මල් දැක්කා ." සමනලයා බබාට කිව්වා. මී මැසි මාමාත් සැර සද්දේ නවත්තලා සමනලයා එක්ක යන්න කැමති වුණා. 

බබා ගෙදර ගිහින් ඩේසි මල අම්මට දුන්නා. අම්මා ඒක පෝච්චියට දැම්මා. 

"ඒ සමනලයා හරි හොඳයි නේද ?" සමනලයෝ මී මැස්සෝ හැමෝටම එක්ක අපි වත්තේ තව මල් පාත්තියක් හදමු. අම්මා කිව්වා. බබා සතුටින් හිනා වුණා. බව් බව් කියූ බව්වාත් උඩ පැන ඒක අනුමත කළා.

93. සිංදුවට නැටුමක්

කුරුළු පැටියා උදෙන්ම අවදි වුණා. වටපිට බැලුවා. අවට හරි ලස්සනයි. කුරුළු පැටියා සිංදුවක් කියන්න පටන් ගත්තා. ගහට උඩින් එබුණු ඉර මාමත් හිනා වෙවී මේ ලස්සන සිංදුව අහගෙන හිටියා. 

පාර දිගේ වැව දිහාට යන්න ආපු මොනර හාමිටත් මේ සිංදුව ඇහිලා ගහ යටින් පොඩ්ඩක් නතර වුණා. "ඔයත් එනවද සිංදු කියන්න ?" කුරුළු පැටියා ඇහුවා. "අනේ මට බැහැ. මගේ කටහඬ කැතයි. ඒක ඇහුවම හැමෝම බය වෙනවා." මොනර හාමි දුකෙන් කිව්වා. ආපහු යන්න හැරුණා. 

"නෑ.. නෑ.. අපි මෙහෙම කරමු. මම සිංදු කියන්නම්. ඔයා නටන්න." කුරුළු පැටියා කිව්වා. වැඩේට කැමති වුණු මොනර හාමි නැවතුනා. ලස්සන පිල් කළඹ විහිදෙව්වා. කුරුළු පැටියාගේ සිංදුවට වටේට කැරකි කැරකි ලස්සන නැටුමක් නැටුවා. 

මේ දිහා බලාගෙන හිටිය ඉරමමා ඇතුළු හැමෝම සතුටු වුණා. "මම හෙට උදේටත් එන්නම්..." යන්න කළින් මොනර හාමි පොරොන්දු උනා. දෙන්නටම හරිම සතුටුයි.

92. අහිංසක අම්මා

එදා සෙනසුරාදා. දවල් කෑමට කොළ මැල්ලුම් හදන දවස. මැල්ලුමට දාන්න වත්තෙන් කඩාගෙන ආපු කොළ තෝරන්න අම්මා මලී ටත් කතා කළා. 

කොළ තෝරන්න ආපු මලී හදිස්සියේම දැක්කා කොළ ගොඩ උඩ ඇවිදින සුදු පාට පොඩි ගුලියක්. මලී පුදුම වෙලා ඒ දිහා හොඳට බැලුවා. "අනේ පුංචි පිටි මකුණු අම්මා කෙනෙක් බිත්තර ගොඩාක් පිට උද තියාගෙන දුවනවා." 

මලී ට දුක හිතුණා. මලී ඉක්මනට ඒ කොළේ අරගෙන ගිහින් එළියේ ගහක් උඩින් තිව්වා. පිටි මකුණු අම්මා හැකි ඉක්මනට ගහේ කොළයක් යටට ගිහින් හැංගුණා. 

"උදේම පිං වැඩක් කර ගත්තා නේද? මගේ හොඳ දුව.." අම්මා කිව්වා. මලී ට ගොඩක් ගොඩක් සතුටු හිතුණා.

91. උස ගිය පැන්සල

දිනුති ඉගන ගන්නෙ දෙක වසරෙ. එයාට පන්තියේ යාළුවො ගොඩක් ඉන්නවා. දවසක් දිනුති පන්තියට ලස්සන උස පැන්සලක් ගෙනාවා. ඒක තමයි මුළු පන්තියටම තිබුණ ලස්සනම උසම පැන්සල. 

"කොහෙන්ද ඔයා මේ පැන්සල ගත්තෙ? කවුද ඔයාට අරගෙන දුන්නෙ..." යාලුවන්ට ප්‍රශ්න ගොඩයි. ඒත් දිනුති උත්තර දුන්නෙ නෑ. හිනා වුණා විතරයි. ඒත් ඒ ගැන යාළුවන්ට දැනගන්නම ඕන වුණා. බැරිම තැන දිනුති ඇත්ත කිව්වා.

