111. පැණි කොමඩු ගෙඩිය

ගමරාළ මාමාගේ කොරටුව තිබුණේ කන්ද උඩ. හා පැංචාගේ ගෙදර තිබුණේ කන්ද පහළ. එතැන පුංචි කැලයක්. කැලය කෙලවර ගඟ. හා පැංචා හැමදාම ගමරාලගේ කොරටුවට ගිහින් ඇති වෙන්න දළු කොළ කනවා. ඒ ගමරාල මාමත් හරි හොඳයි. "අපි වවන්නේ සතුන්ට කන්නත් එක්කම තමයි" කියා කියා හා පැංචාලාට කැමති විදියට ඇවිත් තමන්ගෙ කොරටුවෙන් කාලා බීලා යන්න ගමරාළ මාමා කිසිම බාධාවක් කලේ නැහැ. ඒක නිසා හා පැංචා මේ ගමරාළ මාමාගේ කොරටුවේ නිතර යන එන නිත්‍ය සාමාජිකයෙක් බවට පත් වුනා.

එක දවසක් ගමරාළ මාමගේ කොටුවේ ඇවිදින හා පැංචා විසාල පැණි කොමඩු ගෙඩියක් ඉදිලා තියෙනවා දැක්කා. පැණි කොමඩු ගෙඩිය දැක්කා විතරයි හා පැංචාගේ කටට කෙලත් ඉනුවා."ම්ම්ම් ...මේක ගොඩාක් රස ඇති." හා පැංචා තනියෙන් කල්පනා කළා. "ඒත් මට මේක තනියම මෙතන ඉඳන් කාලා ඉවර කරන්න බැහැනෙ. මේක අරන් යන්න ඕන ගෙදර." හා පැංචා කොමඩු ගෙඩිය ලඟට ගිහින් ඒක උස්සන්න හැදුවා. ඒත් ඒ විසාල පැණි කොමඩු ගෙඩිය හෙලවුනේවත් නැහැ. හා පැංචා තව ටිකක් හොඳට හුස්මක් අරන් පැණි කොමඩු ගෙඩිය බදාගෙන උස්සන්න හැදුවා. අනේ ඒත් පැණි කොමඩු ගෙඩිය නෙවෙයි ඉස්සුනේ. ටිකක් වෙලා කල්පනා කල හා පැංචාට ඔන්න උපායක් පහල වුණා. "හරි මම මේක කන්දෙන් පහලට පෙරළලා දාන්න ඕන. මේක එතකොට පෙරලි පෙරලි යයි. යන ගමන් ගෙදර ළඟින් නවතින්න කිව්වාම හරිනෙ." තමන්ට පහල වුණු ඉස්තරම් අදහස ගැන ආඩම්බර වුන හා පැංචා ඉක්මනට ගිහින් හොඳ හයිය ලීයක් හොයාගෙන ආවා. කොමඩු ගෙඩියනැට්ටෙන්  කඩලා ලීය කොමඩු ගෙඩියට යටින් තියලා ඉස්සුවා. ඊට පස්සෙ කන්දෙන් පහලට තල්ලු කළා. "අපේ ගෙදර ගාවින් නවතින්න හොඳේ. " කන්දෙන් පහලට පෙරලි පෙරලි යන පැණි කොමඩු ගෙඩියට හා පැංචා මහා හයියෙන් කෑ ගහලා කිව්වා.

කොමඩු ගෙඩිය හරි ලස්සනට පහලට පෙරළුණා. ඒත් ඒක හා පැංචාගේ ගෙදර ළඟ නැවතුණේ නැහැ. හා පැංචාගේ ගෙදරත් පහු කරන් දිගටම පෙරලි පෙරලි ගිය කොමඩු ගෙඩිය ජබුස් ගාලා ගඟට වැටුණා.වැටිලා ගඟේ පාවෙන්න පටන් ගත්තා.දැන් හරි වැඩේ. හැකි ඉක්මනට පිමි පැන පැන ගෙදරට දුවලා ආව හා පැංචා කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර ඇවිල්ලද බැලුවා. ඒ උනාට කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර කොහෙවත් තිබුණේ නැහැ. ගෙදර හැමෝම හා පැංචා එක්ක එකතු වෙලා කොමඩු ගෙඩිය හැම තැනම හෙව්වා. ඒත් හම්බ වුනේ නැහැ. බැරිම තැන හොයාගෙන හොයාගෙන කන්ද පහල ගඟ ළඟටම ආවා. ඔන්න එතකොට තමයි දැක්කෙ කොමඩු ගෙඩිය ගඟේ පාවෙනවා.

