67. සුදු පූසි

සුදු පූසිට පූස් පැටව් දෙන්නෙක් හිටියා. එක්කෙනෙක් ලීනු, අනිත් එක්කෙනා වීනු. මේ දෙන්නා හරිම පුංචියි තාම. පුංචි උනාට නෑ දෙන්නටම හරිම දාංගලේ. වෙන වැඩකුත් නැහැනේ ඉතින්. අම්මගෙන් කිරි බොනවා. දෙන්නත් එක්ක දඟලනවා. ආපහු කිරි බොනවා. ආපහු දඟලනවා. ඔන්න ඔහොම තමයි ඉතින් දවස ගෙවෙන්නේ. උඩ පනිනවා. ඇඟවල් හපාගන්නවා. කුරුමානම් අල්ලනවා. දුවල ගිහින් අම්මගේ බෙල්ලේ එල්ලෙනවා. පනිනවා. විකාර ලෝකයයි එතන. එයාගෙ පැටව් දෙන්නා ගැන සුදු පූසි හිටියේ හරිම ආඩම්බරෙන්. බලන්න එපාය ලඟට අරගෙන කිරි පොවන ගමන් ඇඟ ලෙව කකා හුරතල් කරන විදිය. හරිම ආදරණීයයි.

ඉතින් ඔන්න එක දවසක් උදේ පාන්දර මේ තුන්දෙනා හොඳට ගුලි වෙලා නිදි. එක පාරටම ඈතින් ඇහෙන්න පටන් ගත්තා පුංචිම පුංචි මියැව් මියැව් සද්දයක්. ඉතින් ටිකින් ටික මේ මියැව් මියැව් සද්දෙ එයාලගේ ලඟට කිට්ටු උනා. මෙන්න පුංචිම පුංචි අළු පාට පූස් පැටියෙක් ඈත ඉඳන් ඇවිදගෙන එනවා සුදු පූසි දැක්කා. කවුදෝ තාප්පෙට උඩින් වත්තට විසි කරලා. තාම හරියට ඇවිදගන්නවත් බැරි කිරි සප්පයෙක්. කෑ ගහල වැඩිකමටදෝ කොහේදෝ හඬ පිටවෙන්නෙත් යන්තමින්. මේ තුන් දෙනා ඉන්න බව ඉව වැටිලද කොහේදෝ එයා ඉක්මනට ඉක්මනට කකුල් පැටලී පැටලී එන්න හදනවා. අනේ පව්.

අලුත් පූස් පැටියා දිගටම ආවේ සුදු පූසි ගාවට. එයාගේ අම්මා කියලා එයා සුදු පූසිට රැවටිලා. ලඟට ඇවිල්ල කිරි ඉල්ලනවා. හුරතල් වෙන්න හදනවා. ඒත් සුදු පූසි නෙමෙයි ගණන් ගන්නෙ. එයාට තරහ ගියා.“ මේ මොන කරදරයක්ද මේ. මොකද මේ මගේ ලඟට එන්නෙ. ඔයා මගේ පැටියෙක් නෙමෙයි. යනවා යන්න අහකට. මම කිරි දෙන්නෙ මගේ පැටව් දෙන්නට විතරයි.” සුදු පූසි මූණ පුම්බලා ගොරවමින් කිව්වා. ඒත් පූස් පැටියා නැවැත්තුවේ නෑ. එයා තාම පුංචිම එක්කෙනෙක් නිසා එයාට තේරෙන්නෙ නැහැනේ. එයා හිතන්නේ මේ එයාගේ අම්ම කියලා. එලවන්න එලවන්න එයා ආපහු ලඟට ඇවිල්ල සුදු පූසිගේ ඇඟේ එතෙනවා. දැන් නම් සුදු පූසි හොඳටම කේන්තියි. “යන්න නේද කිව්වේ අහකට. සුදු පූසි ආපහු ගොරවලා ගස්සාගෙන යන්න ගියා.

අනේ පුංචි පූස් පැටියට හරිම දුකයි. එයාට හොඳටම ඇඬුනා. වුනේ මොකක්ද කියල ලීනුටයි වීනුටයි නම් එච්චරම තේරුමක් නෑ. කිරි බීල බීල කොට්ට වගේ බඩවල් පිම්බිච්ච නිසා දෙන්නම තාම ඉන්නේ නිදි මතේ වගේ. අලුතින් ආපු පුංචි පූස් පැටියත් අඬ අඬාම ලීනුගෙයි වීනුගෙයි ඇඟට හේත්තු වෙලා බඩගින්නෙම නිදා ගත්තා.