එයා පැන්සල දෙකට ගැලෙව්වා. එතැන තිබුණේ ඉවර වුනු පැන්සල් කොටේකුයි, දිග උණ බටේකුයි. යාළුවන්ට හරි පුදුමයි. "ඊයේ මගේ පැන්සල ඉවර වුනාම බටයක් ගහලා මෙහෙම හදා ගත්තා." දිනුති කිව්වා.

යාළුවන්ට දුකයි. එක්කෙනෙක් එයාගෙ අලුත්ම පැන්සලක් දිනුතිට දුන්නා. "අපිත් ඉවර වෙන පැන්සල් කොට වලින් මේ වගේ දිග පැන්සල් හදා ගනිමු. අලුත් අදහසට ස්තුතියි දිනුති.. " යාළුවෝ කිව්වා.

දිනුති හිනා වුණා. හැමෝටම හරිම සතුටුයි.

90. ලස්සන නෙලුම් මල

එකමත් එක ගමක පුංචි විලක් තිබුණා. දවසක් ඒ විලේ ලස්සන නෙලුම් මලක් පිපුණා. ඉර මාමා නෙලුම් මල එක්ක හිනා වුනා. "ඔයා මගේ." ඉර මාමා නෙලුම් මලට කිව්වා. 

විලට මේ කතාව ඇහිලා තරහ ගියා. විල වේගෙන් දිය රැළි හෙලෙව්වා. "නෑ ඔයා මගේ." විල නෙලුම් මලට කිව්වා. එතකොටම විල දිහාවට සුළඟක් හමාගෙන ආවා. නෙලුම් මල ළඟින් නැවතුනා. "නෑ ඔයා මගේ." සුළඟ නෙලුම් මලට කිව්වා. 

විල බලන්න උදේම ආපු බබා නෙලුම් මල පිපිලා තියෙනවා දැක්කා. බබාට හරි ආස හිතුණා. "නෙලුම් මල මගේ." බබා කිව්වා. දැන් එතන පොඩි රණ්ඩුවක්. නෙලුම් මල ටිකක් කල්පනා කරලා හැමෝම දිහා බලලා මෙහෙම කිව්වා. 

"රණ්ඩුව නවත්තන්න !!! 

"විල මට හැදෙන්න ඉඩකඩ දුන්නා. ඉර මාමා මට පිපෙන්න එලිය දුන්නා. සුළඟ මගේ සුවඳ වටේටම බෙදලා දුන්නා. බබා හැමදාම ඇවිත් මම පිපෙනකන් බලාගෙන හිටියා. ඉතින් මම ඔයාලා ඔක්කොටොම අයිතියි නේද?" 

ඔව් ඔව් ..." හැමෝම සතුටින් කිව්වා. ඊට පස්සේ මල ගොඩාක් සතුටින් බබාත් එක්ක බුදු සාදු වඳින්න ගියා.

89. අපූරු වැස්ස

එකමත් එක රටක පුංචි බබෙක් හිටියා. එයාගෙ නම මලී. මලී හරි ආසයි මල් වලට. මලීගෙ ගෙදර ලස්සන මල් පාත්තියක් තිබුණා. 

පායන කාලයක් ආවා. මලීගෙ මල් පාත්තියේ මල් ගස් වලින් වතුර වාෂ්ප වුණා. මලී හැමදාම වතුර දැම්මා. ඒත් සැර ඉර එළිය ඒ වතුර ඔක්කොම වාෂ්ප කරලා උඩට ගත්තා. "අනේ ඉක්මනට වහින්නකො....මලී හැමදාම අහසට කිව්වා." 

දවසක් ඇවිදිමින් හිටි වලාකුලකට මේක ඇහුණා. එයාට දුක හිතිලා අනිත් වලාකුළු එක්කත් මේ ගැන කතා කළා. හැමෝම එකතු වෙලා හොඳ වැඩක් කරන්න තීරණය කළා.

වලාකුළු ඔක්කොම ඇත අල්ලගෙන අහසට ආවා. ලොකු වැස්සක් වැස්සුවා. මලීට හරිම සතුටුයි. මල් ගස් වලින් වාෂ්ප වෙලා ගිය වතුර ඔක්කොම ආපහු එයාලටම ලැබුණා.