දැන් මොකද කරන්නෙ? හා පැංචා ආයෙම කල්පනාවට වැටුණා. ටිකකින් ඔන්න තව අදහසක් හා පැංචාගෙ ඔලුවට ආවා. ගඟේ ඉන්නවා හා පැංචාගේ යාළුවා ඉබි අයියා. ඉබි අයියේ ඉබි අයියේ කියා හා පැංචා මහා සද්දෙන් කතා කලාම ඔන්න ඉබි අයියා හානි හනික පීනාගෙන ඇවිත් ගං ඉවුරෙන් මතු වුණා. හා පැංචා ඉබි අයියාට විස්තරේ කිව්වා. "ආ මම ඕක විනාඩියෙන් තල්ලු කරගෙන ඉවුරටම ගේන්නම්කො." ගොඩබිම හෙමින් ගියාට මොකද ගඟේ පීනන්න නම් ඉබි අයියා හරි හපනා. කිව්වත් වගේ හරි ඉක්මනටම ඉබි අයියා කොමඩු ගෙඩිය තල්ලු කරගෙන පීනාගෙන ඇවිත් ඒක හා පැංචාට බාර දුන්නා.දැන් නම් හා පැංචාගේ පවුලේ හැමෝටම හරි සතුටුයි.

"දැන් එහෙනම් අපි ඔක්කොම එක්ක මේක පරිස්සමින් ගෙදර අරගෙන යමු. ස්තුතියි ඉබි අයියේ." හා පැංචා එහෙම කියලා ගෙදර ඔක්කොම එක්ක ආපහු කොමඩු ගෙඩිය කන්ද උඩට තල්ලු කරන්න හැදුවා. ඒත් ඉතින් වැඩේ අමාරුයි. හා පවුලේ කට්ටියම පුළුවන් තරම් වෙර වීරිය දාලා කොමඩු ගෙඩිය තල්ලු කරනවා.ඉබි අයියාත් බලාගෙන ඉන්නවා. මීට වඩා ලේසි ක්‍රමයක් ඇත්තෙම නැද්ද මේක ගෙනියන්න. ඉබි අයියාත් පොඩ්ඩක් කල්පනා කළා. හරිනෙ. ඉබි අයියාට යමක් මතක් වුණා. වහාම හා පැංචාට කතා කළා. "ඇයි දැන් ඔයාලා ඕක ගෙදර ගෙනියන්න මහන්සි වෙන්නෙ. ගෙදර හැමෝම ඉන්නෙ මෙතැනනේ. ඕක මෙතන ඉඳන්ම කෑවොත් නරකද?" ඉබි අයියා ඇහුවා. ඔන්න එතොට තමයි හා පවුලට තේරුණේ ඉබි අයියාගේ කතාව හරියටම හරි බව.

ඉතින් ඊට පස්සෙ කොමඩු ගෙඩිය ගෙදර අරන් යන අදහස අත ඇරලා දාපු හා පවුල ගං ඉවුරේම කොමඩු ගෙඩිය වටේට වාඩි වෙලා කොමඩු ගෙඩිය රස කර කර කෑවා. උත්සාහයෙන් යමක් ලබා ගත්තාම කොහොමත් එකේ රස ගුණ වැඩියි. කොමඩු නොකන ඉබි අයියාටත් හා පැංචා බලෙන්ම කොමඩු කටක් කැව්වා. ඇයි ඉතින් ඉබි අයියා නොහිටින්න අද හා පවුලට කොමඩු කන්න වෙන්නෙ නැහැනෙ. ඉතින් රසම රස පැණි කොමඩු කාලා බඩයි හිතයි දෙකම හරි හරියට පුරවගත්ත හා පවුල ඉබි අයියාට නැවත වතාවක් ස්තුති කරලා සන්තෝසෙන් ගෙදර ගියා.