Sunday, August 11, 2019

70. මාල ගිරවා


එක කැලේක ගිරා පවුලක් හිටියා. අම්මයි තාත්තයි පුංචි ගිරා පැටියයි. මේ අම්මටයි තාත්තටයි හරිම වයසයි. දෙන්නටම ඇස් පෙනීම අඩුයි. ඉතින් පොඩි කාලේ ඉඳලම ගිරා පැටියා අම්මටයි තාත්තටයි කරදරයක් වෙන විදියට හැසිරුනේ නෑ. තමුන්ගේ වැඩ පුළුවන් විදියට කර ගන්න ගමන් අම්මටයි තාත්තටයිත් උදව් උනා. මේ වගේ පුතෙක් අපිට හම්බ වුනේ අපේ පෙර පිනකට වෙන්නැති. කියල ගිරා අම්මයි තාත්තයි නිතර කතා වුනා. එයාල දෙන්නම ගිරා පැටියා ගැන හිතුවේ හරිම ආදරෙන්. ඒ වගේම හරිම ආඩම්බරෙන්.

ඔහොම දවස් ගෙවෙනකොට ලොකු නියං කාලයක් ආවා. ඉතින් ඒක හින්දා කැලේ කෑමට ගන්න තිබුණු දේවල් ටික ටික අඩු වුනා. ගස්වල අලුතින් මල් පළතුරු හැදුනේ නෑ. ඇට ජාති කොළ ජාති එහෙමත් හොයාගන්න නැති වුනා. පෑවිල්ලට මුළු කැලේම ගස්වැල් මැලවිලා ගියා. දුකින් තමයි හැමෝම කල් ගත කරේ. ඉතින් කැලේ සත්තු ඔක්කොටම කෑම හොයාගන්න එක හරිම අමාරු වැඩක් වුනා. සමහර වෙලාවට කෑම හොයාගෙන අහල පහල ගම්වලටත් යන්න වුනා.

ඉතින් ගිරා පවුලත් මේ පායන කාලේ හරිම අමාරුවෙන් තමයි ජීවත් වුනේ. “ පුතේ අපි ගැන ඕනවට වඩා වද වෙන්න එපා. අපි ඔය තියෙන දෙයක් කාල බීල ඉන්නම්. පුතා පරිස්සමින් ගිහින් එන්න.” ගිරා පැටියා හැමදාම උදේ කෑම හොයන්න යන්න ලේස්ති වෙනකොට අම්මයි තාත්තයි කියනවා. ඒත් ගිරා පැටියා අම්මට තාත්තට නොදී කිසිම දෙයක් කෑවේ නෑ. කොයි තරම් දුර යන්න උනත්, කොයි තරම් අමාරුවෙන් උනත් එයා අම්මටයි තාත්තටයි කෑම ගෙනාව. තුන් දෙනාම එකට ඉඳන් තමයි හැමදාම කෑම කෑවේ.

ඉතින් එක දවසක් උදේම ගිරා පැටියා කෑම හොයන්න ගියා. ඒත් එදා එයාට මොකවත්ම හම්බ වුනේ නෑ. එහෙ මෙහෙ ගොඩාක් දුර පියඹලා කෑම හොයල හොයලා එයාට හරිම මහන්සියි. එයා ගහක අත්තක් උඩ වාඩි වෙලා මහන්සි අරින්න පටන් ගත්තා. ටික වෙලාවකින් එයාට පෙනුනා ඈතින් තියෙන වෙල් යායක්. පේන විදියටනම් කරල් කිරි වැදීගෙන එන ගොයමක් වගේ. එයා ඉක්මනට මහන්සිය අමතක කරලා ඒ දිහාවට පියඹලා ගියා. එයා හිතුවා හරි. කිරි වැදීගෙන එන කරල් පිරිච්ච ගොයමක් තමයි. එයා ඉක්මනට එයාගේ චූටි හොටෙන් අල්ලලා අරගෙන යන්න පුළුවන් තරමට වී කරල් කපා ගත්තා. පරිස්සමට වී කරල් අල්ලාගෙන ඉක්මනට ගෙදරට පියඹුවා.