88. කරුණාවන්ත සුළඟ

එකමත් එක රටක මල් ගසක් තිබුණා. මල් පිපෙන කාලෙ ආවා. මල් ගසේ ලස්සනට මල් පිපුණා. සීතල සුළඟක් මල් ගස ළඟට හැමුවා. 

"ඔයා කොහේද යන්නෙ ?" මල් ගස සුළගෙන් ඇහුවා. "මම ඇවිදින්න යනවා." සුළඟ කිව්වා. "මටත් ආසයි ඇවිදින්න. අර ළමයි සෙල්ලම් කරන තැනට යන්න." මල් ගස දුකෙන් කිව්වා. සුළඟ ටිකක් කල්පනා කළා. උපායක් පහල වුනා. 

මල් ගසෙන් සුවඳ ටිකක් ඉල්ලා ගෙන ළමයි සෙල්ලම් කරන පැත්තට හැමුවා. "කොහෙන්ද මේ අපූරු මල් සුවඳක් එන්නෙ?" ළමයින්ට මල් සුවඳට ආසා හිතුණා. මල් සුවඳ ආවේ කොහෙන්ද කියා විපරම් කළා. අපූරු මල් සුවඳ එන මල් ගස සොයා ගත්තා.

"ඔයා ළඟ හරිම සුවඳයි. අපි ගහ යට සෙල්ලම් කරන්නද?" ළමයි මල් ගසෙන් ඇහුවා. මල් ගස හරිම සතුටින් "හා" කිව්වා. ළමයි එදා ඉඳලා හැමදාම මල් ගස යට හෙවනේ සෙල්ලම් කළා. සුළඟ වටේ කැරකි කැරකී සතුටින් ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා.

87. සූකිරියාගේ පිට මැද ඉරි තුන

එකමත් එක වනයක රූස්ස ගහක් තිබුනා. ඒ ගහේ සූකිරියෙක් හිටියා. ඒ සූකිරියාගේ පිට මැද ඉරි තුන තිබුනෙ නෑ. ඒ නිසා සූකිරියා දුකෙන් ජීවත් වුනා. 

දවසක් ලේනෙක් සූකිරියාගෙන් ඇහුවා "ඇයි දුකෙන් යාළුවා ?" කියලා. එතකොට සූකිරියා කිව්වා මට පිට මැද ඉරි තුන නෑ කියලා. ලේනාට හොඳ නුවණක් ආවා. ලේනා කීවා "මම උදව් වෙන්නම්" කියලා. ලේනා සැර සේපාලිකා කොළ අරගෙන සූකිරියාගේ පිටේ ලෝම ඉරි තුනකට කැපුවා. ප්‍රාර්ථනාවක් කළා. 

සූකිරියාට හරි සතුටුයි. සූකිරියා ලේනාට ස්තුති කළා. ඊට පස්සෙ දෙන්නා හොඳ යාළුවො වුණා. අවුරුදු නිකන්ම ගියා. එතකොට සූකිරියාගේ පිට මැද ඉරි තුනේ සුදු පාට ලෝම වැවුණා.

86. කවුද මීනු ?

එකෝමත් එක රටක තිබුණා ගමක්. ඒ ගමේ සීයාට ලස්සන පූසියෙක් හිටියා. එයාගෙ නම රොකී. දවසක් රොකී පැටියෙක් දැම්මා. එයාගේ නම මීනු. ඒ දෙන්නම එක වගේ. ලොකු උනත් එක වගේ. කාටවත් හොයා ගන්න බෑ රොකී කවුද මීනු කවුද කියලා.

බෙහෙත් විදින දවස ආවා. සීයා මීනුට කතා කරා. පූසො දෙන්නම ළඟට දුවගෙන ආවා. මේ දෙන්නාගෙන් මීනු කවුද? සීයා බබාට කතා කළා. "අපි දැන් මොකද කරන්නෙ බබා? කොහොමද මීනු හොයාගන්නෙ ?" සීයා බබාගෙන් ඇහුවා. බබාට හොඳ උපායක් ආවා.

රොකී හරි ආසයි බනිස් කන්න. මීනු හරි ආසයි කිරි බොන්න. බබා කිරියි බනිසුයි ගෙනාවා. පූසො ළඟින් තිබ්බා. සීයා මීනු හොයා ගත්තා. බෙහෙත් විදින්න එක්කගෙන ගියා.