ඉතින් ඔහොම ටිකක් නිදිය ගත්තට පස්සේ ලීනුටයි වීනුටයි ඇහැ ඇරුනා. මෙන්න බොලේ කවුදෝ මල්ලි කෙනෙක් අපිත් එක්කම නිදි. මේ කවුද මේ...මෙයා හොඳයි අපේ සෙල්ලම් වලට.. ඇදලා බලන්න ඕන නැට්ටෙන්. ඉතින් මේ ලීනු අක්කයි වීනු අයියයි දෙන්න ඔන්න අලුත් පූස් පැටියාගේ නැට්ටෙන් අදිනවා. කන හපනවා. ඇඟට පනිනවා. බෙල්ල බදා ගන්නවා. එක සෙල්ලමයි. පුංචි පූස් පැටියටත් ඉතින් කොච්චර දුකින් බඩගින්නේ ඉන්න වෙලාවක වුනත් ඒ ඔක්කොටම වඩා සෙල්ලම ලොකු වුනා. එයත් හිමින් හිමින් අයියයි අක්කයි එක්ක සෙල්ලමට එකතු වෙලා හරි හරියට සෙල්ලම් කරා. එයාට දැන් අම්මා ගැන වගේ වගක් නෑ.

ටික වෙලාවකින් සුදු පූසි ආවා. එයාට පුදුමයි එයාගේ පැටව් දෙන්නා අලුත් පූස් පටියත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවා දැක්කම. එයා ඒ දිහා බලන් හිටියා. අලුත් පූස් පැටියා පුංචි කමට දඟලන දැඟලිල්ල දැක්කම එයාගෙ හිත පොඩ්ඩක් වෙනස් වීගෙන ආව. අනේ කොච්චර හුරතල්ද? කොච්චර අහිංසකද? මගේ පැටව් දෙන්න වගේමයි. ඇයි මම ඉස්සෙල්ල්ල සැර දැම්මෙ මේ පැටියට? එයා කල්පනා කළා.

මේ ඇත්තටම මගේ පැටියෙක් නෙමෙයි නේ. ඉතින් මොකටද මට අම්ම කියන්නෙ. ඒකනෙ මම සැර වුනේ. එයාට මතක් වුනා. කාගේ උනත් ඉතින් මේ පැටියා අම්මා නැති අනාථයෙක් නේ දැන්. අනික එයා හිතන්නේ මම එයාගෙ අම්ම කියලා. ඒකට මක් වෙනවද ඉතින්. මට බැරිද මෙයත් මගේ පැටියෙක් වගේ හිතන්න. මෙයාටත් මගෙ පැටව් දෙන්නට වගේ සලකන්න. සුදු පූසි ආයෙම හිතුවා. මොකද බැරි මට පුළුවන්. පූසි එයාටම කියා ගනිමින් සෙල්ලම් කරන පැටව් තුන් දෙනා දිහා ආදරෙන් බලන් හිටියා. අපරාදෙ මේ පැටියට මම උදේ සැර වුනේ. ආපහු මම එහෙම කරන්න හොඳ නෑ. පූසි තදින්ම හිතට ගත්තා. එහෙම හිතාගෙන එයා ආදරෙන් පැටවුන්ට කතා කරා.

මේ මොකවත්ම ගානක් නැතුව සෙල්ලමේම ඇලිලා හිටිය පූස් පැටව් තුන් දෙනා අම්මගෙ කටහඬ ඇහුනා විතරයි විදුලියක් වගේ ලඟට දුවලා ආව. ඇවිල්ල දැන් කිරි බොන්නයි ලෑස්තිය. අලුත් පූස් පටියත් ඉතින් හොඳට හරි බරි ගැහිලා කිරි බොන්න ලේස්ති වුණා. සුදු පූසි තුන් දෙනාටම එක වගේ සතුටින් කිරි දුන්නා. ඇඟ ලෙව කෑවා. මැක්කන්ව හපලා දැම්මා. මූණ ඉම්බා. ආදරේ කරා.

මේ ඔයාලගේ අලුත් මල්ලි. මෙයා අපි ගාවට ආපු වෙලේ කෑ ගහපු විදිය මතකයි නේ? අපි මෙයාට සීනු කියල නම දාමු ඒක මතක් වෙන්නත් එක්ක. සුදු පූසි කිව්වා. මේක අහපු ලීනුයි වීනුයි සීනුයි තුන් දෙනා පොඩ්ඩකට කිරි බීම නවත්තලා මූණෙන් මූණ බලාගත්තා. එතකොටම ලොකු හිනාවක් පිපිරෙනවා ඇහුණා.
(පින්තූර සියල්ලමඅන්තර්ජාලයෙනි)

 

© සිත්තර පැංචි