එදා අම්මටයි තාත්තටයි හරිම සතුටුයි. ගොඩ කාලෙකින් තමයි එයාලට ඒ වගේ රස කෑමක් කන්න හම්බ උනේ. ඉතින් ඔන්න එදා ඉඳලා ගිරා පැටියා හැමදාම අර කුඹුරට පියඹලා ගිහින් වී කරල් කපාගෙන ගෙදර ගෙනාව. අම්මට තාත්තට රසම රස වී ඇට කන්න දුන්නා. ඒත් එහෙම කරගෙන යන්න පුළුවන් උනේ බොහොම ටික දවසයි. තමුන්ගෙ කුඹුරෙ වී කරල් නැති වෙන එක ගැන විමසිල්ලෙන් හිටිය ගොවි මාමා එක දවසක් ගිරා පැටියා වී කරල් කපාගෙන අරන් යන හැටි දැක්කා. හොරාව ඇස් දෙකටම දැක්කා උනාට ගොවි මාමට එක පුදුමයක් තිබුනා. වෙන ගිරව් නම් කුම්බුරේදීම වී කරල් කනවා. ඒත් මේ ගිරවා වී කරල් අරගෙන යනවා. මේකේ රහස දැනගන්න ඕන. ගොවි මාම ගෙදර ගිහින් ගොවි නැන්දටත් විස්තරේ කිව්වා. දෙන්නටම හරිම පුදුමයි. ඊළඟ දවසේ උදේම ගිරා පැටියා කුඹුරට එන වෙලාවට හැංගිලා ඉදලා ගිරා පැටියව අල්ලගමු කියලා ගොවි නැන්දයි මාමයි කතා වුනා.

මේ කිසිම දෙයක් නොදන්නා ගිරා පැටියා වෙනදා වගේම එදා උදෙත් කුඹුරට ආවා වුනත් එදා නම් එයාව ගොවි මාමටයි නැන්දටයි අතටම අහු වුනා. ගිරා පැටියා අල්ලගත්ත ගමන්ම ඒ දෙන්නාට දැනගන්න ඕන වුනේ අර රහස. හොරෙන් වී කරල් කපාගන අරගෙන යන්නේ මොකටද කාටද කොහෙටද කියලා.

අනේ ඉතින් අහිංසක ගිරා පැටියා එයාගේ මුළු කතාවම ගොවි මාමටයි නැන්දටයි කිව්වා. කතාව අපහු ගොවි මාමයි නැන්දයි පුදුම උනා ගිරා පැටියාගේ කරුණාවන්ත හිත ගැන. එයාල දෙන්නටම ගිරා පැටියා ගැන ගොඩක් ආදරේ හිතුනා. මේ කරුණාවත කමට අපි ගරු කරන්න ඕන. ගොවි මාම කිව්වා. ගිරා පැටියෝ... අද ඉඳන් ඔයාට මගේ කුඹුරට එන්න කිසිම තහනමක් නෑ. ඔයාට ඕන වෙලාවක ඇවිල්ල ඔයාට ඇති තරමක් වී කරල් කපාගෙන යන්න. අම්මයි තාත්තයි ජීවත්වෙලා ඉන්නකන් ඒ දෙන්නට හොඳට සලකන්න...එයා ගිරා පැටියා අතට අරගෙන ආදරෙන් කිව්වා. ගොවි මාමා එහෙම කියල ඉවර වෙනවත් එක්කම ගොවි නැන්දා මෙච්චර වෙලා එයාගේ කරේ බැඳගෙන හිටිය ලස්සන මාලේ ගලවලා අරන් ගිරා පැටියාගේ කරේ බැන්දා. මේ තෑග්ග මගෙන් ඔයාට. ඔයාගේ කරුනාවතකමට. ගොවි නැන්දා කිව්වා.

ගිරා පැටියාට හරිම සතුටුයි. අම්මට තාත්තට උදව් කරන කරුණාවත දරුවන්ට කවදාවත් වරදින්නේ නෑ. මගේ අම්මයි තාත්තයි කියපු කතාව ඇත්ත. ගොවි නැන්දා කරේ බැඳපු මාලේ අතගාන ගමන් එයා කල්පනා කළා. ඉතින් ඔන්න ඔය විදියට තමයි ගිරා පැටියා මාල ගිරවෙක් වුනේ.

© සිත්තර පැංචි  

2 comments:

  1. ඔන්න ඔය ජාතියේ මාමලා නැති කාලෙක, කුඹුරේ පැල වී කන්න එන, ඔය ජාතියේ ගිරා බබාලට, ඇති හැටියට කාලා ඔතාගෙනත් යන්න ඉඩ දීපු කුඹුරු බලාගන්න එකියක් විදියට....
    මේ කතාව නම් මරේ මරු !

    ReplyDelete
    Replies
    1. බොහොම ස්තුතියි ලිඛිතා නැන්දේ.

      Delete

අලුත් සිතුවම්

136. සූකිරි දත්